Η χώρα βαδίζει εβδομάδα με την εβδομάδα, μήνα με τον μήνα, στη χρεοκοπία, χωρίς να υπάρχουν πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις ικανές να ανασχέσουν αυτήν την καταστροφική πορεία.
Μια εθελόδουλη, διορισμένη, υποταγμένη κυβέρνηση παριστάνει ότι διαχειρίζεται την κρίση... Αποτελεί όμως στην πραγματικότητα ένα άδειο κέλυφος, δίχως βούληση, δίχως πολιτική ισχύ, δίχως καν να διαθέτει την κοινωνική νομιμοποίηση, την ανοχή των πολιτών.
Ένα ένα τα δήθεν «ευρωπαϊκά στηρίγματα» που δημιούργησαν οι «ευφυείς» επιλογές του Γ. Παπανδρέου απεδείχθησαν έωλα και σήμερα καταρρέουν. Η Ευρωζώνη αποδυναμώνεται με ταχείς ρυθμούς, ενώ ο ίδιος ο περίφημος «μηχανισμός στήριξης» υποβαθμίστηκε.
Οι διαπραγματεύσεις για το PSI είναι αμφίβολο αν θα καταλήξουν σε συμφωνία και, το χειρότερο, υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η συμφωνία να επιταχύνει στην πράξη την πορεία μας προς τη χρεοκοπία.
Οι τράπεζες και οι ιδιώτες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα δεν διέκοψαν τις συνομιλίες επειδή δεν συμφώνησαν για τους όρους του PSI με τον Λ. Παπαδήμο... γιατί ο δοτός πρωθυπουργός τα «έδωσε όλα», δεν έθεσε «κόκκινες γραμμές» ούτε για τα υψηλά επιτόκια ούτε για τις δεσμεύσεις και τους όρους που απαίτησαν τα «καρτέλ συμφερόντων» που εκπροσωπεί ο κ. Νταλάρα.
Άλλο, μείζονος σημασίας, γεγονός «τρομοκράτησε» τα συμφέροντα αυτά: Η υποβάθμιση της Γαλλίας, και συνολικά 9 χωρών της Ευρωζώνης, και στη συνέχεια του ιδίου του μηχανισμού στήριξης. Επομένως και τα νέα ομόλογα που θα εκδώσει ο μηχανισμός στήριξης, χωρίς τη σφραγίδα του 3Α, κινδυνεύουν να υποτιμηθούν κατακόρυφα στις δευτερογενείς αγορές...
Πως, άραγε, θα μπορέσει να δανειστεί τα δεκάδες δισ. ευρώ η χώρα μας όταν εκτινάσσονται τα επιτόκια δανεισμού στις χώρες της Ευρωζώνης; Ήδη η Γαλλία δανείζεται με επιτόκιο άνω του 4,5%, όσο για την Ιταλία και την Ισπανία αυτές ξεπερνούν το 7%... Αυτό σημαίνει ότι τα επιτόκια δανεισμού προς την Ελλάδα θα υπερβαίνουν τα ύψη αυτά των επιτοκίων δανεισμού, με συνέπεια το χρέος της χώρας μας να αυξάνεται συνεχώς με γεωμετρική πρόοδο...
Αυτό το γεγονός καθιστά αυτόματα το χρέος μη δαιχειρίσιμο, γεγονός που οδηγεί νομοτελειακά στη χρεοκοπία.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ Κ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΝΤΑΛΑΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ Η ΧΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΓΧΩΡΙΟΥΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ.
Το καρτέλ των κερδοσκόπων που εκπροσωπεί ο κ. Νταλάρα παίζει σε πολλά ταμπλό. Ήδη οι «κύκλοι» αυτοί έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά με ποσοστά 20%-30% της ονομαστικής τους αξίας και τώρα θα πληρωθούν -αν υπάρξει συμφωνία- στο 50%...
Άλλωστε, μαζί με τα «σκοτωμένα» ομόλογα που διαθέτουν, έχουν τοποθετήσει κεφάλαια στα περίφημα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) οπότε, αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις και ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα αυτά, τα κέρδη τους θα είναι πολλαπλάσια. Υπάρχουν πηγές που εκτιμούν ότι το ύψος των κερδών από τα CDS μπορεί να ανέλθει στα 60 δισ. ευρώ.
Κι αν πετύχουν οι διαπραγματεύσεις τι θα κερδίσουμε; Μόλις 20 δισ. ευρώ...
Πράγματι πριν από την υπογραφή του Μνημονίου ιδιώτες και τράπεζες κατείχαν πάνω από 150 δισ. ευρώ ελληνικών ομολόγων τα οποία όμως, αμέσως μετά, τα «ξεφορτώθηκαν». Οι σημερινές διαπραγματεύσεις με τους «συνεταίρους» του κ. Νταλάρα αφορούν στην πράξη μόνο 40 δισ. ευρώ, οπότε το πραγματικό κέρδος θα ανέλθει (με βάση το «κούρεμα» του 50%) στο ποσό των 20 δισ. ευρώ.
Οι εγχώριες τράπεζες υπολογίζεται ότι κατέχουν ομόλογα 60 δισ. ευρώ, όμως προβλέπεται να ενισχυθούν, ούτως ή άλλως, με 40 δισ. ευρώ ρευστό...
Τα μεγάλα «θύματα» είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες, ακόμα και οι ιδιώτες κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων. Γι' αυτούς δεν προβλέπεται τίποτα...
Με τον τρόπο αυτό τα ασφαλιστικά ταμεία, μετά την επί δεκαετίες εκμετάλλευση των αποθεματικών τους από τις τράπεζες, μετά την καταλήστευσή τους στη «φούσκα» του χρηματιστηρίου (Σημίτης, Παπαδήμος και λοιπός «εκσυγχρονισμός»), δέχονται τώρα το τελικό χτύπημα...
Όπως ο Γ. Παπανδρέου πέτυχε στο έργο του και υλοποίησε τις δεσμεύσεις τις οποίες είχε αναλάβει από το καλοκαίρι του 2009, έτσι σήμερα και ο Λ. Παπαδήμος επιτελεί με συνέπεια το ρόλο που του ανέθεσαν οι δανειστές μας και η διεθνής κερδοσκοπία. Εάν όμως η ελληνική κοινωνία δεν αντισταθεί, εάν δεν θέσει η ίδια τις «κόκκινες γραμμές» προς το «καρτέλ» των συμφερόντων και των πολιτικών τους εντολοδόχων, τότε δεν υπάρχει «οδός επιστροφής», δεν υπάρχει μέλλον για τον τόπο μας.
Η Ιστορία δεν γράφεται άλλωστε από τις δημοσκοπήσεις, αλλά από τους ασυμβίβαστους κοινωνικούς αγώνες, από τη δυναμική παρέμβαση της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας στις εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου