Της Μαριάννας Τζιαντζή
«Φέρτε μου έναν νεκρό από το νέφος». Έτσι απάντησε το 1977 ο τότε υπουργός Προεδρίας σε εκείνους που υποστήριζαν ότι το νέφος σκοτώνει.
Φέρτε ντοκουμέντα. Ονοματατεπώνυμο, βίντεο, φωτογραφίες του λιπόθυμου μαθητή, υπεύθυνη δήλωσή του ότι δεν ήπιε το πρωί γάλα. Μα όταν οι γονείς είναι άνεργοι και είτε ακροβατούν στα όρια της φτώχειας είτε βυθίζονται στην ανέχεια, είναι λογικό η στέρηση να αφορά και τα παιδιά.
Οι θάνατοι από ασιτία ήταν μια πραγματικότητα στην Αμερική στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης. Τίποτα δεν μας διαβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα δεν θα συμβεί το ίδιο –και όχι μόνο από ασιτία αλλά και από το κρύο που έρχεται.
Ίσως να μην έχει γίνει σωστή επιλογή των λέξεων. Ίσως οι μαθητές να λιποθυμούν επειδή επιθυμούν να παίξουν σε κάποιο ριάλιτι, όπως στο Next top model ή στο X-Factor και πρέπει να χάσουν τα περιττά κιλά. Είναι ζήτημα «fitness» και όχι ασιτίας λόγω φτώχειας.
Ίσως οι λιποθυμίες είναι μόδα υποκινούμενη, όπως υποτίθεται ότι είναι μόδα και οι καταλήψεις, αφού, σύμφωνα με το υπουργείο, αυτοί που βάζουν αλυσίδες και λουκέτα στα σχολεία είναι οι ίδιοι που «χρησιμοποιούν» τα παιδιά για να δημιουργήσουν κλίμα ανασφάλειας.
Το υπουργείο υποστηρίζει ότι δεν έχει λάβει καμία αναφορά από εκπαιδευτικό γι’ αυτά τα κρούσματα λιποθυμίας. Επομένως, την επόμενη φορά που κάποιος μαθητής πέσει κάτω ξερός, οι δάσκαλοί του, αντί να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, πρέπει να τον πάρουν σηκωτό και να τον απιθώσουν στην είσοδο του υπουργείου Παιδείας και Αναλγησίας. Ίσως πρέπει να εμφανιστεί το πεινασμένο παιδί σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή, ενώπιον της Άννας Διαμαντοπούλου και, μέσα από το διάλογο, να βρεθεί κάποια λύση.
Μήπως στα σχολεία, εκτός από το απουσιολόγιο, θα πρέπει να καθιερωθεί και το λιποθυμολόγιο; Το σίγουρο είναι ότι κανείς και καμία υπουργός δεν θα λιποθυμήσει, ούτε καν θα κοκκινίσει από ντροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου