Οι εξαποδώ.

Του Θανάση Καρτερού

Δυόμισι χιλιάδες ευρώ για το φόρο εισοδήματος που τα χρωστάει ακόμα. Χίλια πεντακόσια ευρώ για την εισφορά αλληλεγγύης, που επίσης τη χρωστάει. Το χαράτσι για το σπίτι που το περιμένει κάνοντας υπολογισμούς –πάνω από χίλια ευρώ. Κι επειδή ο συνταξιούχος πατέρας του δεν έχει να πληρώσει με τίποτε το ίδιο χαράτσι, προσθέτει στο λογαριασμό κι αυτό. Σύνολο πάνω από έξι χιλιάδες ευρώ τα οποία δεν έχει, πρέπει να δανειστεί, αλλά δεν υπάρχει κανείς να του δανείσει. Και βλέπουμε...

Ο άνθρωπός μας, υπόδειγμα ανθρώπου που έχει εξασφαλίσει μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς ένα αξιοπρεπές εισόδημα στον ιδιωτικό τομέα, πάντα πλήρωνε τους φόρους του και ποτέ δεν επέτρεπε στον εαυτό του να παρεκτρέπεται με λόγια και έργα κατά της εξουσίας είναι τώρα έτοιμος να πετάξει αβγά κατά δικαίων και αδίκων. Και για καμιά μολότοφ δεν θα έλεγε όχι. Ενώ δεν του φαίνεται κακιά καμιά ιδέα που θα του επέτρεπε να γλυτώσει από τη μέγγενη στην οποία βρέθηκε.

Αυτό το κατόρθωμα της τρόικας και του Παπανδρέου δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητο, όπως δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητες οι αυξανόμενες αυτοκτονίες, η καθημερινότητα της παρανομίας και του εμφύλιου για ένα κομμάτι ψωμί, ο φόβος μπροστά στο χειμώνα και στη δυσβάσταχτη δουλεία του πετρελαίου. Ίσως όμως περισσότερο απ' όλα, ακόμα κι από το δικό του Γολγοθά, εκείνο που τρελαίνει τον άνθρωπό μας, όπως κι όλα τα θύματα της σημερινής πολιτικής, είναι ότι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η χώρα έρχεται πιο κοντά στο γκρεμό.

Διότι να βελτιωνόταν κάτι, πάει στο διάολο. Να έπιανε όλη αυτή η σφαγή εισοδημάτων, δικαιωμάτων και ανθρώπων κάποιο τόπο, κομμάτια να γινόταν. Όμως τα συνήθη υποζύγια των χαμηλών και μεσαίων τάξεων πληρώνουν και ξαναπληρώνουν, εκατοντάδες χιλιάδες χάνουν τη δουλειά τους, άπειροι άλλοι περιμένουν το χειρότερο για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, και την ίδια στιγμή η οικονομία και η Ελλάδα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Και όλος ο κόσμος προβλέπει και περιμένει την τελική καταστροφή.

Πλην Λακεδαιμονίων. Που επιμένουν στην πολιτική της καταστροφής εν ονόματι κάποιων σκοπών ακατονόμαστων. Έτσι που το ανάθεμα να παίρνει διάσταση σχεδόν μεταφυσική ακόμα και μεταξύ των νομιμοφρόνων: να φύγουν οι εξαποδώ και βλέπουμε...

πηγή