Ο ΝΙΚΟΣ Θέμελης είχε πει κάποια στιγμή μετά το 2004 ότι από την οκταετία Σημίτη θα μείνουν μόνο τα μπετά. Κάτι είναι κι αυτό! Τι έμεινε από την πενταετία Καραμανλή; Η οσμή των σκανδάλων. Ο πρώην πρωθυπουργός είναι σιωπηλός και περιθωριοποιημένος, ενώ όλα τα μεγάλα στελέχη της κυβέρνησής του - με κάνα δυο εξαιρέσεις - είναι εκτός πολιτικής.
Και από τη διετία Παπανδρέου τι θα απομείνει; Δυστυχώς, θα απομείνει η αίσθηση μιας κυβέρνησης εκτός τόπου και χρόνου. Αφήστε προς στιγμήν το «υπάρχουν λεφτά» ή το Μνημόνιο ή το αίμα και τα δάκρυα δεκαοκτώ μηνών λιτότητας που βύθισαν τη χώρα στην ύφεση. Το χειρότερο είναι ότι οι στρατηγικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, ιδίως σε θέματα ανάπτυξης, αποδεικνύονται επιπόλαιοι. Πάρτε παράδειγμα τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη, που ήταν καραμέλα στο στόμα του πρώην πρωθυπουργού.
ΣΥΜΦΩΝΑ με την πρόσφατη ξένη ειδησεογραφία, η γερμανική στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ιδίως τα φωτοβολταϊκά, βρίσκεται στο κενό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Q-Cells, μια από τις κορυφαίες εταιρείες του κλάδου, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Το μοντέλο δεν βγαίνει. Μπορεί να είναι φιλικό στο περιβάλλον, αλλά παραμένει οικονομικά ασύμφορο, ειδικά στη φάση της κρίσης όπου τα ομόλογα πνίγουν τις τράπεζες και κλείνουν τη στρόφιγγα του φθηνού χρήματος.
Οπως έγινε και με τα δημοσιονομικά, έτσι και με την πράσινη ανάπτυξη το αδιέξοδο ήταν δύο στροφές μπροστά στον δρόμο. Και να σκεφθεί κανείς ότι το 2009 ο Παπανδρέου μιλούσε για πράσινα ομόλογα. Το συμπέρασμα είναι ότι οι trendy ιδέες προτιμήθηκαν από τη σκληρή πραγματικότητα. Με τον ίδιο τρόπο που ο Παπανδρέου γύρισε - τρόπος του λέγειν - τρεις φορές τον κόσμο μέσα σε μια διετία, αλλά η επίθεση δημοσίων σχέσεων δεν βοήθησε την εικόνα της χώρας που είναι αυτή τη στιγμή παρίας διεθνώς.
ΜΕΓΑΛΑ λόγια και επιφανειακές στοχεύσεις. Με αποτέλεσμα το σημερινό αδιέξοδο. Πρωτότυπες μοντέρνες ιδέες - χωρίς όμως γείωση με την πραγματικότητα. Τελικά, μια αντίληψη διακυβέρνησης σχεδόν σεμιναριακή, κατάλληλη για πανεπιστημιακές κουβέντες μόνο. Φυσικά, από πολιτική πλευρά, όλα αυτά αποκρυσταλλώνονται στη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος - ακόμη μια trendy πατέντα που αποδείχθηκε νάρκη αυτοκαταστροφής.
Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά αφήνουν μια Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής. Το σημαντικότερο κεκτημένο της Μεταπολίτευσης, η είσοδος της χώρας στο ευρώ, παίχτηκε κορόνα - γράμματα εν ονόματι μιας ψευδονεωτερικότητας που έκανε σύγχυση ανάμεσα στην υπουργική επικοινωνία και στην ανταλλαγή e-mail και μπέρδευε το iPad με το IQ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου