Την ώρα που οι ανατριχιαστικές δηλώσεις του Σόιμπλε και των ομοίων του αποκάλυπταν πλήρως τη δολοφονική περιφρόνησή τους έναντι της Ελλάδος, ένα κύμα φιλελληνικών δηλώσεων και εκδηλώσεων υπενθύμιζε ότι η συκοφαντημένη χώρα μας δεν είναι μόνη. Πολιτικοί ηγέτες, οικονομολόγοι, πρώην (και νυν) ιθύνοντες της Ένωσης και πλήθος κόσμου απανταχού της Γης δια-δηλώνουν τόσο την αντίθεσή τους στην ολέθρια οικονομική συνταγή όσο και την αποστροφή τους για τις χυδαίες και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις. Ευφρόσυνη η εξέλιξη αυτή και ελπιδοφόρα η προοπτική της...
Ας αφήσουμε κατά μέρος την υποστηρικτική προς την Ελλάδα παραδοχή του Μπαρόζο, ότι η ελληνική κυβέρνηση και ο λαός της διαθέτουν θάρρος «σ' αυτούς τους πολύ απαιτητικούς και γεμάτους προκλήσεις καιρούς».
Τόσο ο Μπαρόζο όσο και ο Μόντι της Ιταλίας αλλά και ο επίτροπος Όλι Ρεν μιλούν με δεδομένη την εμμονή τους στη δήθεν σωτήρια πολιτική που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Μ' άλλα λόγια, λένε και καμιά καλή κουβέντα, για να μην εξαγριώνεται η ελληνική κοινωνία από τις υλακές του Σόιμπλε. Όμως, επί της ουσίας συμφωνούν μαζί του. Έστω με ελάχιστες διαφοροποιήσεις.
Γι' αυτό και δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία οι εγκαρδιωτικές αυτές δηλώσεις. Ας δούμε τις υπόλοιπες, οι οποίες ανοίγουν τον δρόμο σε μια ανατρεπτική δυναμική, απολύτως αναγκαία τόσο για το μέλλον της Ελλάδος όσο και για την τύχη της Ευρώπης. Συγκεκριμένα:
- Φρανσουά Ολάντ, υποψήφιος των γάλλων σοσιαλιστών για το προεδρικό αξίωμα: «Η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή, τραγική, θα έλεγα. Εδώ και δύο χρόνια οι ευρωπαίοι ηγέτες παριστάνουν ότι σώζουν την Ελλάδα επιβάλλοντας όλο και πιο δυσβάστακτα πακέτα λιτότητας»... Σε άλλες δηλώσεις του ο κ. Ολάντ χαρακτήρισε «εκκαθάριση σταλινικού τύπου το πρόγραμμα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα», ενώ επανέλαβε -μιλώντας γενικότερα για την οικονομική κρίση που σοβεί στην Ευρώπη- ότι για την αντιμετώπισή της απαιτούνται αναπτυξιακά μέτρα και επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου...
- Χάνες Σβόμποντα, πρόεδρος της Ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο: Σε επιστολή του προς τους Μπαρόζο και Ρεν ζητεί εξηγήσεις για τις «υπερβολικές απαιτήσεις της ''τρόικας'' από την Ελλάδα», ενώ παρομοίασε τα μέλη της με «αρπακτικές ακρίδες που εκβιάζουν για να χορηγήσουν τη βοήθειά τους»...
- Γκίντερ Φερχόιγκεν, Γερμανός, πρώην επίτροπος της Ένωσης: «Οι στόχοι που περιλαμβάνονται στο ελληνικό Μνημόνιο δεν είναι ρεαλιστικοί (...) Το θέμα δεν είναι να τιμωρήσουμε την Ελλάδα, αλλά να τη βοηθήσουμε να βγει από την κρίση. Το ένστικτό μου λέει ότι δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζουμε έναν λαό λες και αποτελείται από εγκληματίες»... Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Φιλίπ Μέισταντ, ο οποίος είπε ότι «δεν πρέπει να ενοχοποιηθεί η Ελλάδα για λάθη του παρελθόντος, αλλά να βοηθηθεί υπό όρους»...
- Πιερλουίτζι Μπερσάνι, γραμματέας του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος: «Ντρέπομαι για τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη φέρεται στην Ελλάδα. Μπορεί κανείς να ζητήσει από μια χώρα να κατευθυνθεί προς τη δημοσιονομική πειθαρχία, όχι όμως και να τη δολοφονήσει. Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε απαθείς μια τέτοια καταστροφή»...
Ταυτόχρονα, σε όλη την υφήλιο εκδηλώνεται και εξαπλούται ένα κύμα κατανόησης, συμπάθειας και υποστήριξης της Ελλάδος. Αρκετοί ξένοι ζητούν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα, πολλές εφημερίδες λένε «αφήστε τους Έλληνες ν' ανασάνουν (π.χ. «Μοντ»), ενώ στις εκδηλώσεις και τα υποστηρικτικά χάπενινγκ -από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Βερολίνο- κυριαρχεί το σύνθημα «Είμαι κι εγώ Έλληνας»...
Η δυναμική αυτή δεν έχει στη φόδρα της τον οίκτο και την ελεήμονα διάθεση. Αποκαλύπτει την πλήρη κατανόηση για το μαρτύριο που υφίστανται οι Έλληνες αλλά και την οργισμένη διάθεση έναντι της εγκληματικής και αδιέξοδης πολιτικής που επιβάλλουν οι εταίροι...
Το φιλελληνικό κύμα δεν θα αργήσει να προσλάβει ωκεάνιες διαστάσεις, όταν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες -ιδία των χωρών που χειμάζονται και κινδυνεύουν να έχουν την τύχη της Ελλάδος- συνειδητοποιήσουν ότι η περιώνυμη αλληλεγγύη των εταίρων δεν κρύβει παρά τιμωρητικό κυνισμό, αντιδημοκρατική διάθεση, απροκάλυπτη ιδιοτέλεια (τοκογλυφικά δάνεια) και αρπακτική διάθεση (οικειοποίηση της κρατικής περιουσίας για ένα κομμάτι ψωμί).
Τότε, λοιπόν, θα καταλάβουν ότι δεν έχουν κανένα νόημα ούτε οι δικές τους θυσίες, αφού -όπως και στην περίπτωση της Ελλάδος- δεν έχουν αντίκρισμα. Και αναπόφευκτα δεν θα δεχτούν να υποβληθούν στο ίδιο μαρτύριο. Θα αντιδράσουν.
Και θα εκραγούν. Θα βαδίσουν στον δρόμο που χάραξε η ελληνική κοινωνία: χλεύη για τους δυνάστες και πλήρης απαξίωση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, και δη των ευένδοτων πυλώνων του που ψήφισαν τα Μνημόνια...
Αυτό το καταλαβαίνουν -και το φοβούνται- οι Σόιμπλε της Ευρώπης. Αλλά, αντί να αναθεωρήσουν την πολιτική τους έναντι της Ελλάδος και να αναζητήσουν διαφορετικό δρόμο για την αντιμετώπιση της γενικότερης κρίσης στην Ευρώπη, μηχανεύονται αντιδημοκρατικές και απολύτως φαιδρές μεθοδεύσεις. Αυτές που προκάλεσαν σοκ στην Ελλάδα και οργή στην Ευρώπη και ανάγκασαν τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να προβεί, επιτέλους, σε σκληρές δηλώσεις εναντίον του ιταμού γερμανού και των ομοίων του...
Όμως η άθλια παρτίδα των απειλών και των ωμών εκβιασμών, των χυδαίων μεθοδεύσεων και της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς δεν (θα) έχει τέλος.
Αφού εγκλώβισαν τη ΝΔ του Σαμαρά στον εφιαλτικό κύκλο του Μνημονίου, εξασφαλίζοντας δεσμεύσεις για συνέχιση της ίδιας πολιτικής, θα επιχειρήσουν να μεταθέσουν τον χρόνο των εκλογών, ενώ ταυτόχρονα θα έχουν έτοιμο το «plan Β», το οποίο θα κραδαίνουν απειλητικά: εγκατάλειψη της Ελλάδος και ανεξέλεγκτη χρεωκοπία της ή πτώχευση εντός της Ευρωζώνης. Και τούτο για να τρομάξουν οι Έλληνες και να μην εκδηλώσουν στην κάλπη -οψέποτε ενεργηθούν εκλογές- την οργή και την αγανάκτησή τους έναντι των κομμάτων του Μνημονίου.
Όμως αυτό που φοβούνται, αυτό θα συμβεί. Το ήδη ερειπωμένο καθεστωτικό δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα υποστεί δεινή δοκιμασία στις εκλογές. Διότι, όπως έγραψε το γερμανικό «Σπίγκελ», «αν συνεχίσουν οι Ευρωπαίοι την ίδια πολιτική, η Ευρώπη δεν θα βγει από την κρίση».
Και γιατί, όπως σημείωσε η βρετανική «Ντέιλι Τέλεγκραφ», η Ελλάδα υπέγραψε με το πιστόλι στον κρόταφο «μια ανειλικρινή αποδοχή απραγματοποίητων όρων»...
Αυτό το τελευταίο το είχε πει ο Κέινς. Και ξέρουν όλοι ότι ισχύει. Εταίροι και (ημέτεροι) διεκπεραιωτές. Αλλά καλύτερα απ' όλους το ξέρει ο ελληνικός λαός. Και θα δώσει τη δέουσα απάντηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου