ΜΙΑ αξιοσημείωτη διαφορετική πολιτική συμπεριφορά -σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν- δείχνει η ελληνική κοινωνία, αν λάβουμε υπ' όψιν μας τρεις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας στο χθεσινό κυριακάτικο Τύπο.
Συμπεριφορά, που δεν μοιάζει καθόλου μ' εκείνη των συγκοινωνούντων δοχείων που ακολουθούνταν στο πρόσφατο παρελθόν. Οταν το ένα κόμμα εξουσίας έχανε δηλαδή ψηφοφόρους, αυτοί στο μεγάλο μέρος τους μετακινούνταν προς το άλλο. Ενώ και τα μικρότερα κόμματα εισέπρατταν συνήθως ψήφους δυσαρέσκειας από τους δύο μεγάλους.
ΜΠΟΡΕΙ και οι τρεις χθεσινές μετρήσεις να καταγράφουν από οριακό έως σεβαστό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας στην πρόθεση ψήφου, μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από ορατή η δραστική μείωση της επιρροής του κυβερνώντος κόμματος, ωστόσο τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν αθροιστικά το 43% των ψήφων! Σε καμία από τις τρεις δημοσκοπήσεις. Ακόμη και με αναγωγή να υπολογιστεί ένα μέρος των αναποφάσιστων σήμερα ψηφοφόρων, το άθροισμα των δύο κομμάτων εξουσίας υπολείπεται σημαντικά από ανάλογα ποσοστά του πρόσφατου παρελθόντος.
ΕΝΑ εύκολο πρώτο συμπέρασμα είναι πως σε ενδεχόμενες εκλογές, με τις σημερινές συνθήκες, δύσκολα ένα κόμμα θα σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση, κάτι που θεωρείται κρίσιμο σε καιρούς βαθιάς οικονομικής ύφεσης.
ΜΙΑ δεύτερη -και πιο σημαντική- παράμετρος είναι πως ένα συνεχώς διογκούμενο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δεν βρίσκει πολιτική έκφραση, δεν νιώθει να εκπροσωπείται δηλαδή από τα σημερινά πολιτικά σχήματα. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις αυτό το ποσοστό είναι σημαντικό. Στη μία, η αδιευκρίνιστη ψήφος φτάνει στο 34,9%, στην άλλη το 25,9% και στην τρίτη το 30,8%!
Η ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ χαμηλή επιρροή των δύο κομμάτων εξουσίας συνδέεται άμεσα με τα υψηλά ποσοστά εκείνων που δεν εκφράζουν προτίμηση προς κάποιο κόμμα. Ούτε καν προς όλα εκείνα τα μικρότερα κόμματα που δεν μετέχουν στο παιχνίδι εναλλαγής της εξουσίας, τα οποία στην πλειονότητά τους αρκούνται στη συγκράτηση των δυνάμεων που είχαν στις προηγούμενες εκλογές.
Η ΣΤΑΣΗ αυτή, του περίπου ενός τρίτου της κοινωνίας, οφείλει πάνω απ' όλα να προβληματίσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Οι οποίοι έπαψαν να είναι ελκυστικοί σε μια ολοένα αυξανόμενη ομάδα της κοινωνίας, η οποία αναζητεί διέξοδο πολιτικής έκφρασης, αλλά δεν τη βρίσκει.
ΕΙΝΑΙ στο χέρι των υπαρχόντων σχηματισμών ν' αλλάξουν την εικόνα που έχει γι' αυτούς το αριθμητικά μεγάλο αυτό κομμάτι του λαού. Αλλά αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει με επικοινωνιακά τεχνάσματα που έχουν χρεοκοπήσει. Είναι αναγκαία η αλλαγή πολιτικής και νοοτροπίας που είχαν ακολουθηθεί τόσα χρόνια. Τότε, που δεν είχε κάνει τόσο εμφανή τα σημάδια της η οικονομική κρίση και όλα μπορούσαν να σκεπαστούν, είτε από ρουσφετολογικές πρακτικές είτε από υποσχέσεις που στη συνέχεια δεν τηρούνταν.
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ (πολιτικά κόμματα) είναι γυμνός πια. Κανένα φτιασίδι δεν μπορεί να κρύψει αυτή τη γύμνια. Μόνο η παραγωγή πολιτικής ουσίας, με κύριο στοιχείο της τη γρήγορη έξοδο από την κρίση και χωρίς επιπλέον μείωση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου