OXI

Του Πέτρου Κουμπλή 

Το ΟΧΙ δεν είναι σύνθημα.

Κάθε αληθινό ΟΧΙ φοβάται μη γίνει κάποτε απλώς μια επέτειος. Μη γίνει γραφειοκρατική υποχρέωση και λεκτικό παιχνίδι.

Το ΟΧΙ δεν είναι καν η λέξη. Δεν είναι έρωτας για τη λέξη. Δεν είναι η γοητεία της επαναστατική διαδικασίας, η έξαψη της αντίδρασης. Δεν περιφέρεται σαν λάφυρο προβληματισμού, δεν είναι ναρκισσιστικά ηρωικός προσδιορισμός.

ΟΧΙ. Μην περιμένετε ΤΙΠΟΤΑ από αυτούς που συνεδριάζουν σήμερα- και στο κάθε σήμερα- κι αποφασίζουν για την τύχη μας. Μη τους δίνετε περισσότερη σημασία. Μη κρέμεστε άλλο από τις ρητορείες τους, τις φήμες, τις πληροφορίες, τα σενάρια, τις χιλιάδες άχρηστες λεπτομέρειες που διασπούν τη προσοχή απ’ την ουσία. Μη χάνετε άλλο χρόνο στις πρόσκαιρα σημαντικές κι τεχνηέντως μπερδεμένες ορολογίες (haircut, default κι οτιδήποτε κατεβάσει ο διεφθαρμένος νους τους). Θα σας πουν πως θα σας σώσουν (ξανά). Θα σας πουν πως εκείνοι ξέρουν, πως εκείνοι μπορούν. Μα  ό,τι και να σας πουν θα είναι ψεύτικο.Δημοκρατία υπάρχει μόνο όταν τα μέλη ενός συνόλου έχουν κοινά συμφέροντα, κοινές επιδιώξεις, κοινά όνειρα. Και δεν έχουμε. Ποτέ δεν είχαμε.

ΟΧΙ. Μην περιμένετε ΤΙΠΟΤΑ κι από εμάς τους ίδιους όσο είμαστε διαιρεμένοι. Κατακερματισμένοι. Ιδεοληψίες, δόγματα, ομάδες και υποομάδες, φράξιες, θρησκείες, αδιαπραγμάτευτες αυθεντίες, μουλάδες και τεχνοκράτες που κηρύττουν το μίσος, τον πόνο και τη στέρηση των άλλων ως αναγκαία λύση.

Σκεφτείτε για λίγο.

Σκεφτείτε πως ελεούσαμε την Αφρική, τα δύστυχα παιδιά της. Σκεφτείτε την ασφάλεια της απόστασης. Ναι, η Αφρική που πεθαίνει κάθε μέρα, θα είναι πάντοτε μακριά μας.

Όπως ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΑΚΡΙΑ από κάθε Buffet, Draghi, Soros,Ackermann κι οποιονδήποτε περιστασιακά διαχειρίζεται και απολαμβάνει παράλογα μεγάλο πλούτο.

Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως όλα είναι αλληλένδετα. ΕΜΕΙΣ είμαστε πια μακριά. Και θα παραμείνουμε, όσο ΕΜΕΙΣ δημιουργούμε τις αποστάσεις.

ΟΧΙ. Μην αποδέχεστε καμία αδικία στον κόσμο. Κι ας είναι μακριά. Κι ας είναι δίπλα σας, αλλά δεν σας αγγίζει-προσωρινά.

ΟΧΙ στον φόβο. Ο φόβος είναι το παρελθόν που προβάλλεται στο μέλλον. Ο φόβος είναι η ανελευθερία. Ο φόβος είναι η παραίτηση. Το τέλος. Κανείς δεν ξέρει το μέλλον. Η ζωή είναι οι αστάθμητοι παράγοντες .Τα πάντα ρει.

ΟΧΙ απλώς στην οργή. Μην αφεθείτε στην οργή, μην την εμπιστευτείτε. Προσέξτε! Είναι συναίσθημα και περνά. Εκτονώνεται. Τελειώνει. Σαν τα λεφτά. Η οργή εξαγοράζεται, καθησυχάζεται υλικά. Η βαθιά συνειδητή απόφαση, το ΟΧΙ είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της απληστίας τους.

ΟΧΙ στη βία. Αυτό είναι το όπλο τους. Αυτό το παιχνίδι ξέρουν . Αυτό ρημάζει τους ανθρώπους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Και φτιάχνει στρατούς, αλαζονικές ιδεολογίες και τόμους ιστορίας που ελπίζεις να μην επιβεβαιωθούν στο μικρό κομμάτι ζωής που σου αναλογεί. Έχει μάθει να θρηνεί η ανθρωπότητα και τίποτα πια δεν της κάνει εντύπωση. Της είναι εύκολο να λέει «πόλεμος», να φωνάζει «θάνατος» και να παίζει με τις λέξεις και τις εικόνες – αλλά την ίδια ώρα και με τον φρικτό πόνο.

Το ΟΧΙ δεν είναι άρνηση, δεν είναι θάνατος. Το ΟΧΙ είναι η ελεύθερη ζωή.

Το ΟΧΙ δεν είναι κάτι που υπαγορεύουν οι συνθήκες. Είναι κάτι που υπαγορεύει διαρκώς η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Το ΟΧΙ δεν είναι ένα μασκαρεμένο φοβισμένο ΝΑΙ. Δεν είναι ένα «ίσως», «μπορεί», «ενδεχομένως», «εξαρτάται», «όλα είναι σχετικά». Δεν είναι η βολική αμφιβολία, η ρωγμή στο καθάριο και ειλικρινές της ψυχής.

ΟΧΙ.

Πίσω από μια λέξη- δηλαδή, πίσω από ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα- πίσω από μια άρνηση, φανταστείτε την πιο αληθινή κατάφαση.   

Πείτε ΟΧΙ.

Και μετά καταστρέψτε τη λέξη. Και ξαναφτιάξτε τη ζωή.

πηγή