Η Ελλάδα, αφετηρία της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο των εξελίξεων και ο λόγος είναι η «μάχη» ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση, τους ευρωπαίους διασώστες και το ΔΝΤ με τους ιδιώτες επενδυτές που έχουν στα χέρια τους το ελληνικό χρέος, αναφορικά με τους όρους της εθελοντικής απομείωσής του.
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε «πολύ χειρότερη» κατάσταση από ότι την εποχή που συμφωνήθηκε το πλαίσιο της συμφωνίας (τον Οκτώβρη), η τρύπα που πρέπει να κλείσει είναι μεγαλύτερη, ενώ παράλληλα η Γερμανία και οι άλλοι που έχουν αναλάβει την ελληνική διάσωση δεν θέλουν να δώσουν περισσότερα χρήματα, επειδή απλώς οι έλληνες πολιτικοί έχουν αθετήσει τόσες πολλές από τις υποσχέσεις που έδωσαν στο παρελθόν για τις μεταρρυθμίσεις, ταυτόχρονα δε οι ιδιώτες επενδυτές δεν θέλουν να υποστούν μεγαλύτερη ζημία.
Εάν δεν υπάρξει συμφωνία μέχρι τις 20 Μαρτίου η Ελλάδα θα εξαναγκαστεί σε μία «χαοτική» χρεοκοπία, που θα αύξαινε το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ.
Πρόκειται για μία «τρομακτική προοπτική», που θα προκαλούσε «χάος» και «μετάδοση» της κρίσης στο ενιαίο νόμισμα, καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν έχουν καταφέρει ακόμα να εξασφαλίσουν τη δημιουργία ενός τείχους προστασίας γύρω από την Ιταλία και την Ισπανία.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος εξόδου από αυτό το χάος;
Το πρώτο βήμα είναι να εξαναγκαστούν οι ιδιώτες επενδυτές να υποστούν μεγαλύτερες ζημίες. Μέχρι στιγμής τους έχουν μεταχειριστεί με το γάντι διότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - λόγω της ανησυχίας για ενεργοποίηση των CDS- επιμένουν ότι η συμφωνία πρέπει να είναι εθελοντική. Αυτό πρέπει να αλλάξει και η Ελλάδα μπορεί να γίνει «πιο σκληρή» απέναντι στους δανειστές της. Θα πρέπει να περάσει το νόμο που ενεργοποιεί αναδρομικά τη ρήτρα συλλογικής δράσης, διότι εάν το κάνει αυτό υπάρχει ακόμα αρκετός χρόνος να οργανώσει μία μεγάλη - αναγκαστική μεν αλλά συντεταγμένη - αναδιάρθρωση του χρέους της μέχρι τις 20 Μαρτίου.
Ο ECONOMIST επισημαίνει επιπλέον ότι σήμερα πλέον – λόγω της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η οικονομία – δεν υπάρχει «ρεαλιστική προοπτική» μείωσης του χρέους της σε βιώσιμα επίπεδα και θα πρέπει σε κάποιο στάδιο να κουρευτούν και τα ομόλογα που έχει στα χέρια της η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης.
Στο ίδιο άρθρο ο ECONOMIST αναφέρει επίσης ότι στην ουσία η Ελλάδα δεν έχει επιτύχει καμία πρόοδο όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της, γεγονός που έχει σαν συνέπεια ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι μη ανταγωνιστική (παρά τη μικρή μείωση των μισθών).
Κάποια από την ευθύνη αυτή βαραίνει τους διασώστες της χώρας, που επικεντρώθηκαν πάρα πολύ στην είσπραξη των φόρων και πολύ λίγο στην αναδιάρθρωση του κράτους και στην απελευθέρωση της οικονομίας, οι πραγματικοί ένοχοι όμως είναι η ελληνική κυβέρνηση που αποδείχθηκε «μοναδικά ανίκανη» να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την ανάπτυξη της οικονομίας.
Δεδομένου ότι μέχρι στιγμής έχουν καταβληθεί τόσο λίγες προσπάθειες, δεν θα ήταν προς όφελος της Ελλάδας αλλά και των ευρωπαίων δανειστών της η χώρα να φύγει από το ευρώ, ώστε να μπορεί μέσα από την υποτίμηση του νομίσματός της να εξασφαλίσει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, διερωτάται το βρετανικό περιοδικό, για να καταλήξει όμως ότι το όφελος που θα προέκυπτε από την έξοδο της χώρας (καίτοι αρχικά θα λειτουργούσε θετικά λχ για την τουριστική βιομηχανία της χώρας) δεν θα ισορροπούσε με τις αρνητικές συνέπειες.
Επιπλέον, τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν «επικίνδυνη» και για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που ήδη έχουν σοβαρό πρόβλημα με τη μεγάλη αύξηση του κόστους δανεισμού της. Με τον καιρό όμως – σημειώνει - η ισορροπία των κινδύνων θα αλλάξει:
Όταν θα έχει επιβληθεί μία «σκληρή αναδιάρθρωση» στην Ελλάδα , η μοίρα της χώρας θα έχει μικρότερες συνέπειες στις αγορές ομολόγων των άλλων χωρών. Καθώς οι μεταρρυθμίσεις στην Ιταλία και την Ισπανία κερδίζουν σε δυναμική, η διάκριση ανάμεσα στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες θα γίνει πιο σαφής, γεγονός που θα καθιστούσε μία έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, «λιγότερο τρομακτική» και για τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.
Και καταλήγει:
Οι διασώστες της Ελλάδας πρέπει να της δώσουν μία ξεκάθαρη επιλογή: Εάν προχωρήσει με τις σκληρές μεταρρυθμίσεις, θα εξασφαλίσει και νέα δάνεια και σταδιακή μείωση του χρέους της.
Εάν όμως συνεχίσει την παρούσα αδράνεια, μπορεί να μην καταφέρει να αποφύγει την έξοδό της από το ευρώ. Καθώς το κόστος για τους υπόλοιπους από μία ελληνική έξοδο θα μειώνεται, η απειλή αυτή μπορεί να γίνει πιο αξιόπιστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου