Ξεμύτισαν και φέτος οι Αγανακτισμένοι Πολίτες στο Σύνταγμα. Δειλά, προσεκτικά, διερευνητικά, για την ώρα δείχνουν να ψάχνονται. Καθώς οι συνθήκες ευνοούν μεν με το παραπάνω το κίνημά τους, η περυσινή όμως εμπειρία διαμορφώνει την ανάγκη περίσκεψης και προβληματισμού.
Η διαφορά είναι ότι φέτος η κυβέρνηση τους επεφύλαξε ιδιαιτέρως θερμή υποδοχή. Τους υποδέχτηκε με το καλημέρα με δακρυγόνα.Και με παρατεταγμένες αστυνομικές δυνάμεις πολλαπλάσιες των πρώτων συγκεντρωμένων.
Υπάρχει, βλέπετε, πολύτιμη η τεχνογνωσία από τα περσινά. Σου λέει, ας μην αφήσουμε να φουντώσει και φέτος το κίνημα, και μετά άντε να το μαζέψεις. Να το προλάβουμε και να το πατάξουμε εν τη γενέσει του...
Αγανακτισμένοι είναι σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες. Αγανακτισμένοι και απελπισμένοι και απογοητευμένοι και πληγωμένοι και προσβεβλημένοι. Μα πάνω απ’ όλα οι Έλληνες είναι φοβισμένοι. Όλοι οι Έλληνες, χωρίς καμιάν εξαίρεση. Το σύνολο του λαού. Είναι ο φόβος που πλέον κυριαρχεί, ο φόβος για το σήμερα, ο φόβος για το αύριο. Για το αύριο της χώρας, για το αύριο του καθενός χωριστά.
Σενάρια μετακατοχικού ή ακόμη και κατοχικού επιπέδου διαβίωσης διαμορφώνονται στο μυαλό των Ελλήνων. Και τρομοκρατούν. Και καθηλώνουν. Αδρανοποιούν και ακυρώνουν κάθε άλλη σκέψη. Βλέπετε ο φόβος από μόνος του δεν είναι παραγωγικό συναίσθημα. Δεν διαθέτει δυναμική. Πρόκειται για κατασταλτικό συναίσθημα από χέρι. Από τα ισχυρότερα, από τα αποτελεσματικότερα.
Κι εδώ θα πρέπει να παραδεχτούμε πως τα κατάφεραν μια χαρά οι κυβερνώντες. Καλύτερα απ’ όλους ο Βαγγέλης Βενιζέλος, από τη στιγμή που πήρε στα χέρια του τις τύχες μας. Κατόρθωσε να τρομοκρατήσει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Προβάλλοντας τα σενάρια τα εφιαλτικότερα, ως αμέσως επικείμενα.
Αν δεν συμμορφωθούμε ενθουσιωδώς προς τας υποδείξεις. Με την ευγενική και θερμότατη συνδρομή κάποιων, αρκετών, μέσων μαζικής ενημέρωσης βεβαίως, προπάντων τηλεοπτικών. Τα οποία μέσα ενέταξαν την καλλιέργεια του φόβου στο πρόγραμμά τους ως την κεντρική του φιλοσοφία.
Κατά τούτο είναι τουλάχιστον άδικος ο αντιπρόεδρος και υπουργός των Οικονομικών όταν εγκαλεί τα ΜΜΕ ότι παραποιούν την πραγματικότητα ή ότι δεν προβάλλουν επαρκώς την αγαθότητα των προθέσεών του. Ίσα-ίσα που, κάποια απ’ αυτά, κάνουν με το παραπάνω τη δική του δουλειά. Τρομοκρατούν για λογαριασμό του τον λαό, συχνά καλύτερα κι αποτελεσματικότερα από κείνον...
Από τον φόβο στην οργή
Δεν είναι χωρίς αντικείμενο και χωρίς ερείσματα ο φόβος που διακατέχει σήμερα το σύνολο του λαού. Έχει πού να πατήσει. Καθώς ο πολίτης βλέπει ολοκάθαρα πως τα βάσανά του δεν τελειώνουν εδώ. Κι ας έχει φτάσει στα όριά του. Κι ας τάχει ξεπεράσει αυτά τα όρια μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Είναι πλέον βέβαιος ο πολίτης πως σε τρεις μήνες, με την εκ νέου έλευση της τρόικας προκειμένου να εκταμιευτεί η 7η δόση του δανείου, θα του ζητηθούν και νέες θυσίες, βαριές κι ασήκωτες. Οπότε η απόλυτη εξαθλίωση τον περιμένει στη γωνία. Πριν ανατείλει το 2012.
Αλλά και στην απίθανη περίπτωση που δεν ζητηθούν από την τρόικα και δεν ληφθούν και νέα μέτρα, και πάλι η εξαθλίωση παραμονεύει. Καθώς είναι βέβαιο πως μέσα στον φετινό χειμώνα θα αναδειχθούν πολλαπλασιαστικά οι συνέπειες των όσων μας έχουν προκύψει ώς τα τώρα. Όπου νάναι θα εξαντληθούν τα όποια αποθέματα υπάρχουν ακόμη σε μερίδα του λαού. Όπου νάναι θα στερέψουν οι αντοχές των μαγαζιών και των μικροεπιχειρήσεων που δεν έβαλαν ακόμη λουκέτο.
Όπου νάναι θα δηλώσουν αδυναμία και οι συγγενείς που συνέτρεχαν ώς τώρα τους πλέον αναξιοπαθούντες της οικογένειας. Εμ ένας μόνο εργαζόμενος ανά οικογένεια, σύμφωνα με το όραμα του Γιώργου Παπανδρέου, τι να σου κάνει.
Όπου νάναι οι εργαζόμενοι, όλοι οι εργαζόμενοι θα δουν με τα μάτια τους και θα νιώσουν στην τσέπη τους σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκονται πλέον οι αποδοχές τους. Μετά και τις νέες οριζόντιες περικοπές, μετά τις έκτακτες εισφορές και τα τέλη ακινήτων και το ακριβότερο πετρέλαιο θέρμανσης και τα πάντα όλα...
Δικαιολογημένος όθεν ο φόβος, απολύτως. Μόνο που ο φόβος από μόνος του δεν διαθέτει δυναμική. Δεν παράγει πολιτικό αποτέλεσμα. Δεν μπορούν οι φοβισμένοι πολίτες να διαμορφώσουν κίνημα. Ούτε ν’ αποκτήσουν φωνή.
Αν ο πολίτης, ο κάθε πολίτης κατορθώσει να κάνει την υπέρβαση. Αν πραγματοποιήσει το μεγάλο βήμα και καταφέρει να μετατρέψει τον φόβο σε οργή, τότε ναι, κάτι μπορεί να γίνει...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου