Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Εμείς, οι πρόγονοι.


      Γράφει ο Ραδιολόγος                                                                             
Ακόμη και οι τραγικές ειρωνείες των ημερών δεν είναι με το μέρος μας, αφού ο νέος πρωθυπουργός μας λέγεται Ράιχ ενμπάχ και την παραμονή του λαϊκού «ΟΧΙ» που ειπώθηκε κάποτε, οι οσφυοκάμπτες είναι έτοιμοι να πουν ένα μεγάλο «ΝΑΙ». 
  Μας έβαλαν στο μυαλό μια πατρίδα που καλώς ή κακώς κουβαλάει μεγάλη ιστορία και πολλές ηρωικά ανθρώπινες πράξεις. Εξ άλλου κατηγορηθήκαμε πολλές φορές πως ακουμπάμε στους προγόνους και τα μεγαλεία τους και δεν κάνουμε τίποτε.
 Πέρα από αυτά όλοι νιώσαμε κάποια στιγμή περηφάνια για τα κατορθώματα τους. 
Παιδιά ακόμη θαυμάσαμε τον Λεωνίδα, τον Καραϊσκάκη και άλλους, που κατά κοινή ομολογία, προσέφεραν σ’ αυτή την πατρίδα. 
 Τους θυμόμαστε με περηφάνια και άνευ ευγνωμοσύνης, αλλά κάποια στιγμή θα γίνουμε και μεις πρόγονοι.

 Αλήθεια τι θα νιώθουν οι απόγονοι για μας όταν θα έχουμε αποκτήσει την ιδιότητα του προγόνου; Όπως και να γράψουν την ιστορία οι υποτακτικοί των νικητών κάποιοι θα βρούν την αλήθεια και σίγουρα θα νιώσουν την αποστροφή που νιωθουμε σήμερα ακούγωντας για Πηλιογούσηδες και Εφιάλτες διότι κι αυτοί πρόγονοι ήταν. 
  Βέβαια, οι προαναφερόμενοι πρόγονοι πρόδωσαν ρισκάροντας, πήραν δηλαδή θέση απέναντι στα γεγονότα των ημερών τους. Σήμερα για το μόνο που ρισκάρουν οι κατοικοεδρεύοντες στην Ελλάδα είναι η κομματική κυριαρχία τους για την νομή της εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 
  Αυτό δεν είναι ρίσκο, δεν είναι καν θέση, είναι απουσία λογικής, ψυχής, πατρίδας. Όποια ανάλυση και να κάνεις στην ψυχοσύνθεσή μας άκρη δεν θα βρεις για ένα και μοναδικό λόγο.
   Αφαιρέθηκε κάθε τι ελληνικό από μέσα μας και αντικαταστάθηκε με κομματικό.
   Η διαφορά τεράστια και αγεφύρωτη, το Ελληνικό είναι διαχρονικό και συνεχές ενώ το κομματικό είναι της παρούσης, φιλοτομαριστικό με απουσία έλλογης κοινωνίας που καταπίνει εύπεπτα ευηπόληπτους πολίτες, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι στα κάτεργα πολλά χρόνια, αντί να κυβερνάνε λαό.

Ως πρόγονοι θα είμαστε μια κατάπτιστη ντροπή, μια τρύπα στην ιστορία που δεν αντιστάθηκε ενώ είχε όλα τα μέσα, αντίθετα με κάποιους που έτρεξαν και ξυπόλητοι να αντιμετωπίσουν τους κατακτητές. 
  Χάνουν την έννοια οι λέξεις όταν ακούς αυτούς που κατόρθωσαν να περπατάνε στα δυο πόδια να κάνουν δηλώσεις πατριωτισμού και να στέλνουν μηνύματα σωτηρίας από τα πουλημένα μέσα μαζικής εξαθλίωσης με αποδέκτες αυτούς που όταν ακούν «ΑΕΡΑ» κλείνουν τα παραθυρόφυλλά τους. 
  Ως προγόνους καλύτερα θα είναι να μας διαγράψουν από την φυσική ροή της ιστορίας και να μας αναφέρους ως κομματικούς γεννήτορες της εξαθλίωσης μιας πατρίδας. 
  Το παράσημο που μας πρέπει είναι λευκές σελίδες στο μελλοντικό βιβλίο της Ιστορίας.
  Είτε γραφτεί από τους νικητές, είτε από τους ηττημένους.
πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: