Τσίπα

Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Η λέξη Τσίπα σημαίνει πέτσα, δέρμα καθώς και κρούστα στην επιφάνεια των υγρών. Μεταφορικά δηλώνει την ηθικότητα, τη σεμνότητα. Ο  ξετσίπωτος είναι ο άνθρωπος που δεν έχει δέρμα (μεταφ. δίχως κανένα ηθικό φραγμό). Αγνώστου ετύμου. Άλλοι θεωρούν ότι είναι, πιθανόν, σλαβικής προέλευσης (tsipa), ενώ άλλοι το συνδέουν με το μεσαιωνικό τσεμπέρι (στη Λευκάδα τσίπα είναι το μαύρο ή το καφέ κεφαλομάντηλο των γυναικών), ή με τη σίφα του Ησύχιου (υμένες που καλύπτουν το πρόσωπο του εμβρύου). Στην ποντιακή διάλεκτο “τσίπα” σημαίνει ομφαλός

Ομολογώ ότι δεν έχω εμπειρία πολιτικής υψηλού επιπέδου. Αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τα μάτια ενός επαγγελματία, που επί είκοσι χρόνια προσπαθεί να θρέψει την οικογένεια του παλεύοντας με τα έσοδα και τα έξοδα της μικρής του επιχείρησης. Τα δύο τελευταία χρόνια λέω και ξαναλέω ότι σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να ήμουν στη θέση του Γ. Παπανδρέου τούτη την εποχή (έτσι πίστευα ο αφελής) Με τα δικά μου τα μάτια είναι εφιαλτικό να είσαι πνιγμένος στα χρέη, να παρακαλάς τις τράπεζες, να χάνεις τον ύπνο σου, την οικογενειακή σου (και τη σεξουαλική) γαλήνη, να μην έχεις κανένα ενδιαφέρον για την υπόλοιπη κοινωνική ζωή, παρά μόνο για την τακτοποίηση του χρέους. Αφού εγώ, καθώς και οι περισσότεροι συνέλληνες, έχουμε ψυχολογική κατάθλιψη λόγω του εθνικού χρέους και μαυρίζει η ψυχή μας για το αν θα μαραζώσει το μέλλον μας, σκέψου (σκεφτόμουνα) ο πρωθυπουργός, που πρέπει να αντιμετωπίσει την χλεύη και την ειρωνεία των υπολοίπων Ευρωπαίων, για το σπάταλο ελληνικό κράτος και για τους αδιάφορους Έλληνες, που συμπεριφέρονται, ακόμα και σήμερα, λες και έχουν το “κέρας της Αμάλθειας”. Και συγχρόνως να διακυβεύεται η υστεροφημία του, αλλά και το φυσικό μέλλον του (σε περίπτωση δικαστικών παραπομπών).

Και ξαφνικά αντί για μια οποιαδήποτε αισιόδοξη είδηση, διαβάζω στον Τύπο (κάτι που ήξερα από καιρό, αλλά ήθελα να τα πιστεύω ότι, τελικά, δε θα το υλοποιήσει) ότι: “ο Γιώργος τα μαζεύει από του Μαξίμου, το οποίο θεωρεί αντιλειτουργικό χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό. Εξ αρχής το Μαξίμου δεν ταίριαζε στην κοσμοθεωρία και την πολιτική κουλτούρα του Γεωργίου Παπανδρέου και σαν μην έφτανε αυτή η τρομερή δυστυχία, που τον βρήκε, οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι ήταν εξαιρετικά ενεργοβόρο και αντι-οικολογικό. Και όσο ο πρωθυπουργός έδινε μάχες στο εξωτερικό (δίχως ίχνος ειρωνείας) οι συνεργάτες του άλλαξαν δύο φορές, σε διάστημα μικρότερο των δύο μηνών, τις ταπετσαρίες των καναπέδων του πρωθυπουρικού γραφείου μέχρι να υιοθετηθεί τελικά ο μινιμαλιστικός αέρας που αποπνέουν το λευκό χρώμα και οι “γήινες” αποχρώσεις” (εφ. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 26/6/2011]

Φεύγει, λοιπόν, αλλά που πάει; Όλα είναι έτοιμα για να φιλοξενήσουν το σύγχρονο πρωθυπουργικό γραφείο στον έκτο όροφο του υπουργείου εσωτερικών (Βασ. Σοφίας). Στο ρετιρέ του υπουργείου εσωτερικών έγιναν οι απαραίτητες εργασίες, ανακατασκεύη, βάψιμο, σύγχρονος εξοπλισμός/ επίπλωση για να μεταφερθούν όλοι οι συνεργάτες του πρωθυπουργού μέσα στο καλοκαίρι, αντιμετωπίζοντας έτσι με δραστικό και άμεσο τρόπο ένα από τα φλέγοντα θέματα της ελληνική κοινωνίας Το θέμα προσφέρεται για εύκολο λαϊκισμό και για να τον αποφύγω θα ήθελα να ρωτήσω άμεσα τον σύντροφο Παπανδρέου όχι ως μόνο ως πολίτης αλλά και ως ψηφοφόρος του (αναφέρω με υπερηφάνεια, παρά την κουτοπονηριά της εποχής, την πολιτική μου ταυτότητα, για να μη θεωρηθεί ότι του κάνω φτηνή και λαϊκιστική αντιπολίτευση)

1. Τι σημαίνει για ένα δημόσιο λειτουργό το “δε με εμπνέει ο χώρος εργασίας μου;” Θα μπορούσε, άραγε να το ισχυριστεί και ένας Δικαστικός, ένας Γιατρός, ένας Πανεπιστημιακός; Και αν το ισχυριστεί, είναι εύκολο να βρει τα κονδύλια για να το πραγματοποιήσει;
2. Με ποια λογική προβήκατε σε τέτοια έξοδα, από τη στιγμή που ξέρετε ότι μπορείτε να μείνετε σε αυτή τη θέση από κάποιες μέρες μέχρι κάποιους μήνες;
3. Ο περιορισμός του σπάταλου κράτους ισχύει μόνο για τους υπαλλήλους σας;
4. Γιατί κάνατε ανακαίνιση στου Μαξίμου, από τη στιγμή που δε σας ενέπνεε ο χώρος;
5. Θα σκεφτόταν ποτέ κάτι τέτοιο ο Αμερικανός, ο Άγγλος, ο Γάλλος ομόλογο Σας; Ή μήπως αυτοί οι “φουκαράδες” δεν έχουν χρήματα για πέταμα.
6. Τι θα γίνει το ανακαινισμένο ρετιρέ του υπουργείου Εσωτερικών, αν ο διάδοχος σας θέλει να επιστρέψει στου Μαξίμου (γιατί δε θα θέλει να έχει στα πόδια του τον εκάστοτε υπουργό των Εσωτερικών και γιατί το επιβάλλει το εθιμοτυπικό); Δε θα είναι πεταμένα έξοδα και κόπος τα όσα κάνατε;
7. Νομίζετε ότι θα Σας ειρωνεύονται ή θα Σας θαυμάζουν οι ομόλογοι σας στη Δυτική Ευρώπη;
8. Θεωρείται ότι αυτό είναι το πρότυπο του ηγέτη με οικολογικές ανησυχίες και υψηλή αισθητική ή συμπεριφορά ενός ανθρώπου που “ζει στον κόσμο του”

Σύντροφε (και το εννοώ) Παπανδρέου: τι πάτε να κάνετε; Είναι δυνατόν να μη Σας μίλησε κανένας από τους τόσους συμβούλους Σας; Για άλλη μια φορά εμείς οι ψηφοφόροι σας καλούμαστε να απαντήσουμε στις ειρωνείες του τύπου “το παιδί τα έχει χαμένα” κλπ. Μήπως σας βρίσκετε καμία δικαιολογία πρόχειρη;

(Δεν μπήκα στον κόπο να μιλήσω για το κόστος σε χρηματικές μονάδες, γιατί θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι καθαρά επικοινωνιακό και όχι οικονομικό. Μπροστά στα δισεκατομμύρια που διαχειρίζεται η κυβέρνηση, είναι ασήμαντο ποσό τα έξοδα της μεταφοράς του πρωθυπουργικού γραφείου. Πάντως, αν θεωρείτε ότι πρόκειται για ένα ασήμαντο ποσό, μια κάποια λύση θα ήταν να αναλάβετε εσείς, προσωπικά, τα έξοδα αυτής της άσκοπης μεταφοράς;)

Γνωρίζοντας την ευαισθησία Σας στην ηλεκτρονική επικοινωνία, αναμένω την απάντηση Σας

Γιώργος Δαμιανός

πηγή