Ισορροπία του τρόμου

του Δημήτρη Μυ

Δεδομένης και ομολογημένης-- από τον πρωθυπουργό--της «περιορισμένης κυριαρχίας της χώρας» τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Η Ελλάδα είναι ελληνικό ή γερμανικό οικόπεδο; Μήπως (και) επί ελληνικού εδάφους διεξάγεται η αδυσώπητη μάχη των ισχυρών για κυριαρχία;

Κάποιες ειδήσεις περνούν στα ψιλά, ή εμφανίζονται με τέτοιον τρόπο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν και να οδηγήσουν σε συμπεράσματα. Ας δούμε μερικές τέτοιες ειδήσεις:

• Το ρωσικό υπουργείο άμυνας προχώρησε σε μια τεράστιας πολιτικής και οικονομικής συμφωνίας με τη γερμανική ιδιωτική αμυντική βιομηχανία Rheinmetall. Η γερμανική εταιρεία θα κατασκευάσει ένα εκπαιδευτικό πεδίο μάχης για άσκηση των (χιλιάδων) ανδρών των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων.
• Οι ρωσικές πετρελαικές εταιρείες διαρρέουν ότι είναι έτοιμες να εγκαταλείψουν το σχέδιο της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης.
• Οι οικονομικές συμφωνίες που έκλεισε η Μέρκελ τον περασμένο χρόνο σε επισκέψεις της σε Μόσχα και Πεκίνο δείχνουν, σύμφωνα με τους ειδικούς, τον προσανατολισμό της Γερμανίας προς Ανατολάς.

Όλα τα παραπάνω, αποκτούν επιπρόσθετη σημασία αν κανείς αναλογιστεί το συνεκτικό κρίκο που ρύθμιζε την ισορροπία (και τις σχέσεις) της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ. Αυτός ο κρίκος είναι το ΝΑΤΟ. Οπως εύστοχα έχει διατυπωθεί, το ΝΑΤΟ αποτελεί το μηχανισμό που κρατά τη Γερμανία «κάτω», της Ρωσία «έξω» και τις ΗΠΑ «μέσα», στην Ευρώπη.

Είναι προφανές (και) από τη δυναμική των γερμανορωσικών σχέσεων, ότι αυτή η ισορροπία έχει πια διαταραχτεί. Η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να είναι κάτω, ούτε η Ρωσία έξω από την Ευρώπη. Και οι ΗΠΑ κάνουν κάθε τι δυνατόν να παραμείνουν ηγέτιδα δυτική δύναμη, πράμα που μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν διατηρήσουν τον έλεγχο της Ευρώπης.

Η Ελλάδα ως  εξάρτημα του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) και οικονομικό υποπροϊόν του ευρωπαικού κοινού νομίσματος (Γερμανία) άγεται και φέρεται: Από τους Διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης (ΗΠΑ) στις δεξαμενές πίστωσης της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας (Γερμανία)...

Ο Γιώργος Παπανδρέου, απ την αρχή της πρωθυπουργικής του θητείας, «ξέχασε» ότι η Ελλάδα είναι οικονομικά δεμένη χειροπόδαρα στο γερμανικό άρμα και στήριξε τις ελπίδες του στους αμερικανικούς οικονομικούς μηχανισμούς ΔΝΤ).

Αποτέλεσμα; Η χώρα σήμερα  αντιμετωπίζεται (από ΔΝΤ και ευρωπαίους πιστωτές) ως φιλέτο, το οποίο θα συνεχίσουν να διεκδικούν μέχρι την τελική πτώση...μας.

πηγή