Δούλοι;

Του Ρούσσου Βρανά

Το πώς...

... οι δούλοι είναι σήμερα περισσότεροι από όσοι ήταν σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας το ξέραμε, αλλά το επιβεβαίωσε πρόσφατα επισήμως και ο ΟΗΕ. Το πώς οι δούλοι γίνονται σήμερα ολοένα και περισσότεροι το διαισθανόμασταν, καθώς βλέπαμε ποιες πολιτικές εφαρμόζουν απαράλλαχτα οι κυβερνήσεις: πολιτικές που βυθίζουν τους λαούς τους στην ανέχεια και την ανεργία.

Οι δουλέμποροι...

... ήταν έτοιμοι να ξαποστείλουν στο εξωτερικό το ανθρώπινο φορτίο τους που το είχαν μαντρώσει σε έναν καταυλισμό από τροχόσπιτα κοντά στο Λονδίνο. Τους σταμάτησε το ρεσάλτο των αστυνομικών που ανακάλυψαν εκεί δεκάδες σύγχρονους δούλους, πολλούς από αυτούς Βρετανούς. Κλειδωμένοι σε βρώμικα τροχόσπιτα και καλύβια για ζώα, έκαναν με το στανιό χειρωνακτικές εργασίες, ώσπου «να ανοίξει η τύχη τους» και να αποσταλούν σε ιδιώτες και επιχειρήσεις στην Ιρλανδία, τη Σκανδιναβία και αλλού.

 Όπως έγραψε η «Ντέιλι Τέλεγκραφ», οι δουλέμποροι, το εγκληματικό δίκτυο των οποίων εξαπλώνεται σε ολόκληρη τη Βρετανία, ψάρευαν τους δούλους από τις ουρές των βρετανικών γραφείων ανεργίας, από τα λαϊκά υπνωτήρια και από τα συσσίτια για τους φτωχούς. Κάποιοι από αυτούς τους δούλους δέχτηκαν να μιλήσουν στους αστυνομικούς, τους οποίους είδαν σαν σωτήρες τους. Κάποιοι άλλοι όμως δεν ήθελαν να πουν ούτε τα ονόματά τους. Ενας από αυτούς που, όπως είπε, δούλευε «μαύρα» στην οδοποιία δεν έκρυβε τη δυσαρέσκειά του για την αστυνομική επιχείρηση απελευθέρωσης: «Μου είπαν πως δεν θα με αφήσουν να ξαναγυρίσω στα τροχόσπιτα. Όμως, αυτό είναι το σπίτι μου. Και σε αυτό θέλω να γυρίσω».

Δεν είναι...

... παράξενο λοιπόν που μερικοί από τους ανθρώπους που απελευθέρωσαν οι αστυνομικοί λένε πως βρίσκονταν εκεί με τη θέλησή τους. Ποιος ξέρει τι θα τους είχε συμβεί αν είχαν επιχειρήσει να αποδράσουν. « Όμως υπάρχουν ένα σωρό λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν γιατί άνθρωποι που οι δουλέμποροι μάζευαν από τα συσσίτια και από τα άσυλα αστέγων για να τους κάνουν δούλους, ίσως να βρίσκουν προτιμότερη την κατάσταση του δούλου από εκείνη στην οποία ζούσαν πρωτύτερα» λέει η δημοσιογράφος Τζέιμι Κένι.

 «Είχαν μια στέγη, όσο και αν ήταν άθλια. Είχαν ένα πιάτο φαΐ. Υπήρχαν κάποιοι που τους χρειάζονταν, έστω και μόνο για καταναγκαστικά έργα. Και κυρίως, υπάρχουν πάντα άνθρωποι που μπορεί να τους μεταχειρίζεται κανείς πολύ χειρότερα από όσο μεταχειρίζονταν αυτούς τους δούλους και ωστόσο να εξακολουθούν να φέρονται σαν υπάκουα και υποτακτικά σκυλιά».

Να εξεγείρεσαι...

... για τις άθλιες συνθήκες της ζωής σου, όπως έκαναν κάποιοι από αυτούς τους σύγχρονους δούλους που ειδοποίησαν κρυφά τους αστυνομικούς, είναι απόλυτα φυσικό. Όμως, είναι το ίδιο φυσικό και να τις αποδέχεσαι. Τόσοι και τόσοι, άλλωστε, αποδέχονται σήμερα την άθλια ύπαρξή τους στις άγριες συνθήκες της ανεργίας και της λιτότητας, ίσως με την κρυφή ελπίδα πως κάποιος άλλος θα βρεθεί για να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Θα είναι όμως τότε ακόμη ζωντανοί;

πηγή