Θα ήταν ανέκδοτο, αν δεν το πληρώναμε ήδη πολύ ακριβά. Από σύνοδο σε σύνοδο και από συνάντηση σε συνάντηση, οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης, ενώ βλέπουν τις διαβόητες πλέον «αγορές» να επεκτείνουν τις εμπρηστικές παρεμβάσεις τους, δεν κάνουν τίποτε για να ανακόψουν την προέλαση των κερδοσκόπων.
ΓΙΑΤΙ βέβαια η «πραγματική κυβέρνηση» της ευρωζώνης, υπό την προεδρία Ρόμπαϊ, που προτείνουν Μέρκελ και Σαρκοζί, δηλαδή το Βερολίνο με ολίγον από Παρίσι, μπορεί να διευκολύνει τη Γερμανία και τη Γαλλία στους χειρισμούς τους σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, μπορεί επίσης να στέλνει ένα μήνυμα «ενοποίησης» προς αναμετάδοση από πρόθυμα ΜΜΕ, αλλά δεν λύνει κανένα από τα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, αλλά και γενικότερα το σύστημα, όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν.
ΑΛΛΩΣΤΕ, η πρότασή τους για «συνταγματική υποχρέωση κατάρτισης ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» είναι κυριολεκτικώς για γέλια! Ποια είναι η χώρα που θα το κάνει, με τις μαύρες τρύπες σε όλη την ευρωζώνη να μεγεθύνονται και την ύφεση να χορεύει πάνω στα ελλείμματα της πολιτικής αυτών ακριβώς των ηγεσιών που κάνουν τέτοιες «προτάσεις»;
ΟΠΩΣ δείχνουν τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Eurostat, ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης της ευρωζώνης από 0,8% το α' τρίμηνο της χρονιάς βούτηξε στο 0,2%. Η γερμανική οικονομία βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της τελευταίας διετίας, η γαλλική έχει μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης και οι ηγέτες αυτών ακριβώς των χωρών θεωρούν... λογικό να επιμένουν σε μέτρα σκληρής λιτότητας, που προφανώς θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ύφεση.
ΠΟΙΟΣ εχέφρων πολίτης μπορεί να βρει λογική σε αυτόν το μονόδρομο του «παραλογισμού»; Εκτός βέβαια εάν, ξεπερνώντας πολλά από αυτά που θεωρούσε μέχρι χθες δεδομένα και βλέποντας πίσω από τις επίσημες προσεκτικά κατασκευασμένες δηλώσεις, εντοπίσει το μόνο σημείο στο οποίο -διόλου περίεργα- συναντώνται όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Και αυτό δεν είναι παρά η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και η εξουθένωση των εργαζομένων.
ΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ είναι όντως πρόβλημα και η κρίση χρέους εδράζεται και σε πραγματικά στοιχεία. Αλλά οι πολιτικές που υποτίθεται ότι προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν, καταδεικνύονται τελικώς... τυράκι, για να μη βλέπουν οι πολλοί εγκαίρως τη φάκα! Και η φάκα, όπως πλέον καταλαβαίνουμε όλοι, εκτός από τους επαγγελματίες ιεροκήρυκες του νεοφιλελευθερισμού, είναι ο μετασχηματισμός του κόσμου της εργασίας.
ΑΥΤΟ δηλαδή που ζούμε στην Ελλάδα και τώρα γενικεύεται στην Ευρώπη. Μισοί μισθοί, μισές συντάξεις, μισή ζωή. Περιορισμός δικαιωμάτων, περιορισμός διαδηλώσεων, περιορισμός κυριαρχίας.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ δεν μασάει πλέον τα λόγια της. Στόχος της είναι ο «εχθρός λαός», και οι «παράλογες», για τις ελίτ, απαιτήσεις του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου