ΕΝΟΣ κακού μύρια έπονται. Μπορεί τα μέτρα που ελήφθησαν από τον περασμένο Μάιο και μετά να χαρακτηρίστηκαν «αναγκαίο κακό», για να μπορέσει η χώρα να πάρει το δάνειο των 110 δισεκατομμυρίων και να μην κηρύξει στάση πληρωμών, αλλά οι παρενέργειές τους προκαλούν ήδη κατάσταση ασφυξίας σε καίριους τομείς, εν προκειμένω στα ασφαλιστικά ταμεία.
ΟΠΩΣ καταγράφεται στο σημερινό ρεπορτάζ της «Ε», τα έσοδα των μεγαλύτερων Ταμείων της χώρας (του ΙΚΑ, των ελεύθερων επαγγελματιών και των ασφαλισμένων του Δημοσίου) εμφανίζουν μεγάλη μείωση και, αν ο ρυθμός αυτός συνεχιστεί, θα οδηγηθούν στην κατάρρευση, με άμεσες επιπτώσεις στη γενικότερη δημοσιονομική κατάσταση, την ώρα που η κυβέρνηση αναλαμβάνει νέες δεσμεύσεις για την εξυγίανσή της.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ αυτή ήταν αναμενόμενη για όσους έβλεπαν την πίσω πλευρά ορισμένων μέτρων. Οι μειώσεις μισθών -υποχρεωτικές και «οριζόντιες» στο δημόσιο τομέα, ντε φάκτο στον ιδιωτικό- φέρνουν όλο και λιγότερες εισφορές στα Ταμεία. Η έκρηξη της ανεργίας μειώνει δραματικά τον αριθμό όσων πληρώνουν εισφορές (μόνο στο ΙΚΑ καταγράφονται 250 χιλιάδες λιγότεροι ασφαλισμένοι το τελευταίο δεκαοκτάμηνο). Και με την ύφεση να έχει ξεπεράσει κάθε αρνητική πρόβλεψη, δεν υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι το φαινόμενο μπορεί να ελεγχθεί σε προβλεπτό χρονικό διάστημα.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ φαίνεται προδιαγεγραμμένο: το μεγαλύτερο ασφαλιστικό ταμείο της χώρας αδυνατεί να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του προς τον ΟΑΕΔ, την Εργατική Εστία και την Εργατική Κατοικία. Αν δεν βρεθεί τρόπος αναπλήρωσης των απωλειών των εσόδων, εύλογο είναι το συμπέρασμα ότι το ΙΚΑ θα υποχρεωθεί να κάνει «εκπτώσεις» στον τομέα της περίθαλψης των ασφαλισμένων του.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ δεν είναι καλύτερη στα άλλα Ταμεία. Ειδικά αυτό των δημοσίων υπαλλήλων αναμένεται να πληγεί περισσότερο από τη μεγάλη αύξηση των συνταξιοδοτήσεων, καθώς την επόμενη τριετία υπολογίζεται ότι θα αποχωρήσουν περισσότεροι από 100 χιλιάδες. Σε πολλές κατηγορίες δίνονται κίνητρα αποχώρησης, προφανώς για να μειωθεί το μισθολογικό κόστος του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά το βάρος θα μεταφερθεί στο Ταμείο τους.
ΔΕΝ υπάρχουν πολλοί τρόποι θεραπείας των προβλημάτων αυτών. Ο περιορισμός της σπατάλης απαιτεί, εκτός όλων των άλλων, χρόνο, ενώ το πρόβλημα των εσόδων είναι άμεσο. Η καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής δεν φαίνεται να προχωρεί ικανοποιητικά, γι' αυτό και το ΙΚΑ καταφεύγει στη γνωστή μέθοδο της ρύθμισης των χρεών.
ΚΑΘΕ μέτρο, λοιπόν, που λαμβάνεται έχει και το αντίθετο, από το προσδοκώμενο, αποτέλεσμα. Λύνει ένα πρόβλημα στον έναν τομέα και το μεταφέρει στον άλλον. Πρόκειται για φαύλο κύκλο, που δεν θα σπάσει όσο δεν αντιμετωπίζονται άμεσα και ριζικά χρόνιες παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος. Και, κυρίως, όσο η οικονομία παραμένει βυθισμένη στην ύφεση, που «παράγει» μόνο μειωμένα εισοδήματα και ανέργους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου