Δεν θα σταθούμε στη σκοπιμότητα του κοινού άρθρου τριών υπουργών (Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Λοβέρδος), που δημοσιοποιήθηκε χθες. Άλλωστε, είναι πασιφανής αυτή ακόμα και αν στο Μαξίμου προσποιούνται πως δεν συμβαίνει τίποτα.
Οι τρεις γράφουν υποθήκη για την επόμενη ημέρα στην ηγεσία του κόμματος, η οποία προφανώς εκτιμούν πως είναι κοντά. Δεν αξίζει να σταθούμε ούτε καν στο «ηθικό» μέρος της ιστορίας αυτής, αφού υπάρχει και τέτοιο. Η χώρα βυθίζεται και τρεις πρωτοκλασάτοι υπουργοί κάνουν ασκήσεις μελλοντικής κατάληψης της κομματικής εξουσίας.
Αξίζει, ωστόσο, να μείνουμε στο περιεχόμενο της επιστολής το οποίο χρησιμοποιούν ως όχημα για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αναφέρονται σε μια σειρά από παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και με έμμεσο τρόπο προτείνουν μια σειρά από λύσεις. Χωρίς όμως να βρουν μερικές μόνο λέξεις αυτοκριτικής αφού και οι τρεις έχουν συμβάλει από θέσεις εξουσίας στη δημιουργία της κατάστασης αυτής που περιγράφουν.
Και οι τρεις δεν αποτελούν προϊόν παρθενογένεσης. Μετέχουν στον δημόσιο βίο εδώ και αρκετά χρόνια και έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το αρρωστημένο πολιτικό σύστημα. Άλλωστε, αυτό το σύστημα εκμεταλλεύτηκαν για ν' αναρριχηθούν στα αξιώματα τα οποία κατέχουν. Και ο «συντεχνιασμός» και η «ανομία», τα οποία επικαλούνται οι τρεις υπουργοί, υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία όταν οι ίδιοι έχτιζαν το πολιτικό τους προφίλ και ανέβαιναν τα σκαλιά της κομματικής και πολιτικής εξουσίας. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα εκμεταλλεύτηκαν για τις επιδιώξεις τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου