Εντέλλομαι σημαίνει παίρνω ή δίνω εντολή. Ο κάθε δημόσιος λειτουργός εντέλλεται να ασκεί τα καθήκοντά του στο χώρο ευθύνης του, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους.
Ο χώρος της δημόσιας τάξης είναι ένας ταλαιπωρημένος χώρος. Τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια απλώς το επιβεβαιώνουν. Είναι ένας χώρος που για πολλά χρόνια βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, σε σχέση με τη διαχείριση των επεισοδίων στα κέντρα πόλεων και ειδικότερα στο κέντρο της Αθήνας. Η χώρα, για πολλά χρόνια, υποφέρει από την ανικανότητα άσκησης καθηκόντων σε ώρες κρίσης. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Κλειστά λιμάνια, κλειστοί δρόμοι (π.χ. Αττική ή περιφερειακή οδός), κλειστοί αρχαιολογικοί χώροι, κλειστά υπουργεία και οργανισμοί … γενικώς τα κλειστά επιτρέπονται, χωρίς κανένα κόστος σε αυτή τη χώρα.
Ο καθένας δικαιούται να κλείνει ό,τι γουστάρει χωρίς καμία ευθύνη, χωρίς κανένα κόστος … κι αυτό με την ανοχή της Πολιτείας.
Τα λίγα τελευταία χρόνια που μπορώ να θυμηθώ γράφοντας αυτές τις γραμμές, από το κάψιμο της Αθήνας το Δεκέμβριο του 2008 μέχρι και τα πρόσφατα επεισόδια του Οκτωβρίου του 2011, πιστοποιούν την έλλειψη ηγεσίας με έναν ακόμη δραματικό τρόπο· με έναν τρόπο που καταδεικνύει το εκτόπισμα του πολιτικού προσωπικού.
Ο έχων την πολιτική ευθύνη για τη δημόσια τάξη το 2008 δήλωσε, σε συνέντευξή του, ότι δεν μετάνιωσε για την αμυντική στάση που κράτησε η Αστυνομία στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Κι ύστερα, το 2010, ήρθαν τα επεισόδια στο υποκατάστημα της Marfin Bank στο Σύνταγμα… τρεις άνθρωποι -δυο γυναίκες και ένας άντρας- βρέθηκαν νεκροί στο υποκατάστημα της Marfin Bank στην οδό Σταδίου, όταν εγκλωβίστηκαν και δεν μπόρεσαν να σωθούν, παρά την επέμβαση της Πυροσβεστικής.
Τις τελευταίες μέρες, τον Οκτώβριο του 2011, είχαμε πάλι επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας με ένα νεκρό συμπολίτη μας. Ένας νεκρός είναι ένας νεκρός. Είναι μια εθνική απώλεια. Τελεία. Κι αυτό γιατί … Γιατί η εκάστοτε φυσική και πολιτική ηγεσία του εντεταλμένου υπουργείου αδυνατεί να εφαρμόσει σχέδια αποτροπής. Αυτή πιστεύω είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Αν είναι άλλη είμαι έτοιμος να την ακούσω.
Όσοι συμμετέχουν στο δημόσιο βίο γνωρίζουν ότι όλα είναι θέμα πολιτικής απόφασης και ανάληψης πολιτικής ευθύνης. Έχετε δει ποτέ, σε μια τέτοια περίοδο κρίσης, με επεισόδια, τον αρμόδιο υπουργό να εμφανίζεται; Ποτέ. Ποτέ των ποτών… που λένε. Είδατε τον αρμόδιο υπουργό να εμφανιστεί στα τελευταία επεισόδια του Οκτωβρίου;
Η ευθύνη, λοιπόν, είναι πρωτίστως και πάνω από όλα πολιτική… έτσι ήταν πάντοτε. Αλλά η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης απαιτεί πολιτικό ήθος, θάρρος και παρρησία που, στις μέρες μας, είναι είδος προς εξαφάνιση.
Και στις τρεις περιπτώσεις που μπορώ να θυμηθώ, όσο μπορώ να θυμηθώ, τα ΜΜΕαδυνατούν να θέσουν ευθέως… τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Ουδέποτε έβαλαν στο στόχαστρο τους πραγματικά υπεύθυνους αυτής της εκτροπής. Τον εκάστοτε, τον καθ’ ύλην αρμόδιο, τον εντολοδόχο, τον εντεταλμένο από το Σύνταγμα για την προστασία της δημόσιας τάξης.
…τα υπόλοιπα είναι λόγια περιττά.
*Λέκτορας στο Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας & Ανάπτυξης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου