Γράφει η Ελένα Μπέλλη
Ιρλανδία, 1854: Η κορύφωση του Μεγάλου Λιμού έχει ήδη οδηγήσει σχεδόν δύο εκατομμύρια Ιρλανδούς στο εξωτερικό, σε αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής. Σχεδόν την ίδια περίοδο, εκατοντάδες Ελληνες ξεκινούσαν για την Αυστραλία, κυνηγώντας το χρυσάφι που μόλις είχε αποκαλυφθεί. Η έξοδος των Ελλήνων κορυφώθηκε λίγο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε βαθμό που κάλυψε το 72% της συνολικής μετανάστευσης από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 61% των μεταπολεμικών μεταναστών κινήθηκε προς τις χώρες της Βορειοδυτικής Ευρώπης, κυρίως φυσικά προς τη Δυτική Γερμανία.
Το «γερμανικό θαύμα» που επέτρεψε στη Δ. Γερμανία να αναπτυχθεί ταχύτατα παρά την ήττα της στον πόλεμο δημιούργησε γρήγορα έλλειμμα εργατικού δυναμικού. Ετσι, οι πόρτες άνοιξαν για τους μετανάστες και η χώρα αναδύθηκε σύντομα στον οικονομικό γίγαντα της Ευρώπης. Αρα, η Γερμανία, πρωταίτια των μεταπολεμικών δεινών στην Ευρώπη ήταν τελικά και η πλέον? ωφελημένη.
Όπως τότε το Μόναχο, έτσι και το Βερολίνο σήμερα, επιχειρεί να μετατρέψει το οξύ οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης σε εργαλείο ενίσχυσης της βιομηχανικής παραγωγής της.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Κλάους Ζίμερμαν, επικεφαλής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών προέβλεψε ότι αν το έλλειμμα εργατικού δυναμικού δεν αντιμετωπιστεί, οι Γερμανοί σύντομα θα πρέπει να επιστρέψουν σε 45ωρο εργασίας. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Ουλριχ Μπλουμ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Χάλε, επισήμανε ότι ο μόνος τρόπος ριζικής επίλυσης του προβλήματος είναι η εισροή μεταναστών.
Οι δηλώσεις έγιναν με αφορμή το σχέδιο πέντε σημείων που ανακοίνωσε η Υπηρεσία Ομοσπονδιακής Απασχόλησης και αφορά την ένταξη περισσοτέρων γυναικών στο εργατικό δυναμικό, ώστε να καλυφθούν 3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας έως το 2025. Ο Ράιμπουντ Μπέκερ, μέλος του Δ.Σ. της Υπηρεσίας, εκτίμησε, όμως, ότι «το πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί χωρίς μετανάστες».
Και έδωσε στην κυβέρνηση λαβή για να αναπτύξει τη μεταναστευτική πολιτική του 21ου αιώνα. Όπως γράφει το περιοδικό Der Spiegel, «η κυβέρνηση της Αγγελα Μέρκελ φέρεται να επεξεργάζεται ήδη μέτρα που «θα δελεάσουν τους νέους από τις υπερχρεωμένες χώρες, όπως την Ισπανία και την Πορτογαλία, να εργαστούν στη Γερμανία». «Υπάρχουν πολλοί νέοι άνεργοι στη ΝΑ Ευρώπη που ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά», βεβαιώνει ο Μίχαελ Φους, αντιπρόεδρος στη γερμανική Βουλή.
Υπάρχουν ωστόσο και διαφορές στην πολιτική μετανάστευσης της Γερμανίας του 20ού και του 21ου αιώνα: «Είναι καλύτερα να προσελκύσουμε εργατικό δυναμικό από το εσωτερικό της Ευρώπης», επισημαίνει ο Μαξ Στρόμπινγκερ, της Χριστιανικής Κοινωνικής Ενωσης, εταίρων της Μέρκελ, που ως φαίνεται κατάφεραν να εξαιρέσουν τους «ξένους πολιτισμούς» από το νέο μεταναστευτικό πλαίσιο.
Ο επικεφαλής της Χριστιανικής Κοινωνικής Ενωσης, Χερστ Σιχόφερ, ήταν πιο σαφής: «Οι μετανάστες από άλλες χώρες, όπως η Τουρκία ή οι αραβικές χώρες, έχουν προβλήματα. Ετσι συμπεραίνω ότι δεν χρειαζόμαστε άλλους μετανάστες από αυτές τις περιοχές».
Αυτή είναι η πρώτη διαφορά. Η δεύτερη αφορά το «επίπεδο» των μεταναστών: Τότε η Γερμανία έδειξε προτίμηση στους ανειδίκευτους, τα φθηνά εργατικά χέρια, από όπου κι αν προέρχονταν. Σήμερα, προτιμά τα ανώτερα στρώματα, πτυχιούχους και ανθρώπους με εξειδίκευση. Η Γερμανία ετοιμάζεται για το ποιοτικό της άλμα. Και όσοι πιστοί προσέλθετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου