Ένας χρόνος αιρετής περιφερειακής διοίκησης: «Mοιραίοι και άβουλοι αντάμα».

Με τη συμπλήρωση ενός έτους από την εγκατάσταση του περιφερειακού συμβουλίου και την ανάληψη των καθηκόντων της νέας περιφερειακής αρχής, ο απολογισμός αποτυπώνει καθαρά το ναυάγιο του Καλλικράτη και ταυτόχρονα του κομματικού- πελατειακού συστήματος.

Την ώρα που η περιφέρεια βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην δίνη της κρίσης, η περιφερειακή αρχή είναι σχεδόν αόρατη για τους πολίτες. Με την αμέριστη στήριξη του ΛΑΟΣ αλλά σε μεγάλο βαθμό και της ΝΔ, χωρίς σχέδιο ή στόχους, αρκούνται να μεταβιβάζουν τις κεντρικές επιλογές σε τοπικό επίπεδο και να διευκολύνουν την εκποίηση κοινωνικών αγαθών και δημόσιου πλούτου.

Σε κρίσιμα θέματα όπως :

• οι συγχωνεύσεις και η υποβάθμιση σχολείων και νοσοκομείων,
• η έλλειψη χρηματοδότησης του Πανεπιστημίου και των ΤΕΙ,
• η παραχώρηση των εθνικών δρόμων σε μεγαλοεργολάβους και η ταυτόχρονη υποβάθμιση των τρένων στη Στερεά,
• η εκποίηση της ΛΑΡΚΟ,
• οι κινητοποιήσεις των πολιτών ενάντια στα χαράτσια,  
• η παράδοση όλων των βουνών  της Στερεάς στους γνωστούς  μεγαλοεπιχειρηματίες είτε για δωρεάν εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου είτε για δωρεάν εγκατάσταση χιλιάδων πλέον βιομηχανικών αιολικών και άλλων ενεργειακών μονάδων,
• η συνεχιζόμενη ασυδοσία στον Ασωπό αλλά και η συνεχιζόμενη υποβάθμιση του Ευβοϊκού και του Κορινθιακού
• το χωροταξικό για τις ιχθυοκαλλιέργειες
• η εν λευκώ παράδοση στην μεγαλοεργολαβική ΤΕΡΝΑ της τύχης της βόρειας Ευβοίας,
• η (μη) διαχείριση των απορριμμάτων (όπου καραδοκούν οι μεγαλοεργολάβοι) και σε πολλά άλλα,

η περιφερειακή αρχή, είτε αγνόησε τα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών, είτε αρνήθηκε να πάρει οποιαδήποτε ουσιαστική πρωτοβουλία.

Αντί για τη δημοκρατική αποκέντρωση που εξαγγέλθηκε, η περιφερειακή αρχή ασκεί απόλυτη εξουσία με κλειστές, αδιαφανείς και απροσπέλαστες διαδικασίες. Οι αποφάσεις λαμβάνονται έξω από την αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου, που απογυμνώθηκε συστηματικά από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο. 

Στους πρώην νομούς της Στερεάς Ελλάδας παρέμειναν μοναδικοί άρχοντες οι -ορισμένοι από τον επικεφαλής- αντιπεριφερειάρχες, χωρίς λειτουργία ή ενημέρωση των παρατάξεων, χωρίς αξιοποίηση του προσωπικού παρά τις μεγάλες ανάγκες. 

Οι  θεσμοί που υποτίθεται ότι θα αντιμετώπιζαν με κάποιο τρόπο το έλλειμμα δημοκρατίας, δηλαδή η επιτροπή διαβούλευσης και ο Συμπαραστάτης για τους πολίτες δεν λειτούργησαν ούτε ως επίφαση. Ο απολογισμός μάλιστα του Συμπαραστάτη που επιλέχθηκε από ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ ήταν σχεδόν ανύπαρκτος, παρά το υψηλό κόστος για την περιφέρεια.

Αντιμέτωποι με τα αδιέξοδα που τους δημιουργούν, οι πολίτες συναντιούνται σε δράσεις αντίστασης και ανυπακοής, σε δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και εναλλακτικής οικονομίας. Δημιουργούν νέους τρόπους συνεργασίας και ανιχνεύουν νέες μορφές οργάνωσης. Δεν προσμένουν τίποτε από τους άβουλους εκφραστές του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Γυρνούν την πλάτη στη μιζέρια και την υποτέλεια. Αγωνίζονται και ελπίζουν.