Η ώρα των βουλευτών.

του Γεωργίου Π. Μαλούχου

Ξαφνικά, η καγκελάριος Μέρκελ ανακάλυψε χθες ότι ενδεχόμενο ελληνικής καταστροφής μπορεί να αποβεί ολέθριο για την ευρωζώνη. Το ίδιο και ο υπουργός των Οικονομικών της Σόιμπλε, ο οποίος μόλις θυμήθηκε ότι το νέο πακέτο που επιβάλλεται για το χρέος, δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Δηλαδή, πρόκειται περί φάρσας: οι άνθρωποι ούτε ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται. Αυτό που με βία επιβάλλουν χθες, χωρίς να ακούν κανέναν, το βγάζουν άχρηστο σήμερα…

Ας εξηγήσει κάποιος, αν το μπορεί, ποια ακριβώς είναι η διαφορά τους από τους δικούς μας πολιτικούς στα κυβερνητικά κόμματα, που έχουμε χάσει πια το μέτρημα ποιες μέρες είναι με το μνημόνιο και ποιες εναντίον του – ούτε μονά - ζυγά να ήταν, αν όχι και κόκκινο - μαύρο στο καζίνο… Ας εξηγήσει κάποιος πώς είναι δυνατόν, μετά τις χθεσινές δηλώσεις Μέρκελ και τις διαρροές Σόιμπλε, να μην βγαίνουν από τα ρούχα τους οι αρχηγοί των ελληνικών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, να μην επαναστατούν αλλά, αντιθέτως, να γίνεται κουβέντα ακόμα και για κομματική πειθαρχία σε μια τέτοια στιγμή! 

Κι όμως, παρ' όλα αυτά, οι «σωτήρες» του Βερολίνου όχι μόνο δεν κάνουν βήμα πίσω να μην επιβάλλουν στη χώρα τον θάνατο της τελικής ύφεσης και της εξαθλίωσης, αλλά επιμένουν να βάζουν το μαχαίρι στο κόκκαλο, προκαλώντας μια κρίση τόσο ελληνική όσο και διεθνή, που ουδείς γνωρίζει σήμερα πού μπορεί να καταλήξει.

Κάτω από το ασφυκτικό βάρος που εντελώς τεχνητά, για πολλοστή φορά άλλωστε, έχουν δημιουργήσει, η ελληνική πολιτική ζωή έχει εισέλθει από χθες σε κατάσταση εκρηκτικής αποσύνθεσης. Ουδείς γνωρίζει, ουδείς καν φαντάζεται τι μπορεί να συμβεί τις επόμενες ώρες και μέρες, καθώς η πίεση ανεβαίνει κατά τρόπο πρωτοφανή και ανεξέλεγκτο σε όλα τα επίπεδα.

Σε κάθε περίπτωση, όταν έρθει η στιγμή της ψηφοφορίας στη Βουλή, τα μέλη της οφείλουν να θυμούνται ότι το συνταγματικό και ηθικό τους χρέος είναι ένα και μόνο: προς την πατρίδα, μέσα από τη συνείδησή τους, την οποία ρητά και ξεκάθαρα κατοχυρώνει ο καταστατικός χάρτης της χώρας. Θα πρέπει να θυμούνται επίσης ότι η συμφωνία που καλούνται να ψηφίσουν, ενώ ισοπεδώνει την Ελλάδα κατά ομολογία των πάντων, ακόμα και των εμπνευστών της, δεν εγγυάται τίποτα απολύτως για το αποτέλεσμα.

Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει: αυτό το αποτέλεσμα έχει ήδη ναρκοθετηθεί. Η Μιλένα Αποστολάκη στη χθεσινή της δήλωση ήταν η πρώτη ίσως βουλευτής που το έθεσε τόσο καθαρά, εξηγώντας ότι δεν ψηφίζει γιατί ακριβώς ο λεγόμενος εθνικός στόχος δεν διασφαλίζεται.

Η ώρα των βουλευτών πλησιάζει. Τώρα θα πρέπει να λάβουν την τελική τους θέση για το πιο σύνθετο και επικίνδυνο νομοθέτημα της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας της χώρας. Στα χέρια τους είναι το μέλλον. Ας ξεπεράσουν, έστω και την τελευταία στιγμή, τον τρόπο που επί τόσα χρόνια έμαθαν να λειτουργούν, τον τρόπο που μας οδήγησε ως εδώ, σε μια βουλή άβουλη, που υπήρξε πάντα υποπόδιο των κυβερνήσεων και που ποτέ δεν έλεγξε ως πραγματικά όφειλε την εκτελεστική εξουσία. Την ώρα της ψηφοφορίας οι βουλευτές κρατάνε τις τύχες του τόπου στα χέρια τους για γενιές.

Ούτε κομματικές πειθαρχίες χωράνε, ούτε προσωπικές στρατηγικές, ούτε ομαδοποιήσεις καμιάς μορφής. Η ευθύνη για το μέλλον της χώρας ανήκει σε καθέναν από αυτούς και σε όλους μαζί ως σύνολο, ως εθνική αντιπροσωπεία, ως Βουλή των Ελλήνων. Και μόνον. Και πέρα απ’ όλα τα άλλα, είναι εξίσου σημαντικό να αντιληφθούν ότι μόνον αν η Βουλή των Ελλήνων ξαναγίνει και Βουλή και των Ελλήνων, θα θωρακιστεί όσο είναι δυνατόν και η ίδια η δημοκρατία, που σήμερα ορατά πλέον κινδυνεύει. Σήμερα, που είναι το μόνο από το οποίο έχουμε να πιαστούμε…

πηγή