Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Άγιος Νικόλαος ο Αποδημητής



Ο Άγιος Νικόλαος ο Αποδημητής ( 1075 - 1099 ) είναι Άγιος της Καθολικής Εκκλησίας, πολιούχος της πόλης Τράνι της Ιταλίας καταγόμενος από το Στείρι Βοιωτίας.

Ο βίος του

Ο βίος του Αγίου Νικολάου του Αποδημητή γράφτηκε το 1140 μ.Χ. από ανώνυμο στο Τράνι της Ιταλίας με βάση τη διήγηση του μοναχού Βαρθολομαίου συντρόφου του Αγίου στο ταξίδι του από την Ναύπακτο προς την Ιταλία.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στο Στείρι το 1075 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και δεν του έδωσαν καμία μόρφωση. Όταν έγινε οκτώ χρονών η μητέρα του τον έστειλε να φυλάει τα πρόβατα. Η φύλαξη των προβάτων όμως δεν κράτησε πολύ. Γιατί ξαφνικά κάποια μέρα άρχισε να φωνάζει "Κύριε ελέησον" ζητώντας από τον Κύριο την θεία ευσπλαχνία του. Η μητέρα του στενοχωριόταν πολύ και άρχισε να καταφεύγει σε απειλές και μαστιγώματα για να συνετίσει τον γιο της. Άδικα όμως γιατί ο Νικόλαος είχε δεχθεί τη θεία χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Όταν έγινε δώδεκα χρονών τον έδιωξε από το σπίτι και μάλιστα με σκληρή καρδιά του του υπέβαλε να μην ξαναγυρίσει. Ο Νικόλαος εγκατέλειψε το χωριό του και ανέβηκε σε ένα κοντινό ψηλό βουνό (εννοεί τον Ελικώνα).Στις πλαγιές του βρήκε ένα σπήλαιο μέσα στο οποίο ζούσε μια αρκούδα, οποία μπαίνοντας του επιτέθηκε. Εκείνος κρατώντας το σταυρό είπε στην αρκούδα "Σε προστάζω στο όνομα του Ιησού Χριστού να μην επιδιώξεις ποτέ να ξανά μπεις σ΄αυτόν τον χώρο. Η αρκούδα εγκατέλειψε τον χώρο και εξαφανίστηκε από την περιοχή. Εγκαταστάθηκε τότε στην σπηλιά και ζούσε τρώγοντας ωμά χόρτα.

Μια μέρα παρουσιάσθηκε ένας σεβάσμιος μοναχός χαιρετώντας τον και φωνάζοντάς τον με το όνομά του. Αυτός του έδειξε το δρόμο της αρετής παροτρύνοντας τον σε πολλά πράγματα και του δίδαξε τα πάντα.

Η μητέρα του εν τω μεταξύ πλήρωσε ανθρώπους να τον βρουν και να τον πιάσουν, νομίζοντας ότι είναι δαιμονισμένος. Όταν τον βρήκαν τον πήγε στο μοναστήρι του Οσίου Λουκά. Οι μοναχοί προσπαθώντας να αποβάλουν από μέσα του τα κακά δαιμόνια τον υπέβαλλαν σε κάθε λογής μαρτύρια. Αυτός υπομένοντας όλα αυτά, συνέχιζε φωνάζοντας προσευχόμενος " Κύριε ελέησον ". Στο τέλος μη μπορώντας να κάνουν κάτι τον άφησαν να φύγει.

Γυρνώντας στο σπίτι της μητέρας του ,πήρε ένα τσεκούρι,ένα πριόνι και ένα μαχαίρι και ανέβηκε στο βουνό φτιάχνοντας σταυρούς από τους κορμούς των δέντρων,τοποθετώντας τους σε σταυροδρόμια και σε απρόσιτα μέρη. Προσπάθησε να πείσει τον αδελφό του Γιώργο να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με εκείνον αλλά δεν τα κατάφερε.

Έτσι η ζωή του κυλούσε ανάμεσα σε ταπεινώσεις και προπηλακισμούς από τους ανθρώπους που τον θεωρούσαν τρελό γιατί επαναλάμβανε συνεχώς το " Κύριε ελέησον ".Ώσπου με θεϊκή υπόδειξη αποφάσισε να φύγει να προσκυνήσει στην Ιταλία. Το 1092 μ.χ. συνάντησε στην Ναύπακτο έναν μοναχό ονόματι Βαρθολομαίο ο όποιος τον συνόδευσε στο ταξίδι του προς την Ιταλία.Στο Οτράντο έκανε θαύμα βοηθώντας ένα πλοίο να πιάσει λιμάνι που για πολλές ημέρες παρέμενε έξω, λόγω των ισχυρών ανέμων.

Πέρασε από πολλά μέρη της Ιταλίας κηρύττοντας τον λόγο του Κυρίου, ψάλλοντας "Κύριε ελέησον " και κάνοντας Θαύματα. Όταν έφτασε στη πόλη του Τάραντα φωνάζοντας "Κύριε ελέησον " και Μετανοείτε ο Επίσκοπος της πόλης θύμωσε και έβαλε ανθρώπους να τον μαστιγώσουν απάνθρωπα. Φεύγοντας από εκεί έφτασε στην πόλη του Τράνι μισοπεθαμένος και πολύ καταβεβλημένος κουβαλώντας έναν σταυρό και ψάλλοντας " Κύριε ελέησον " όπου τον υποδέχθηκε ο εκεί επίσκοπος. Στις τελευταίες στιγμές πριν ο Άγιος αφήσει την τελευταία του πνοή, έκανε ένα θαύμα ανάλογο με εκείνο του Σωτήρα στους γάμους στην Κανά ,μετέτρεψε το νερό του δοχείου που ήπιε σε μυρωδάτο γλυκό κρασί και μετά ξεψύχησε στις 2 Ιουνίου 1094 σε ηλικία 19 ετών.

Ανακηρύχθηκε Άγιος και προστάτης του Τράνι και το 1142 το λείψανό του τοποθετήθηκε σε ειδικό παρεκκλήσι στον καθεδρικό ναό του Τράνι.

Χρονολογικός Πίνακας

  • 1075. Γέννηση του Αγίου Νικολάου του Προσκυνητή
  • 1083. Αρχίζει να βόσκει τα πρόβατα
  • 1087. Διώχνετε από το σπίτι του από την απελπισμένη μητέρα του γιατί φώναζε συνέχεια " Κύριε ελέησον"
  • 1088. Παραδίδεται στους μοναχούς του Οσίου Λουκά.
  • 1092. Προγραμματίζει ένα προσκύνημα στην Ρώμη.
  • 1094. Στις 2 Ιουνίου πεθαίνει.
  • 1098. Ο Αρχιεπίσκοπος Βυζάντιος αναθέτει Στον Αδελφέριο να γράψει για την ζωή και τα θαύματα του Νικόλα στο Τράνι.
  • 1099. Το κείμενο του Αδελφέριου διαβάζεται στην Ιερά Σύνοδο στη Ρώμη και ο Πάπας Ουρβανός ο Β΄ επιτρέπει στην εκκλησία του Τράνι να κηρύξει τον Νικόλαο Άγιο.

Βιβλιογραφία

  • Ανωνύμου ( Η ζωή του Αγίου Νικόλα στην Ελλάδα )
  • Μαρία Π. Αργυρίου - Λ.Α.Κουσκούκης "Στείρι ( Ιστορικά - Λαογραφικά στοιχεία )"

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ( 1914 - 1943 )- Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ (10 Σεπτεμβρίου 1943 )

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1943 ισχυρές δυνάμεις του ΕΛΑΣ μαζί με τις εφεδρικές ομάδες από τις περιοχές του Στειρίου, Αράχωβας, Δεσφίνας, Διστόμου κ.λ.π. είχαν κυκλώσει την Αράχωβα Βοιωτίας και είχαν στήσει ενέδρες για να ματαιώσουν τυχόν απόπειρα των Γερμανών να εμποδίσουν την παράδοση των Ιταλών στο ΕΛΑΣ και στο ΕΑΜ μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου 1943. Από την Άμφισσα ερχότανε προς την Αράχωβα φάλαγγα 12 γερμανικών αυτοκινήτων με 180 περίπου άνδρες.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διεξαχθεί μια πεντάωρη και σκληρή μάχη ανάμεσα σε έναν γερμανικό λόχο ορεινών κυνηγών που είχε κινηθεί για τον αφοπλισμό της ιταλικής φρουράς της κωμόπολης και σε ένα τάγμα ανταρτών του ΕΛΑΣ. Επρόκειτο για μια από τις πρώτες εντυπωσιακές νίκες εναντίον γερμανικής μονάδας και παράλληλα μια καλή εισαγωγή στον ανελέητο πόλεμο ο οποίος θα άρχιζε μετά την ιταλική συνθηκολόγηση, ανάμεσα στους Έλληνες αντάρτες και στη Wehrmacht.
Στην σκληρή αυτή αναμέτρηση πήρε μέρος η μαχητική ομάδα του Στειρίου και έχασε τον αρχηγό της Χρήστο Κατσούλη για τον οποίον ο Νίκος Καλοπήτας, καπετάνιος του 9ου λόχου στο 11/34 Τάγμα Λιβαδειάς του ΕΛΑΣ σε γραπτή μαρτυρία του αναφέρει τα εξής:
" Πολλοί αντάρτες πιαστήκανε στα χέρια με τους Γερμανούς.Είδα με τα μάτια μου τον αρχηγό της μαχητικής ομάδας του Στειρίου, Χρήστος Κατσούλης λεγότανε και ήτανε παλικάρι από τους λίγους που γνώρισα εκείνα τα χρόνια. Πάλευε μ' ένα Γερμανό και μια να πέφτει κάτω ο Γερμανός μια ο δικός μας. Για μια στιγμή κατόρθωσε και πετάει τον Γερμανό κάτω από τον τοίχο της στροφής και τον σκότωσε. Δίπλα του αμέσως πίσω από την τάφρο φύτρωσε άλλος Γερμανός με το μυδράλιο και άρχισε να μας βάζει. Γυρίζει απότομα ο Κατσούλης και τον σκοτώνει και αυτόν και μόλις έσκυβε να πάρει το μυδράλιο, τον σκότωσε ένας άλλος Γερμανός.Τον έκλαψε όλη η Αρβανιτιά στην περιφέρειά του. Δε γεννιέται εύκολα τέτοιο παλληκάρι.

Τα ονόματα των πεσόντων στην μάχη της Αράχωβας
( σύμφωνα με τον λοχαγό Τηλέμαχο )

  1. Χρήστος Κατσούλης ( Στείρι ) Αρχηγός μαχητικής ομάδας Στειρίου.
  2. Χαράλαμπος Παππάς ( Δεσφίνα ) Αρχηγός μαχητικής ομάδας Δεσφίνας
  3. Χρήστος Κρομμύδας ( Δεσφίνα )
  4. Μήτσος Μακρής ( Χρυσό )
  5. Λουκάς Κοματάς ( Αράχωβα )
  6. Γιάννης Τσότρας ( Αράχωβα )
  7. Στάθης Κορίτος ( Αράχωβα )
  8. Θύμιος Μύταλας ( Αράχωβα )
  9. Γιώργος Καραϊσκος ( Αράχωβα )
  10. Πέτρος Χώος ή Κώχας ( Κίρρα )
  11. Μιχαήλ Αντωνόπουλος
Στοιχεία: Στρατιωτική Ιστορία (Μηνιαίο περιοδικό για την Ελληνική και Παγκόσμια Ιστορία)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%AC%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%B1%CF%82_%281943%29

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Εμείς οι Αρβανίτες


¨Είμαστε γνήσιοι Έλληνες με Ηπειρώτικες ρίζες Δωρικής καταγωγής.....''

Ένα νεο βιβλίο για την καταγωγή και την ιστορία των Αρβανιτών μόλις κυκλοφόρησε ,το οποίο περιέχει πολλά ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία,καθώς και εκπληκτικές αποκαλύψεις.
<< Οι Αρβανίτες είναι η πιο όμορφη γενιά του κόσμου ως προς την εμφάνιση. Γενναίοι, απόλυτα τίμιοι, πιστοί, είναι όμως και σκληροί. Δεν δίνουν σημασία στο χρήμα! Ίσως να μη βρω άλλη χώρα που να μην δίνουν σημασία στο παρά όπως οι Έλληνες Αρβανίτες. >> γράφει από την Πρέβεζα στην μητέρα του ο Λόρδος Βύρων τον Νοέμβριο του 1809.
Στο βιβλίο γίνονται αναφορές από την εποχή του Δευκαλίωνα μέχρι σήμερα,για τον ρόλο που έπαιξαν οι Δωριείς με την κάθοδό τους και οι συνεχιστές απόγονοί τους.
Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο ηθοποιός - σκηνοθέτης - κινηματογραφικός και θεατρικός παραγωγός Γιώργος Οικονόμου, το οποίο έχει αφιερώσει στο Καπανδρίτι, τον τόπο που γεννήθηκε. Η έκδοση του βιβλίου είναι του Πολιτιστικού Συλλόγου ¨ ΗΝΙΟΧΟΣ¨Καπανδριτίου.

Βοιωτική Ώρα