Η κρίση δεν είναι παντού η ίδια, είναι επιλεκτική, έχει κι άλλες όψεις. Δύο ειδήσεις χθες: Στις γιορτές είχαμε λιγότερα τροχαία ατυχήματα και λιγότερους νεκρούς στην άσφαλτο και τραυματίες. 30 θανατηφόρα ατυχήματα έναντι 47 πέρυσι, 33 θανόντες έναντι 56 το αντίστοιχο περσινό διάστημα.
Δεύτερη είδηση: ο τζίρος των φαρμακευτικών εταιρειών - εξαιρουμένων των νοσοκομείων, όπου εμφανίζεται δυσκολία υπολογισμού...- έπεσε το 2011. Το ενδεκάμηνο σημείωσε μείωση 5,2 %, πέφτοντας στα 3,54 δισ.
Είναι αυτονόητα θετικές ειδήσεις λόγω του αποτελέσματος. Λιγότεροι νεκροί και τραυματίες, λιγότερη πολυφαρμακία. Μας θυμίζουν οι αριθμοί αυτοί ορισμένες από τις αρρώστιες της ανάπτυξης που προηγήθηκε της κρίσης. Και μας προειδοποιούν για το τι ζητάμε, τι προσδοκούμε. Να γίνουν ξανά τα ίδια;
Το ερώτημα έχει σημασία, γιατί οι γενικότερες τάσεις δεν έχουν αλλάξει. Η μείωση των ατυχημάτων δεν μπορεί να αποδοθεί πρωτίστως σε βελτίωση των μέτρων κ.λπ. Η πρώτος λόγος πρέπει να είναι η μείωση της χρήσης των Ι.Χ. και των μεταφορών - θα μας το έδειχναν στατιστικές που συνυπολογίζουν και τα διανυόμενα χιλιόμετρα. Βέβαια, σε συνθήκες μειωμένου φόρτου, και τα μέτρα γίνονται πιο αποτελεσματικά. Αλλά ποιος πιστεύει ότι μια ανάκαμψη δεν θα ξανανεβάσει τους αριθμούς των νεκρών στην πρωτιά της Ευρώπης; Επομένως, μήπως είναι η ευκαιρία, τώρα στις συνθήκες της ύφεσης, να υλοποιηθούν αποτελεσματικότερα μέτρα που θα φέρουν ακόμη πιο κάτω τους αριθμούς, το ανθρώπινο και κοινωνικό κόστος;
Στο εμπόριο φαρμάκων η κατάσταση είναι αλλιώς. Ύστερα από μια μεγάλη μείωση των εσόδων το πρώτο πεντάμηνο (-15,9%), ο κλάδος πήρε μέτρα - με την κυκλοφορία ακριβότερων συσκευασιών- και περιόρισε τη μείωση στο 5,2% και κατάφερε επιπλέον να κρατήσει τον αριθμό πωληθεισών συσκευασιών στο ίδιο επίπεδο με το 2010 (με αύξηση 0,4%), παρά την κατάρρευση των εταιρειών του Λαυρεντιάδη. Επειδή οι αριθμοί αυτοί περιλαμβάνουν και τα φάρμακα που πληρώνουν μερικά ή ολικά τα ταμεία, πρέπει να μιλήσουμε για αντίσταση του κλάδου αυτού της οικονομίας στην ύφεση. Άρα, και αυξάνεται η πίεση στους καταναλωτές και το δημόσιο σύστημα συνεχίζει να χρηματοδοτεί τον κλάδο αυτό - που δεν έχει εγκαταλείψει, όπως φαίνεται, τις εναρμονισμένες πρακτικές, δηλαδή τις συνεννοήσεις για την αγορά και τις τιμές. Δηλαδή, μεταφέρονται αναλογικά αυξημένοι πόροι στις φαρμακευτικές εταιρείες εν μέσω κρίσης. Είναι φανερό ότι το Δημόσιο δεν κάνει τίποτα για την ουσία: την πολυφαρμακία. Η προσδοκία της ανάπτυξης είναι να αυξήσουμε κι άλλο την κατανάλωση φαρμάκων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου