«Ενώ οι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου είναι δεσμευτικές για τους διάδικους στη συγκεκριμένη υπόθεση, άλλα εθνικά δικαστήρια πρέπει να θυμούνται ότι αυτή η απόφαση δεν είναι η τελευταία λέξη σχετικά με το δικαίωμα των θυμάτων σε αποζημίωση -ή σχετικά με τους ισχυρισμούς για ασυλία εκ μέρους των κρατών που αρνούνται να εφαρμόσουν αυτό το δικαίωμα», τόνισε στην δήλωσή της η κ. Widney Brown – ένα σημείο που ίσως δεν προσέχτηκε όσο θα έπρεπε τις πρώτες ημέρες.
Να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα δεν ήταν διάδικο μέρος στην υπόθεση της Χάγης αφού στο Διεθνές Δικαστήριο είχε προσφύγει η Γερμανία κατά της Ιταλίας. Η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε υπέρ της Ιταλίας για έννομο συμφέρον. Το ότι διάδικοι ήταν μόνο Γερμανία και Ιταλία το επισημαίνει – καθόλου τυχαία – και η Διεθνής Αμνησία ,η οποία στην ανακοίνωσή της αναφέρει ότι η απόφαση του δικαστηρίου του ΟΗΕ για τα θύματα των ναζιστικών εγκλημάτων πολέμου αποτελεί «οπισθοδρόμηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Το αν είναι απολύτως -νομικά- σωστή η θέση της κ Widney Brown και αν πράγματι ισχύει και η δική μας ερμηνεία- εστίαση, είναι δουλειά των ειδικών και κυρίως του καθηγητή Στ.Περράκη που έχει επεξεργασθεί τις ελληνικές θέσεις να απαντήσουν. Εμείς εδώ καταγράψαμε μια πρώτη προσέγγιση, χωρίς γνώση όλων των δεδομένων.
Να θυμίσουμε οτι η Διεθνής Αμνηστία επεσήμανε αμέσως οτι απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου (ICJ) που επιβεβαιώνει ότι η Γερμανία έχει νομική ασυλία σε ξένα δικαστήρια απέναντι σε μηνύσεις για αποκατάσταση τις οποίες υποβάλλουν θύματα των ναζιστικών εγκλημάτων πολέμου, παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των θυμάτων.
«Η απόφαση αυτή προκαλεί κατάπληξη. Το Διεθνές Δικαστήριο έκανε ένα μεγάλο βήμα πίσω ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και μετέτρεψε το δικαίωμα της αποζημίωσης για εγκλήματα πολέμου σε δικαίωμα χωρίς αποκατάσταση» «Η απόφαση αψηφεί τη Σύμβαση της Χάγης, σύμφωνα με την οποία τα θύματα εγκλημάτων πολέμου δικαιούνται να μηνύσουν το κράτος που είναι υπεύθυνο, προκειμένου να λάβουν αποκατάσταση», έχει επισημάνει η Widney Brown.
Και φτάνει σε αυτό που επισημάναμε στην αρχή: «Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι και άλλα εθνικά δικαστήρια είναι πιθανό να ακολουθήσουν αυτή την απόφαση -παρόλο που η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου σε αυτή την υπόθεση δεσμεύει μόνο τη Γερμανία και την Ιταλία.»Το Δικαστήριο υποστήριξε ότι η Γερμανία ήταν υπεύθυνη για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τις ένοπλες δυνάμεις της στην Ιταλία και την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παραδέχτηκε ότι η απόφασή του είναι πιθανό να εμποδίσει τα θύματα να λάβουν αποζημίωση. Ωστόσο, ανέφερε ότι οι αποζημιώσεις «θα μπορούσε να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω διαπραγματεύσεων μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας» με σκοπό την επίλυση του ζητήματος.
Η κ. Widney Brown, αφού επισημαίνει ότι οι Γερμανοί «δεν έχουν αποδώσει καμία αποκατάσταση στα θύματα επί περισσότερα από 60 χρόνια» προσθέτει :«Ο υπαινιγμός για περαιτέρω διαπραγματεύσεις θα επιλύσει το ζήτημα παραβλέποντας τα δικαιώματα που διακυβεύονται».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου