Ποντίκια.

Του Δημήτρη Δανίκα

• Έβαλαν, λέει κόκκινες γραμμές για την σωτηρία των μισθών και των φτωχών.
• Σιγά τώρα που νοιάζονται για τους μεροκαματιάρηδες, τους ανέργους και τους σκληρά εργαζόμενους. 
• Αν έστω και μισό δράμι ένιωθαν τύψεις και ενοχές, δεν θα είχαν ρίξει την χώρα στα τάρταρα και στα χέρια των καρχαριών και των νεοαποικιοκρατών.

 Από ανάλγητους, κυνικούς και αφασικούς, ουδεμία επαφή και σταγόνα συναισθήματος για τον ιδρώτα, τον μόχθο και τον πόνο των πολιτών.

 Όχι άνθρωποι αλλά υποζύγια είμαστε γι' αυτούς. Οι κόκκινες γραμμές μπήκαν για την δική τους σωτηρία. 

Έτσι ο Γιώργος μετά από δύο χρόνια θαμπώθηκε από την γοητεία της αντιμνημονιακής πολιτικής. 

Ο Σαμαράς, όχι είπε κι αυτός, γιατί υποτίθεται ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του Μνημονίου όταν με το καλό αναρριχηθεί στην εξουσία. Μα γιατί δεν το κάνει τώρα; Στην βράση κολλάει το σίδερο. Χαζός είναι να εισπράξει ι τον Nein των γερμανών και το κόμμα του να γκρεμιστεί ακολουθώντας τα ποσοστά του ΠαΣοΚ; 

Στον ίδιο χορό και ο Καρατζαφέρης. Αίλουρος κι αυτός. Έτσι βλέποντας το ποσοστό του να κατρακυλάει εγκατέλειψε την ρεαλιστική του στρατηγική και ακολούθησε κι αυτός την διγλωσσία την Νεοδημοκρατική. 

Εν ολίγοις, και επί της ουσίας, πέτσινο το «Οχι». Γιατί βασίζεται σε δύο επιχειρήματα εκτός Οικονομίας και σύμβασης Δανειακής. 

Το πρώτο, ότι σε περίπτωση που ο κατώτατος μισθός καταλήξει περίπου Βουλγαρικός και κοπούν ο 13ος και ο 14ος, τότε το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θα γκρεμιστεί με αποτέλεσμα η Αλέκα και ο Αλέξης να διεκδικούν τα πρωτεία ως αυτοί και μόνο αυτοί οι πατριώτες πολιτικοί.

Το δεύτερο ότι σε περίπτωση ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας θα επακολουθήσει Ντόμινο με αποτέλεσμα η Ευρωζώνη να γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Όπως περίπου συνέβη με το κομμουνιστικό τείχος. Επομένως δώστε και σώστε. Αυτή πάνω κάτω η πεμπτουσία της διαπραγμάτευσης. 

Έτσι το θέατρο το ευρωπαϊκό μοιάζει με καραφαρσάρα ελληνικής επιθεώρησης. 

Γιατί η Μέρκελ και όχι οι ΓιωργοΣαμαράδες είναι στριμωγμένη στα καναβάτσα. 

Γιατί οι Γερμανοί από τη μια καταριώνται την ώρα και την στιγμή που έβαλαν τους έλληνες «ρεμπεσκέδες» και «απατεώνες» στην Ευρωζώνη. 

Γι' αυτό απειλούν θεούς και δαίμονες. Εκτονώνονται δηλαδή. 

Από την άλλη όμως και μέχρι να συνέλθει από την κρίση η Ευρωζώνη η Μέρκελ θα τρέμει. 

Το λιοντάρι ορμάει αλλά μόλις αντικρύσει το ελληνικό ποντίκι να βρυχάται, κάθεται σούζα και σταυροκοπιέται. 

Το πιο ξεκαρδιστικό ανέκδοτο στην πρόσφατη ιστορία πάει κάπως έτσι: 

«Η δραχμή του ποντικού, ο εφιάλτης ο λιονταριού»!

πηγή