Μερκοζί: Τώρα «οχυρώνονται» για στάση πληρωμών της Ελλάδας!

Της Ζέζας Ζήκου

Να κατατίθενται σε δεσμευμένο λογαριασμό οι τόκοι για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους πρότειναν χθες, στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Τι να πει κανείς... Οταν η φράου Μέρκελ και ο πρόεδρος Σαρκοζί ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς τη μελλοντική αδυναμία της Ελλάδας να αποπληρώσει τους πιστωτές της με συνέπεια να κηρύξει στάση πληρωμών, προεξοφλούν την πτώχευση.

«Ο Γάλλος πρόεδρος και εγώ», είπε η καγκελάριος, «θεωρούμε ότι οι τόκοι για την αποπληρωμή του χρέους θα πρέπει να καταβληθούν σε δεσμευμένο λογαριασμό, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι τα χρήματα αυτά θα είναι μονίμως διαθέσιμα», δήλωσε και πρόσθεσε: «Δεν θα μπορέσει να υπάρξει συμφωνία εάν οι προτάσεις της τρόικας δεν εφαρμοσθούν, οι προτάσεις είναι πάνω στο τραπέζι, ο χρόνος πιέζει πρέπει να ενεργήσουμε γρήγορα και δεν καταλαβαίνω ποιο το όφελος των καθυστερήσεων».

Ζούμε την απόλυτη συντριβή. Το πεπρωμένο μιας σύγχρονης χρεοκοπίας, συνάντησε νομοτελειακά τη φράου Μέρκελ και τον πρόεδρο Σαρκοζί με το ελληνικό πολιτικό σύστημα στον αστερισμό των Μνημονίων. Ωστόσο, αυτές οι κρίσεις δεν είναι «θεοδικίες». Δεν είναι παίγνια μιας ανεξέλεγκτης μοίρας. Είναι «Κοινωνιοδικίες». Παρενέργειες δηλαδή ιστορικών δράσεων και επιπόλαιων επιλογών. Ετσι κάθε κοινωνία εκτρέφει τις μορφές κρίσης που αντιστοιχούν στη δομή της, επινοεί τους συγκεκριμένους και «αρμόζοντες» ιστορικούς τρόπους για να τις αντιμετωπίσει και αποκρυσταλλώνει τον δικό της ειδοποιό περί κρίσεως πολιτικό λόγο. Οι βουλές των Γερμανών για το ελληνικό πρόβλημα χρέους, πάντως, δεν αποτελούσαν μυστικό.

Οι χώρες πτωχεύουν βαθμιαία, με το να δανείζονται τόσα πολλά χρήματα, ώστε οι πιστωτές να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητά τους να αποπληρώσουν το χρέος. Κατόπιν πτωχεύουν ξαφνικά, όταν οι πιστωτές παύουν να τις δανείζουν. Αυτό έχει συμβεί σε κάμποσα έθνη του Tρίτου Kόσμου και εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν αναγκασμένα να δανείζονται σε δολάρια. Καθώς το νόμισμά τους έχανε την εμπιστοσύνη των παγκόσμιων αγορών, κατέρρεε η αξία του έναντι του δολαρίου. Αλλά έτσι αυξανόταν το βάρος του πραγματικού τους χρέους.

Οι κρίσεις εμφανίζονται πάντα απρόσκλητες και σε «ακατάλληλες στιγμές». Μέχρι εδώ, όλα είναι εν μέρει τουλάχιστον εύλογα, αναμενόμενα, ίσως και αναπόφευκτα. Μπροστά όμως στο διάχυτο πλέον «έλλειμμα ελπίδας», οι πολιτικοί της πεντάρας αναγκάζονται να επιχειρήσουν ένα πρόσθετο και ψευδεπίγραφο πήδημα στο κενό. Στο μέτρο ακριβώς που θα πρέπει να εξηγηθεί και να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι η «ανάγκη» είναι πρακτικά ανέφικτο να θίξει όλους τους πολίτες ισομερώς και «κατ’ αναλογίαν των δυνάμεών τους», έθεσε χωρίς αιδώ ο πρώην πρωθυπουργός το δίλημμα ως φλέγον αξιακό ζήτημα της «σωτηρίας» της χώρας.

Το κράτος θα αγγίξει ξανά στο παγόβουνο της πτώχευσης... προειδοποιούσε η στήλη ξανά στις 10 Ιουλίου του 2011. «Η Ελλάδα ψήφισε κάτι ανεφάρμοστο (το Μεσοπρόθεσμο), για να αναβάλει κάτι αναπότρεπτο (τη χρεοκοπία της). Για να είμαστε ακριβείς, η Ελλάδα ξέφυγε προσωρινά από τον κίνδυνο μιας επαχθούς στάσης πληρωμών, αλλά η σωτηρία -η διάσωση της ελληνικής οικονομίας- παραμένει εκκρεμής και εξαρτώμενη πλήρως από τους δανειστές μας. Και τώρα επεξεργάζονται το νέο Μνημόνιο, το οποίο θα καλύπτει τις δανειακές ανάγκες της χώρας έως το 2014. Πάντως, όσον αφορά τη “μεγάλη ρύθμιση” του ελληνικού χρέους που προετοιμάζεται... μην πιστεύετε αυτούς που την εκθειάζουν». Αυτά...

Είναι πασίδηλο ότι η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει δεύτερο και τρίτο και τέταρτο Μνημόνιο, με δανεισμό που διαρκώς θα διογκώνει το χρέος και με ύφεση που θα βουλιάζει όλο και βαθύτερα τη χώρα. Είναι επίσης φανερό ότι η οποιαδήποτε διέξοδος από τον κλειστό βρόχο της λιτότητας-ύφεσης δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες φοβούνται να αντιμετωπίσουν ριζοσπαστικά την κρίση των εθνικών χρεών: αγοράζουν χρόνο και μεταθέτουν τις λύσεις για αργότερα. Ομως, στη δική μας περίπτωση, η μεσαία τάξη είναι ζήτημα χρόνου να ξεσηκωθεί, καθώς θα γίνεται σαφές πως και το νέο Μνημόνιο δεν υλοποιείται. Εκεί θα έλθει η στιγμή της αλήθειας, και για εμάς και για τους έξω.

Αναμφίβολα, το ελληνικό κράτος είναι υπερχρεωμένο, αναποτελεσματικό, αναξιόπιστο, διεφθαρμένο. Οι αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας είναι δομικές και είναι χρόνιες. Τις γνωρίζαμε όλοι. Ομως, οι εξουσίες και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του συστήματος μέχρι πότε θα χρησιμοποιούν τα μεγάλα ψέματα σαν όχημα για τις μισές αλήθειες;

πηγή