ΔEN υπάρχει προφανής αιτία για το χάος στις αγορές μετοχών κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων.
Η Ελλάδα μπορεί να κάνει στάση πληρωμής του χρέους της, αλλά αυτό είναι μια ανησυχία που κρατάει σχεδόν δύο χρόνια και είναι πιθανόν να μην είναι επικείμενη. Aλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι υπερχρεωμένες, αλλά κι αυτό δεν είναι νέο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η υψηλή ανεργία έχει γίνει πλέον ένα σταθερό δεδομένο, το διαθέσιμο οικογενειακό εισόδημα μειώθηκε και μπήκαν περιορισμοί στις πιστώσεις. Αλλά και αυτό το μακροοικονομικό φανόμενο έχει αρχίσει εδώ και τρία χρόνια ή και περισσότερο.
Αντίθετα, σε ορισμένα τμήματα της παγκόσμιας οικονομίας τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα. Τα εταιρικά κέρδη παραμένουν ισχυρά και οι περισσότερες μεγάλες εταιρίες είναι υγιείς. Τα επιτόκια βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ. Πρόσφατα φάνηκε ανάκαμψη σε ορισμένες στεγαστικές αγορές, όπου φαίνεται πως ορισμένοι αγοραστές σκέφτονται και πάλι να επιστρέψουν στην αγορά κατοικίας.
Ωστόσο οι οικονομολόγοι, με επικεφαλής την κ. Λαγκάρντ, ανησυχούν ότι μια διπλή ύφεση είναι ενώπιόν μας. Σε κάποιον βαθμό η δυτική οικονομία υποφέρει από συμπτώματα στέρησης, καθώς αγωνίζεται να λειτουργήσει χωρίς τις ενισχύσεις στις οποίες ήταν μαθημένη. Μπορεί να είναι η απόλυτη ειρωνεία, αλλά ακόμη και οι έμποροι –το προπύργιο του αχαλίνωτου καπιταλισμού– στις πληττόμενες οικονομίες καταγγέλλουν την έλλειψη στήριξης εκ μέρους των κυβερνήσεών τους.
Τι πάει λοιπόν στραβά;
Το συμπέρασμα φαίνεται πως είναι μόνο ένα: Οι κυβερνήσεις έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Για πρώτη φορά από την οικονομική κρίση του 2008 όσοι εμπλέκονται στην χάραξη οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες είτε ψάχνονται είτε απλά απομακρύνονται από την προοπτική ενέσεων βοήθειας στην οικονομία. Υπάρχει ο φόβος ότι οι ασυνήθιστες προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης για την αναθέρμανση της οικονομίας αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν.
Oταν λοιπόν φύγουν αυτά τα δεκανίκια, οι αγορές, με τις αντιδράσεις τους, προεξοφλούν ότι η οικονομία δεν θα είναι αρκετά υγιής για να στέκεται μόνη της.
Οι αναλυτές εκτιμούν πως ο μόνος τρόπος να βγούμε από αυτό τον φαύλο κύκλο και να αποφευχθεί η διπλή ύφεση είναι: (α) Στις ΗΠΑ η Fed να γίνει πολύ πιο επιθετική και τα μέτρα να δείχνουν ότι είναι «επ'Α αόριστον» ή τουλάχιστον έως ότου η οικονομία αρχίζει να φαίνεται ότι πηγαίνει σταθερά και καλύτερα. (β) Στην Ευρώπη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να μειώσει τα επιτόκια και να αγοράσουν περισσότερα ομόλογα. Επίσης στην Ευρώπη πρέπει να αυξηθεί το όριο του μηχανισμού EFSF. Για την Ελλάδα το προσδοκώμενο μέτρο θα ήταν είτε η επίσπευση της χρεοκοπίας είτε ένα μεγαλύτερο πακέτο διάσωσης. Oλα τα παραπάνω θα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει και πάντως από σήμερα και στο εξής, δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να αναμένει κανείς να ολοκληρωθούν, πριν η ζημιά για την παγκόσμια οικονομία να είναι πολύ μεγάλη και ανεπανόρθωτη.
Aρα οι εξηγήσεις για το τι συμβαίνει είναι σχετικά απλές και κατανοητές στον καθένα. Εκείνο που δεν είναι κατανοητό είναι γιατί οι κυβερνήσεις δεν ακούνε τους συμβούλους τους. Μήπως ξέρουν κάτι παραπάνω που το κρύβουν από τους πολίτες τους; Oπως λ.χ. τις πιέσεις από το άγραφο μέρος των αγορών παραγώγων ή τις πολιτικές τους δεσμεύσεις προς προνομιούχες ομάδες εντός των εκλογικών τους πελατειακών βάσεων; Ή μήπως, τέλος, ενυπάρχει το στοιχείο της ανικανότητας σε όσους έχουν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου