Στις σελίδες 69-72 του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2011 καταγράφονται τα εξής στοιχεία:
*α) Το ποσό που πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις δεν ξεπερνά τα 19,8 δισ. ευρώ.
*
β) Τα τακτικά έσοδα του κράτους υπολογίζονται στα 56 δισ. ευρώ.
*
γ) Τα χρεολύσια που επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό ανέρχονται στα 62 δισ. ευρώ.
Τι σημαίνουν τα προηγούμενα:
*
Πρώτον: Η ληστεία που υφίσταται ο ελληνικός λαός, από τη φορολεηλασία του οποίου «μαζεύονται» αυτά τα 56 δισ. ευρώ των εσόδων, πηγαίνει - όλη - για να πληρώνονται εγχώριοι και ξένοι δανειστές και κερδοσκόποι. Και επειδή η απληστία του κεφαλαίου είναι τέτοια που δεν μπορεί να κορεστεί από τη μέχρι τώρα φορολεηλασία, γι' αυτό αυξάνουν τη φορολεηλασία για να ικανοποιούν την όλο και μεγαλύτερη απληστία!
Αυτή είναι η «προτεραιότητα» των κυβερνώντων από συστάσεως του ελληνικού κράτους της πλουτοκρατίας: Να πίνει το αίμα του λαού για να πληρώνει τους τοκογλύφους για τα δάνεια που συνάπτει και «τρώει» η τάξη των κεφαλαιοκρατών.
Από τα δάνεια αυτά ούτε «πεντάρα» δεν πηγαίνει για να πληρωθούν - δήθεν - οι μισθοί και οι συντάξεις. Στο λαό το μόνο που απομένει από τα δάνεια είναι οι τόκοι. Τόκοι που πληρώνονται με το κομμάτιασμα των μισθών και των συντάξεων, με επιβολή κεφαλικών φόρων και μέτρα αφανισμού των λαϊκών στρωμάτων.
*
Δεύτερον: Αν ο ελληνικός λαός δεν είχε φορτωθεί να ξεπληρώνει και να ξαναπληρώνει τα δάνεια, τους τόκους και τα χρεολύσια των δανείων της πλουτοκρατίας, τότε - θεωρητικά - με τον πλούτο που παράγεται από τον ιδρώτα του
και αυξήσεις μισθών θα μπορούσαν να υπάρχουν και αυξήσεις συντάξεων θα μπορούσαν να γίνουν και το κράτος θα μπορούσε να λειτουργεί με τρόπο ώστε να καλύπτονται στοιχειωδώς κοινωνικές ανάγκες.
Αυτή η δυνατότητα, όμως, θα παραμείνει στη σφαίρα της «θεωρίας», όσο το κράτος θα είναι κράτος των μονοπωλίων. Οσο δηλαδή το κράτος και οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης θα συνάπτουν δάνεια και θα δημιουργούν ελλείμματα, που
από τη μια μεριά θα μεταφράζονται σε επιχορηγήσεις, σε «πακέτα», σε ενισχύσεις, σε φοροαπαλλαγές και σε «κίνητρα» για βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους,
και από την άλλη μεριά σε χρέη για το λαό.
*
Τρίτον, η ικανοποίηση των αναγκών της ζωής του λαού, που οι αριθμοί των ίδιων των κυβερνώντων αποδεικνύουν ότι είναι μια απολύτως ρεαλιστική προοπτική, δεν είναι ζήτημα που περνάει μέσα από μια «καλύτερη αναδιανομή» του κλεμμένου ιδρώτα του. Δεν είναι μια εξίσωση που λύνεται μέσα από μια «καλύτερη διαχείριση» της λαϊκής αγανάκτησης.
Κανένας «διαχειριστής» του κατεστημένου, είτε μονοκομματικά, είτε πολυκομματικά, είτε «οικουμενικά», είτε με ανασχηματισμούς, ό,τι λεοντή κι αν φορέσει, σε ό,τι λυκοσυμμαχία κι αν συμμετάσχει, ό,τι τερτίπια κι αν μετέλθει, δεν πρόκειται να απαλλαγεί από την ταξική του πυξίδα.
Την πυξίδα που στην αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία έχει επιλέξει να δείχνει πάντα τα συμφέροντα του κεφαλαίου επισωρεύοντας δεινά στο λαό.
***
Μέχρι τώρα τα παιχνίδια που παίζονταν, άλλοτε στο όνομα των «καλύτερων ημερών», άλλοτε στο όνομα της «αλλαγής», άλλοτε στο όνομα της «επανίδρυσης», έφερναν πάντοτε τα χειρότερα.
*
Αλλά πια ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Γιατί το παιχνίδι που παίζεται τώρα δεν έχει αναστροφή:
Η επιχειρούμενη μεταμφίεση του δικομματισμού και των δεκανικιών του σε «οικουμενικό σωτήρα», παρότι μετετράπη σε ένα πρωτοφανές καραγκιοζιλίκι με το διάγγελμα του πρωθυπουργού περί ...ανασχηματισμού,
δεν θα σταματήσει εδώ και αν, τελικά, περάσει, δεν θα φέρει τίποτα λιγότερο από την πλήρη λαϊκή χρεοκοπία και τον εξανδραποδισμό.
*
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αν μέχρι τώρα αποδείχτηκαν ο καθένας μόνος του σε «τυράννους» μια φορά,
εφόσον ο λαός επιτρέψει να ευοδωθούν τα συναινετικά κόλπα τους, τότε θα έχει να αντιμετωπίσει την «τυραννία» τους επί εκατό φορές!
*
Για το λαό, το πλέον ώριμο και το πλέον αναγκαίο, δεν είναι αυτοί που τον κατέστρεψαν εναλλάξ αν τώρα θα τον καταστρέψουν από κοινού.
Είναι η οριστική ακύρωση των σχεδιασμών τους.
Είναι η ανατροπή τους.
Είναι ο ίδιος ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.
Να αρνηθεί τα χρέη της πλουτοκρατίας.
Να μην επιτρέψει τον περαιτέρω σφετερισμό του πλούτου που παράγει και τον καπηλεύονται οι δυνάστες του.
Να μην ενδώσει στους εκβιασμούς.
Να μην εγκλωβιστεί στα κομπρεμί της πολιτικής απάτης.
Να το δηλώνει κάνοντας μαζική επίδειξη της αστείρευτης δύναμής του, στους τόπους δουλειάς, στους δρόμους, στην κάλπη, μετατρέποντας με την ψήφο του τις εκλογές σε θετικό βήμα απαλλαγής από τους δυνάστες του.
Να το βροντοφωνάξει δίνοντας με όλους τους τρόπους το «παρών» στο συναγερμό των αγώνων για την ανάδειξη της δικής του λαϊκής εξουσίας και την οικοδόμηση της δικής του λαϊκής οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου