Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Πανευρωπαϊκή κρίση

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Ζήτημα χρόνου η επέκταση πέραν του νότου
Η κρίση αφορά τις ΗΠΑ και όχι εμάς, αυτή ήταν η πρώτη προσέγγιση της Μέρκελ μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το φθινόπωρο του 2008. Στη συνέχεια η κρίση έμοιαζε να αφορά την Ελλάδα, για να πλήξει μέσα σε μερικούς μήνες την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και να στοχοποιήσει ως επόμενους αδύνατους κρίκους την Ισπανία, την Ιταλία και το Βέλγιο. 


Ετσι η κρίση τείνει να παρουσιασθεί ως πρόβλημα του νότου τόσο επίπεδο δημοσιονομικής διαχείρισης όσο και κοινωνικής πειθαρχίας και πολιτικής συναίνεσης, μια εικόνα που είναι και αυτή με τη σειρά της παραπλανητική

Πολύ απλά, στο νότο παρουσιάζονται με οξύτητα προβλήματα κοινά στο σύνολο της Ευρωζώνης:

Το ύψος του συνολικού δημόσιου χρέους στην Ευρωζώνη αγγίζει τα 7,5 τρισ. ευρώ, ένα δυσθεώρητου ύψους ποσό, το οποίο συνολικά είναι πολλαπλάσια μη βιώσιμο από ό,τι ξεχωριστά το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ή της Ιρλανδίας.

Η τεχνολογική καινοτομία και έρευνα που είναι η μόνη προϋπόθεση να επιβιώσουν Ευρωζώνη και Ε.Ε. στον παγκόσμιο οικονομικό ανταγωνισμό, δεν επιτρέπει μακροπρόθεσμη αισιοδοξία για τη διασφάλιση μακροπρόθεσμα των αναγκαίων πρωτογενών πλεονασμάτων για τη Γηραιά Ήπειρο.

Αν στα παραπάνω προστεθεί το υψηλό κοινωνικό και πολιτικό κόστος των πολιτικών εξυγίανσης που έχει αρχίσει να προβάλει κυρίως στο νότο, τότε ο στρατηγικός ορίζοντας της Ευρωζώνης είναι ανησυχητικός, αν οι 17 εξακολουθήσουν να κινούνται στις σημερινές τους επιλογές. Εξυπακούεται ότι η κοινωνική αναταραχή κι πολιτική αποσταθεροποίηση θα είναι πολλαπλάσιες σε χώρες όπως η Γερμανία κα η Γαλλία, αν υπάρξει σημαντικής κλίμακας προσπάθεια συμπίεσης του επιπέδου ζωής.

Με τα παραπάνω δεδομένα οι συνταγές εξυγίανσης που με γερμανική κυρίως ευθύνη επιβάλλονται στους δημοσιονομικά προβληματικούς οξύνουν την κρίση:

Πρώτον, ο περιορισμός της ζήτησης δεν θα αργήσει να πλήξει καίρια τις εξαγωγές και τα πλεονάσματα της Γερμανίας.

Δεύτερον, καθώς είναι βέβαιο ότι μετά την Ελλάδα και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία θα χρειασθούν επιπρόσθετα πακέτα στήριξης, η Γερμανία καταλήγει στην πράξη να επιστρέφει μέρος των πλεονασμάτων της υπό πολύ χειρότερους όρους και υψηλότερο κόστος από αυτό μιάς αύξησης της εσωτερικής ζήτησης στη χωρά, ώστε να αποκατασταθεί κάποια ισορροπία μεταξύ βορρά και νότου.

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι μέσα στο παραπάνω σκηνικό δεν υπάρχουν ξεχωριστές περιφερειακές, πολύ δε περισσότερο εθνικές στρατηγικές επιβίωσης.

Ούτε η Γερμανία και οι υπόλοιπες πλεονασματικές χώρες μπορούν να απαλλαγούν από το κόστος στήριξης του νότου ούτε ο νότος να αναζητήσει λύσεις εκτός Ευρωζώνης.

Το να καταναλίσκεται φαιά ουσία για τον τρόπο με τον οποίο θα καταστεί βιώσιμο -κυρίως για τις αγορές- το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι σπατάλη χρόνου, είναι το δένδρο που κρύβει το δάσος.

Προσθέστε στα 7,5 τρισ. ευρώ του δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης τα περίπου 10 τρισ. ευρώ του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ: Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον θα τεθεί η πρόκληση της συνολικής αντιμετώπισης του προβλήματος.

Με άλλα λόγια, η κρίση δημόσιου χρέους σε Ευρωζώνη και ΗΠΑ οδηγεί νομοτελειακά σε πλήρη αποσάθρωση του στάτους κβο που είχε διαμορφωθεί στην πρώτη δεκαετία ζωής της Ευρωζώνης. Οσο πιο γρήγορα κατανοηθούν οι πραγματικές διαστάσεις της κρίσης τόσο λιγότερο θα είναι το κόστος που θα κληθούν να καταβάλουν η Γερμανία και οι άλλες πλεονασματικές χώρες.

Το δένδρο και το δάσος

Το να καταναλίσκεται φαιά ουσία για τον τρόπο με τον οποίο θα καταστεί βιώσιμο -κυρίως για τις αγορές- το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι σπατάλη χρόνου, είναι το δένδρο που κρύβει το δάσος. Προσθέστε στα 7,5 τρισ. ευρώ του δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης τα περίπου 10 τρισ. ευρώ του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ: Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον θα τεθεί η πρόκληση της συνολικής αντιμετώπισης του προβλήματος.
















Δεν υπάρχουν σχόλια: