Ένα τέρας (σ)τα μέτρα τους

Του Γιάννη Τριάντη

(Του Δ. Του Δ. ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ- Από τα «Νέα»)

Η πονηρία των εκβιαστών -ψήφος στο Μεσοπρόθεσμο ή τέρμα τα λεφτά- εντοπίζεται στο εξής: αρχίζουν την κουβέντα από τη μέση. Το έπραξαν πέρυσι με το Μνημόνιο, το κάνουν και τώρα.

Τότε, οι μεν εντολείς και δανειστές έφτιαξαν ένα τέρας στα μέτρα τους (τοκογλυφικό επιτόκιο, καμμία επιμήκυνση στο υφιστάμενο χρέος, σκληρά μέτρα που ευνοούν την ύφεση), ο δε Παπανδρέου απεδέχθη χωρίς δεύτερη κουβέντα τους δυσμενείς όρους. 

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: οι προβλέψεις τους έπεσαν έξω, η Ελλάδα βάδισε σταθερά στον δρόμο της χρεωκοπίας αντί να βγει στις αγορές, η χώρα βυθίστηκε στην απελπισία και η Ευρώπη -ακριβώς λόγω των συγκεκριμένων επιλογών για την Ελλάδα- κινδυνεύει να εκραγεί... 

Τώρα, σερβίρεται πάλι η ίδια συνταγή μ' ένα βιτριολούχο καρύκευμα για το κυρίως γεύμα: εκποίηση των πάντων. Και επαναλαμβάνεται αυτούσιος ο εκβιασμός: ψήφος στο Μεσοπρόθεσμο ή στάση πληρωμών, μιας και τελειώνουν τα λεφτά. Αν, λοιπόν, αρχίσει η κουβέντα από το σημείο αυτό -χωρίς να υπομνησθούν όλα τα υπόλοιπα, τα οποία έχουν διαμορφώσει το συγκεκριμένο πλαίσιο εντός του οποίου ασκείται ο εκβιασμός- τότε η απάντηση προκύπτει αναπόφευκτη. Θρίαμβος της έλλογης αντιμετώπισης ή της πολιτικής απάτης; Η απάντηση είναι προφανής... 

Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο: η δυσανεξία της Ενωσης απέναντι στις ενστάσεις, τις αντιδράσεις (κομμάτων και κοινωνίας) δεν καταδεικνύει μόνο μια μορφή απεχθούς ολοκληρωτισμού -τον ολοκληρωτισμό της οικονομικής ισχύος-, αλλά αναχαιτίζει και οιαδήποτε δυναμική για ακύρωση λανθασμένων επιλογών και καταστροφικών συνταγών... 

Αν, λοιπόν, άρχιζε η κουβέντα από την αρχή θα είχαμε πολλά να συζητήσουμε. Για τους σκληρούς όρους, για τη μυωπική πολιτική, τις άστοχες προβλέψεις, τη χυδαία διαστρέβλωση (τάχα ότι χάνουν τα λεφτά τους οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι), τον ασύστολο κιτρινισμό ευρωπαϊκών εντύπων και πολιτικών σχηματισμών και, βέβαια, για την τραγική διακυβέρνηση Παπανδρέου την οποία υμνούσαν και στηρίζουν οι «σοβαροί» της Ενωσης... 

Όσα λοιπόν παραβλέπουν ή ενσυνειδήτως επιβάλλουν οι δανειστές και εταίροι μας (εδώ θα ταίριαζε η λέξη «νταβατζήδες», μιας και όντως υπάρχει... εταιρική σχέση με την Ελλάδα), όσα απέφυγαν να δουν τόσον καιρό τα πρόθυμα ΜΜΕ και όσα προβάλλει εκβιαστικώς η ελληνική κυβέρνηση, η κοινωνία τα αντιλαμβάνεται. Τα νιώθει. Γιατί τα βιώνει. Γι' αυτό αντιδρά, εναντιώνεται, μουντζώνει και εξεγείρεται. Ευτυχώς.
πηγή