Το ποίημα του Καβάφη που δημοσιεύεται παραπλεύρως εγράφη το 1928. Ο ποιητής "δεν εντοπίζει την αποικία παρά μόνο χρονικά: το 200 π.Χ. δηλώνει την καμπή της ελληνιστικής εποχής". Δεν κρύβει την απέχθειά του για τους εισαγόμενους Πολιτικούς Αναμορφωτές και αποφαίνεται ότι "βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε, πράγματα που είναι δύσκολα να καταργεί κανείς".
Το κάθε ποίημα, το κάθε έργο τέχνης ταξιδεύει στον χρόνο, ανεξάρτητα από την εποχή που εγράφη και την αρχική έμπνευση του ποιητή. Η μεγάλη ελληνική αποικία των ελληνιστικών χρόνων παραπέμπει στην επικυριαρχία των Ρωμαίων. Χωρίς να υποπέσουμε στον πειρασμό της ιδεολογικής χρήσης, είναι νόμιμο να αναζητήσουμε αναλογίες με τη σημερινή πραγματικότητα.
Όχι, δεν είναι μοίρα της χώρας η καταβύθιση και η εξάρτηση! Δεν είναι αναγκαστική η υπαγωγή μας εις τον Πολιτικόν Αναμορφωτήν! Ας το έχουν υπόψη τους όσοι παριστάνουν την κυβέρνηση, πρόθυμοι να μετατραπούν σε εντολοδόχους του νέου τοποτηρητή Χαρστ Ράιχενμπαχ, ο οποίος αναμένεται στην Αθήνα τις επόμενες μέρες.
Με την επίσημη ανεργία στο 16,6% τον Μάιο (και πρόβλεψη ότι τραβάει προς το 20% το φθινόπωρο), με τη βιομηχανική παραγωγή, την οικοδομή και την κατανάλωση στα τάρταρα, με την ύφεση (παρά τις "μαϊμουδιές" των στοιχείων) να είναι 6,9% το β' τρίμηνο έναντι στόχου του Μεσοπρόθεσμου 3,8% για φέτος, κανένας "Πολιτικός Αναμορφωτής" δεν μπορεί να ανατάξει την οικονομία μέσα στο ίδιο πλαίσιο νεοφιλελεύθερης πολιτικής που τροφοδοτεί την ύφεση.
Την ίδια ώρα η αναιδής φοροδιαφυγή (στη Ρόδο και τη Μύκονο διαπιστώθηκε στο 80%) καταντά κοινωνική μάστιγα. Προκαλεί η παρατεταμένη ανικανότητα (ή μήπως και σκοπιμότητα;) των αρχών να αντιμετωπίσει το υπ' αριθμόν 1 διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.
Οι "Πολιτικοί Αναμορφωτές" αυτή την εβδομάδα πιάνουν δουλειά και στην ίδια τη... Ρώμη! Οι κυρίαρχες τάξεις και ελίτ της Ε.Ε. επιμένουν ότι η αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής ή και παγκόσμιας πλέον κρίσης χρέους περνά πρώτα και κύρια από την επιβολή σκληρής λιτότητας. Τα προγράμματα αυτά, όμως, οδηγούν σε περαιτέρω ύφεση, με προφανή συνέπεια, ανάμεσα στα άλλα, την αδυναμία εξόφλησης των πιστωτών! Το φίδι δαγκώνει την ουρά του...
Αισιόδοξη πτυχή η αναζωπύρωση των κοινωνικών αντιδράσεων, με πολλές διαφορές, αλλά όλες στο ίδιο έδαφος, πάνω στην κρίση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Μια εξέλιξη που επισημειώνει την ανάγκη συντονισμού των λαών και αναζήτησης λύσεων μέσα στο ευρωπαϊκό - παγκόσμιο πλαίσιο, χωρίς τον αναχρονισμό της "εθνικής αναδίπλωσης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου