Τι βδομάδα κι αυτή! Εύστοχα η "Αυγή" την Τετάρτη με τίτλο “Κυβέρνηση οπερέτα” αποτύπωσε την κατάσταση της χώρας. Μιας χώρας χωρίς κυβέρνηση, χωρίς πολιτική, χωρίς θεσμούς και σοβαρή κρατική λειτουργία. Μια χώρα απολύτως χρεωκοπημένη. Θέματα μείζονος εθνικής σημασίας: Τελεσίγραφο Ρεν - Σόιμπλε για ενυπόγραφες δεσμεύσεις των τριών πολιτικών αρχηγών που τα κόμματά τους στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου να υπογράψουν όλο το πακέτο αλλαγών - διαταγών στην οικονομική πολιτική της προσεχούς δεκαετίας τώρα, πριν τις εκλογές! Να μεγαλώσει το κούρεμα και να πάει στο 70% γιατί το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ομολογίες υπουργών του ΠΑΣΟΚ πως δεν διάβασαν το Μνημόνιο! Απόλυση (δεύτερη απόπειρα μετά την πρώτη του Βενιζέλου) από τον υπουργό δικαιοσύνης των δύο ενοχλητικών στην εξουσία οικονομικών εισαγγελέων.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ απέτυχε κι επειδή απέτυχε, και μάλιστα τόσο γρήγορα και τόσο πολύ, οι δυνάμεις που το παρήγγειλαν και οι δυνάμεις που ανέλαβαν να το εκτελέσουν αποφάσισαν να συνεχίσουν με νέο σούπερ Μνημόνιο, με νέες βαρύτερες υποχρεώσεις για μια ολόκληρη δεκαετία. Τους ρωτάς μα τι είδους σωτήριο σχέδιο είναι αυτό που, παρότι το χρέος θα κουρευτεί (με νέα δάνεια!) κατά 100 δισ., το 2020 θα είναι στην καλύτερη περίπτωση όσο ήταν το 2010, δηλαδή 120%; Κάνουν μια ντρίμπλα και σου λένε. Χρειαζόμαστε λεφτά για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις! Μα αφού τους μισθούς και τις συντάξεις τους πετσοκόβετε και η ανεργία με αυτή την πολιτική θα φτάσει τα 2.000.000 άτομα, πού είναι η σωτηρία; Πετάγεται ο άλλος και σου λέει πως τώρα με το κούρεμα, θα πληρώνουμε πολύ λιγότερα τοκοχρεολύσια και άρα θα περισσεύουν χρήματα για ανάπτυξη. Τότε γιατί στην απόρρητη ενημέρωση του ΔΝΤ που μετέφερε ο Τόμσεν γίνεται εκτίμηση για χρέος 150% στο τέλος του 2020;
ΕΠΕΙΔΗ είναι ανθρωπίνως αδύνατο να φτάσει η Ελλάδα και οι Έλληνες τόσο μακριά και είναι αμφίβολο αν οι πολίτες μπορούν να βγάλουν το 2012 με τα συγκεκριμένα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές μας, η ανατροπή αυτής της πολιτικής είναι εθνική ανάγκη κ. Σαμαρά και σταματήστε να κρύβεστε. Εδώ -πλέον- δεν καταργούμε απλά το δικαίωμα στην εργασία. Καταργούμε και το δικαίωμα στη ζωή.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ χρέους στην οικονομική κατάρρευση και από 'κει στην υποδούλωση και την κατάργηση της δημοκρατίας. Υπερβολή; Πόσο δημοκρατικό είναι, διάολε, να ζητάς πριν τις εκλογές να συνυπογράψουν τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση να δεσμευτούν πως για 10 χρόνια θα μπουν σε έναν μονόδρομο από τον οποίο δεν μπορούν να παρεκκλίνουν ούτε εκατοστό; Δηλαδή, εμείς τι καλούμαστε να επιλέξουμε; Αν την καρέκλα του Γιάννη θα την πάρει ο Πέτρος και της Μιλένας η Διαμάντω; Είχε γνωρίσει ποτέ άλλοτε η Ευρώπη τέτοια αυταρχική εκτροπή όπου δύο πρωθυπουργοί αν και ατύπως, αποφασίζουν για το μέλλον 17 χωρών, καταργώντας όλα τα δημοκρατικά θεσμικά όργανα της Ένωσης. Τελικά τι είδους Ένωση είναι αυτή και κυρίως, πού το πάει;
ΤΟ ΘΕΜΑ όμως δεν είναι πού το πάει η Ένωση. Το θέμα είναι πού θα το πάμε εμείς, μια και οι δουλικές δυνάμεις του Μνημονίου ακολουθούν τυφλά τις επιταγές των νεοφιλελεύθερων λόμπις, αφού δεν στηρίζονται στον λαό και μια και δεν στηρίζονται, ούτε τον αφουγκράζονται, ούτε τον υπηρετούν. Η ανάγκη μεταρρυθμίσεων είναι ασφαλώς επιτακτική, αλλά έτσι όπως την παρουσιάζουν μοιάζει με δέντρο που κρύβει το δάσος. Η ανάπτυξη είναι συνδυασμός γνώσης, οργάνωσης, σχεδιασμού, έρευνας και κεφαλαίων, όλα μαζί. Όταν οι ξένοι περιμένουν να πιάσουμε πάτο για να επενδύσουν ποντάροντας στα μεροκάματα τύπου Ινδονησίας και οι Έλληνες που έχουν βγάλει τεράστια ποσά στην Ελβετία περιμένουν τη χρεωκοπία και την επιστροφή στη δραχμή (όπως αποκάλυψε ο κ. Σόρος) για να δεκαπλασιάσουν τις περιουσίες τους, δεν υπάρχει μέλλον.
ΤΟ ΕΘΕΣΕ απλά, κατανοητά και τολμηρά ο Γιάννης Δραγασάκης στην εκπομπή “Ανατροπή” του Γ. Πρετεντέρη απατώντας στις υποκριτικές απορίες της κ. Μπακογιάννη. “Εδώ που έχουμε φτάσει, χρειάζεται αναστολή πληρωμής του χρέους. Πρέπει να υπάρξει ένα μορατόριουμ για τρία χρόνια. Χρειαζόμαστε αυτό το χρονικό περιθώριο για να ρίξουμε όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε για να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες του χρέους, ώστε να υπάρξει ανάκαμψη και μετά συζητάμε τις δανειακές μας υποχρεώσεις. Συμπερασματικά χρειαζόμαστε αναστολή, χρειαζόμαστε διαγραφή, χρειαζόμαστε χρηματοδότηση της ανάπτυξης. Η οικονομία μας χρειάζεται ανακεφαλαιοποίηση. Θα προτιμούσαμε όλες οι προτεινόμενες λύσεις να προκύψουν από κοινού με τους λαούς και τις άλλες χώρες της Ε.Ε. Αλλά ακόμα και αν αυτό δεν είναι εφικτό, μόνοι μας μπορούμε και πρέπει να το διεκδικήσουμε.” Τι λείπει από αυτούς που κυβερνούν; Η πολιτική βούληση και ο πατριωτισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου