...αλλά τι με νοιάζει εμένα;;;
του Μαζεστίξ
Κάθε μήνας, κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνά φέρνει κι ένα βήμα πιο κοντά την απόλυτη καταστροφή.
Τα πουλημένα συνδικάτα έχουν να κάνουν σοβαρή απεργία τρεις μήνες.
Από το διήμερο 19/20 Οκτώβρη.
Η απεργία της 1ης Δεκέμβρη μόνο ως παρωδία μπορεί να χαρακτηριστεί.
Τι συνέβη στο μεταξύ;
Μα η "Εθνική Συναίνεση"!!!
Και τι νομίζετε;
Ότι συναίνεσε μόνο το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛαΟΣ;
Όχι, αγαπητοί!
Συναίνεσαν τα συνδικάτα που προβοκατόρικα δρώντας κλείσαν τον κόσμο σπίτια του.
Θα μου πείτε τώρα: καλά έχει ανάγκη ο κόσμος τους εργατοπατέρες να τον κατεβάσει στους δρόμους και στις πλατείες;
Ε και πώς να κατεβούμε αν δε γίνει με κάποιο πανελλαδικό αναγνωρισμένο συντονιστικό;
Λέτε να πει ο Μήτσος αύριο "εγώ σήμερα απεργώ",
να πει η Ελένη μεθαύριο "α, σήμερα εγώ απεργώ",
κι ο Σταμάτης την άλλη βδομάδα "είναι η σειρά μου να απεργήσω";;;
Γίνεται αυτό; Δε γίνεται!
Μπορεί να λείψει κάποιος από τη δουλειά του χωρίς να απολυθεί, αν δεν έχει προκηρυχθεί απεργία ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ;;;
Φυσικά, δε γίνεται!
Θα μου πείτε τώρα "και αν μας κατέβαζε κάποιος άλλος;"
Ποιος όμως;
Το ΚΚΕ που μόλις προ ημερών μας ενημέρωσε ότι δεν προτίθεται να κυβερνήσει, για να μην κάνει διάλειμμα στον... Καπιταλισμό;
Ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορεί ακόμη να αποφασίσει αν είναι υπέρ ή κατά του ευρώ, αν είναι υπέρ ή κατά της εξέγερσης;
Το "Δεν Πληρώνω" που έχει μια υπολογίσιμη μεν, περιορισμένη δε, δύναμη;
Οι αναρχικοί;
Ο Θεοδωράκης;
Ο Καμμένος;
Ο Κοτζιάς;
Η Σακοράφα;
Ο Καζάκης;
Ποιος μπορεί να μας κατεβάσει όλους συντονισμένα, αν όχι οι συνομοσπονδίες εργαζομένων;
Αλλά μήπως τελικά έχουμε συναινέσει κι εμείς;
Μήπως τα παρατήσαμε τόσο εύκολα;
Μήπως μοιάζουμε με κάποιον που χει να βρει γκόμενα κάτι χρόνια και, μόλις επιτέλους κερδίσει ένα φιλί, τα παρατάει ανακουφισμένος λέγοντας "γ...αμε και φέτος";;;
Έτσι μοιάζουμε.
Σα να επαιρόμαστε πως κάναμε το καθήκον μας την περίοδο των Πλατειών (Μάη- Ιούνη) και την περίοδο της γιούχας (Οκτώβρη) και να λέμε "ΟΚ, επαναστατήσαμε κι εμείς, τώρα ας κάτσουμε σπιτάκι μας να υπομείνουμε την εθνική σωτηρία του Παπαδήμου".
Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα
(Νικόλας Άσιμος)
Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα με πέταξες ζωή,
Εγώ που σ ερωτεύτηκα απ όλους πιο πολύ.
Τόσα τσαλαπατήματα κι όλα αυτά μαζί
Μπορούσαν να ξεκάνουνε κι αυτόν τον Ηρακλή
Και ποιος δεν κιότεψε.
Αυτά που αρνηθήκαμε χτυπήσαν πάλι εμάς
Όντα φτωχά κι αδύναμα στο μπλοκ της αγοράς
Στα εικονογραφήματα της ολικής φθοράς
Ίσως να ζει μια ίνα μας που δεν παρατηράς
Κι όλοι τους κιότεψαν
Δεν έχει πλέον πέρασμα γι αυτούς που αγαπάν
Πά' στου κορμιού το γέρασμα κι αυτοί τα παρατάν
Θυμίζουν απορρίμματα που όλοι τους τα πετάν
Τα καραβάκια-θύματα που πνίγηκαν και παν
Μα αυτοί δεν κιότεψαν.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου