Το φιλί της γυναίκας αράχνης

ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΤΡΑΝΟΥ*

Η παρελκυστική τακτική της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας στην πιο κρίσιμη καμπή της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης δεν εξαντλείται απλώς στη λογιστική μανία και την τρέλα των συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων.
Επαναφέρει το μπαγιάτικο παιχνίδι γοητείας και σαγήνης, το απατηλό, μοιραίο κλείσιμο του ματιού προς την πελαγωμένη μεσαία τάξη. Αυτά, ενώ ήδη«[...]συντελείται ο κατακερματισμός του μεσαίου στρώματος, το οποίο είχε δημιουργηθεί από τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας του παρελθόντος, και η κοινωνία πολώνεται μεταξύ λίγων πλούσιων και πολλών φτωχών», όπως αναφέρει ο Ιταλός ιστορικός Κάρλο Γκάλι.

Όσοι μπορείτε επιβιώστε, βολέψτε τα με το Νέο Σχολείο, το Διαρκές Φροντιστήριο, τα Νέα Πρότυπα–Πειραματικά Σχολεία, τους Πυρήνες Αριστείας -μοιάζει να προτείνει πονηρά το Υπουργείο Παιδείας σε ένα ανατριχιαστικό σενάριο κοινωνικού δαρβινισμού, που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο “Το φιλί της γυναίκας-αράχνης”, οι υπόλοιποι κόψτε το λαιμό σας.

Όμως ο απτός, πιεστικός και άμεσος κίνδυνος της συνολικής υποβάθμισης της Παιδείας οδήγησε τελικά την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά σε μεγάλο βαθμό και την αγνοημένη από τη κεντρική εξουσία  τοπική αυτοδιοίκηση, σε έκρηξη και σε έντονη αντιπαράθεση με την ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική πολιτική.

Τα περισσότερα υπό συγχώνευση σχολεία βρίσκονται στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας. Πουθενά σε αυτές τις περιοχές το  σχολείο δεν λειτουργεί στο κενό. Είναι ζωτικό τμήμα του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο διασφαλίζει την παροχή μόρφωσης. Οι γονείς, οι οποίοι δίκαια αντιδρούν, διαδραματίζουν έναν σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του σχολείου. Η τακτική ενημέρωσή τους και η ενεργητική συμμετοχή τους στη σχολική ζωή, ιδίως στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό, είναι ζωτικής σημασίας προϋποθέσεις καλής λειτουργίας του σχολείου. Η συμμετοχή αυτή αδυνατίζει όταν το σχολείο βρίσκεται σε απόσταση από την τοπική κοινωνία. Το σχολείο αποξενώνεται από τους γονείς με αποτέλεσμα να ενισχύονται στο παιδί συναισθήματα ανασφάλειας και άγχους, που εκφράζονται με αρνητική στάση απέναντι στο σχολείο.

Με τις συνενώσεις προστίθενται και άλλα πολυπληθή σχολεία στα ήδη υπάρχοντα. Σε τέτοια σχολεία οι έρευνες δείχνουν διεθνώς ότι ενισχύονται, εκτός των αρνητικών συναισθημάτων, τα περιστατικά μαθητικής παραβατικότητας και βίας. Δεν είναι τυχαίο που τα τρία από τα δώδεκα σοβαρά περιστατικά ενδοσχολικής βίας, τα οποία προσπαθούν να διαχειριστούν οι εισαγγελείς ανηλίκων στη Θεσσαλονίκη,  προέρχονται από τα δύο υπό συγχώνευση Γυμνάσια στην Ξηροκρήνη.

Ενώ τα ελληνικά σχολεία στερούνται υποστήριξης από το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό (ψυχολόγους, κοινωνικές/-ούς λειτουργούς),  τόσο η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας όσο και οι τοπικές Αρχές της Εκπαίδευσης περί άλλων τυρβάζουν.

Οι επιπτώσεις των καταργήσεων/συγχωνεύσεων τόσο στο υπάρχον όσο και στο μελλοντικό εκπαιδευτικό προσωπικό είναι τεράστιες: κατάργηση της μόνιμης θέσης εργασίας και υποχρέωση καθημερινής ή μόνιμης μετακίνησης όχι μόνο στον τόπο του παραμένοντος σχολείου, αλλά και σε άλλη Περιφέρεια, δραματική μείωση των θέσεων εργασίας με συνέπεια τον ακόμη πιο ασφυκτικό συνωστισμό και των αδιόριστων εκπαιδευτικών  σε αδιέξοδες και ανέλπιδες λίστες αναμονής.

Με τις συνενώσεις ενισχύονται οι τάσεις εσωτερικής μετανάστευσης/ αστικοποίησης, καθώς πολλές οικογένειες θα υποχρεωθούν να μετακινηθούν προς τις έδρες των νέων σχολείων, με συνέπειες αρνητικές για την ανάπτυξη της υπαίθρου.

Η πολιτική των συνενώσεων δημιουργεί την υποχρέωση στα παιδιά να μετακινούνται καθημερινά σε μικρές ή μεγάλες αποστάσεις συχνά κάτω από δύσκολες συνθήκες. Τα προβλήματα αυξάνονται στην περίπτωση παιδιών με αναπηρίες, ή ειδικές ανάγκες. Είναι γνωστό επίσης πόσο σοβαρά προβλήματα έχουν δημιουργηθεί από την αδιαφορία των αρμόδιων παραγόντων να τηρούν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους έναντι των ιδιοκτητών των μέσων αλλά και από τη σκανδαλώδη κατασπατάληση πόρων μέσω αδιαφανών διαδικασιών.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες παρεμποδίζεται η τακτική φοίτηση, δημιουργούνται κενά στη μόρφωση και τελικά ενισχύονται φαινόμενα όπως ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η σχολική αποτυχία και η εγκατάλειψη του σχολείου (μαθητική διαρροή) φαινόμενα που, όπως επισημαίνει και  η πρόσφατη ετήσια έκθεση για την εκπαίδευση  του ΚΑΝΕΠ της ΓΣΕΕ η οποία παραδόθηκε στη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, έχουν πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και απαιτούν αλλαγή προτεραιοτήτων και άμεση αντιμετώπιση. 

*Ο Τρ. Τρανός είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος Γ' ΕΛΜΕ-Θ.
πηγή