Στους δρόμους.

του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου

Ο καθένας και η οπτική του γωνία. Αλλιώς βλέπει τα πράγματα ο άνεργος, ο μικροεπιχειρηματίας που έβαλε λουκέτο, κι αλλιώς αυτός που ακόμη εργάζεται, που έχει ακόμη δουλειά. Οι τελευταίοι ήλπιζαν μέχρι τώρα πως θα τη γλιτώσουν, πως δεν θα βρεθούν στην έσχατη απελπισία των πρώτων. Τα νέα μέτρα, όμως, δείχνουν πως κανείς δεν γλιτώνει.

Η δήλωση του Σόιμπλε τρομερή: «τα μέτρα δεν επαρκούν»! Ούτε η σκλαβιά μήτε ο θάνατός μας μήτε τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας τους είναι αρκετά.

 Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιοι που εξακολουθούν να μιλούν με ύφος εκατό τροϊκανών, υποστηρίζοντας τα μέτρα -τα προηγούμενα, τα τωρινά και τα επόμενα-, θεωρώντας τα αναγκαία για την έξοδό μας από το τούνελ.

Μιλώ για τον Πάσχο Μανδραβέλη, που στο ερώτημα «τι πρέπει να κάνουμε;», απαντάει «δουλειά», και δεν ακούει, ο «αυτιστικός», το βόγκο από το βουβό κλάμα 1.029.000 ανθρώπων, που ζητούν δουλειά, μιλώ για εκείνους –τους πρώην «σημιτικούς» και νυν «παπαδημικούς»- που σύστησαν την παρέα «Για την Ελλάδα τώρα», οι οποίοι δεν ξέρουν τι σημαίνει να σου παίρνουν το σπίτι, τι σημαίνει να μην έχεις να ταΐσεις το παιδί σου ή να γίνεσαι μάρτυρας του ακρωτηριασμού της ψυχής του, μιλώ για όσους δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει αξιοπρέπεια, τι σημαίνει ελευθερία, γι’ αυτούς που το βλέμμα τους στάζει δουλοπρέπεια και που νομίζουν ότι τα πράγματα έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι. 

Μιλώ για εκείνους που θεωρούν συνένοχους της πελατειακής διαφθοράς όσους πούλησαν την ψήφο τους αντί μιας θέσης στο δημόσιο. Αλλά τι να έκανε ο πατέρας που έβλεπε τον πτυχιούχο γιο ή την κόρη του να βολοδέρνουν άνεργοι; Τώρα οι εκβιαστές τον κατηγορούν ότι είναι συνένοχος γιατί ενέδωσε στον άγριο εκβιασμό τους. 

Αλλά είναι αλήθεια πως η ζωή προχωράει με τους λίγους -πάντα έτσι προχωρούσε-, με τις εξαιρέσεις, μ’ αυτούς που είναι η μαγιά της εξανάστασης και της ελευθερίας. Αυτό συνέβη στους αγώνες του έθνους ακόμη και τότε που οι συσχετισμοί ήταν ενάντιοι. Αυτό θα συμβεί και τώρα, όχι γιατί οι Γερμανοί υπακούουν αταβιστικά στο ναζισμό(το έχουμε ξαναπεί, δεν είναι όλοι οι Γερμανοί Σόιμπλε και Μέρκελ), αλλά γιατί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που προτείνουν είναι απάνθρωπο και καταστροφικό. Κι αυτό το βλέπουν πλέον και άλλοι, ακόμη και οι ομοϊδεάτες της Μέρκελ.

Αναφέρομαι στην αμερικανική εφημερίδα New York Times, η οποία σημειώνει χαρακτηριστικά: «Μία ξεροκέφαλη αντιπαράθεση εκτυλίσσεται αυτήν την εβδομάδα ανάμεσα στην έτοιμη να χρεοκοπήσει Ελλάδα και τους λάθος προσανατολισμένους Ευρωπαίους εταίρους της που απαιτούν από αυτήν να πληρώσει τα χρέη της… 

Οι ηγέτες της Ευρώπης, όμως, θα έπρεπε ήδη να γνωρίζουν ότι αυτή η προσέγγιση δεν είναι αποτελεσματική. Η Γερμανίδα καγκελάριος, η βασική αρχιτέκτονας της καταστροφικής ευρωπαϊκής διαχείρισης της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, μπορεί να συνεχίσει να προσποιείται ότι σκληρότερα μέτρα λιτότητας θα «θεραπεύσουν» τα προβλήματα χρέους της Ελλάδας και της Ευρώπης… 

Αλλά είναι λάθος οι τρεις κύριοι πιστωτές της Ελλάδας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, να συνδέουν τις εύλογες μεταρρυθμιστικές απαιτήσεις με την καταστροφική επιβολή μέτρων λιτότητας. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται περικοπές μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες θα ενισχύσουν την ύφεση, μειώνοντας ακόμη περισσότερο την ικανότητα της χώρας να αποπληρώνει τα χρέη της». 

Γιατί, λοιπόν, να δεχθούμε αυτά τα μέτρα, όταν το τέλος θα είναι το ίδιο και χειρότερο; Γι' αυτό όλοι στους δρόμους...

πηγή