Δύση και Ανατολή προβλέπουν Αρμαγεδώνα.

Η ζώνη των "17" κινδυνεύει να διασπαστεί σε δύο ή περισσότερα κομμάτια, θέτοντας εν αμφιβόλω ακόμα και την ίδια τη μελλοντική ύπαρξη της ΕΕ των "27", προβλέπει με καταστροφολογικούς τόνους η μεγάλη πλειοψηφία των διεθνών ΜΜΕ. Για "επερχόμενο Αρμαγεδδώνα" κάνει λόγο το αμερικανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, ενώ σε ανάλογα καταστροφολογικό τόνο κινήθηκε και το βρετανικό περιοδικό Economist τις προηγούμενες ημέρες, το οποίο κυκλοφόρησε έχοντας στο εξώφυλλό του ένα ευρώ που πέφτει ωσάν φλεγόμενος μετεωρίτης. Στο στόχαστρο η  καγκελάριος Μέρκελ για την αδυναμία εξεύρεσης λύσης.


Ο επικεφαλής του οικονομικού ρεπορτάζ στο BBC, Ρόμπερτ Πέστον, προειδοποιεί ότι το 2012 θα είναι η πιο επικίνδυνη χρονιά για την εκδήλωση κραχ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει, το επόμενο έτος οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν χρέη που φτάνουν τα 810 δισεκατομμύρια ευρώ. Από άλλα 400 δισεκατομμύρια εκάστη θα χρειαστούν η Γαλλία και η Ιταλία, 220 δισεκατομμύρια η Ισπανία και 260 η Βρετανία. Πού θα βρεθούν όλα αυτά τα χρήματα σε συνθήκες ασφυκτικής ρευστότητας, διερωτάται ο Πέστον. «Το ευρώ έχει πάψει πλέον να θεωρείται σοβαρό νόμισμα» γράφει στην Daily Telegraph ο αρθρογράφος Τζέρεμι Γουόρνερ και προσθέτει: «Κανείς επενδυτής δεν θέλει πλέον να κρατει στα χέρια του χαρτιά σε ευρώ, έστω και αν αυτά είναι γερμανικά. Οι Αμερικανοί φεύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούν από την Ευρωζώνη και οι βρετανικές τράπεζες δεν δανείζουν κανέναν άλλον, πλην των πλέον φερέγγυων εταίρων τους».


Η καγκελάριος Μέρκελ και η άτεγκτη γερμανική πολιτική βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο πολλών αναλυτών. "Η αλήθεια είναι πως η Γερμανία επωφελήθηκε πολλαπλώς από τη νομισματική ένωση. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να πληρώσει περισσότερο για να τη σώσει. Αντί να κατηγορούν τους τεμπέληδες Νότιους, οι Γερμανοί θα έπρεπε να μοιραστούν τα βάρη", σημειώνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος Σεμπάστιαν Μόλαμπαϊ των βρετανικών "Financial Times".

Η Άνγκελα Μέρκελ μπορεί να τονίζει σε όλους του τόνους ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο κατάρρευσης της ζώνης του ευρώ, αλλά όπως μεταδίδουν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης οι μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου έχουν ήδη αρχίσει να καταστρώνουν το σχέδιο Β για να αντιμετωπίσουν την διάλυση της.
Οι τράπεζες δεν είναι πια βέβαιες ότι η κρίση χρέους μπορεί να περιορισθεί. Ορισμένοι παράγοντες της αγοράς θεωρούν ότι η κρίση μπορεί να συμπαρασύρει ακόμη και την Γερμανία. Απόδειξη: Το γεγονός ότι η "ατμομηχανή" της ευρωζώνης απέτυχε να συγκεντρώσει το ποσό που ζητούσε κατά την διάρκεια της δημοπρασίας 10ετών ομολόγων που έγινε την Τετάρτη. "Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε", δήλωσε ο Andrew Bailey, της ρυθμιστικής αρχής Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών της Βρετανίας.  "Δεν πρέπει να αγνοούμε την προοπτική εξόδου ορισμένων χωρών από την ευρωζώνη", πρόσθεσε. Πολλές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης της Merrill Lynch, της Barclays Capital και της Nomura δημοσιοποίησαν σειρά εκθέσεων αυτήν την εβδομάδα στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα διάλυσης της ζώνης του ευρώ. "Η χρηματοπιστωτική κρίση στη ζώνη του ευρώ  έχει εισέλθει σε μια πολύ πιο επικίνδυνη φάση," αναλυτές της Nomura έγραψαν την Παρασκευή. "Εάν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν κάνει βήματα για να βοηθήσει εκεί όπου οι πολιτικοί έχουν αποτύχει, η διάλυση του ευρώ είναι πιθανή", επισημαίνει η τράπεζα.

Μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Βρετανία, όπως η Royal Bank of Scotland, έχουν καταρτήσει σχέδια έκτακτης ανάγκης-γράφουν οι New York Times- σε περίπτωση που το αδιανόητο πριν λίγους μήνες γίνει πραγματικότητα. Οι ρυθμιστικές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών πρεοιδοποιούν τις αμερικανικές τράπεζες, όπως την Citigroup, να μειώσουν την έκθεσή τους στη ζώνη του ευρώ. Στην Ασία, οι αρχές στο Χονγκ Κονγκ έχουν εντείνει την παρακολούθηση της διεθνούς έκθεσης των τοπικών και ξένων τραπεζών υπό το πρίσμα της ευρωπαϊκής κρίσης.

Ακόμη πιο απαισιόδοξη για το μέλλον είναι η εκτίμηση του φημισμένου αρθρογράφου του βρετανικού Guardian Σιάμον Τζένκινς. Οπως επεσήμανε στη στήλη του, η κρίση στην Ευρωζώνη δεν θέτει σε κίνδυνο μόνο την παγκόσμια οικονομία, αλλά και την ίδια τη δημοκρατία, καθώς κλονίζεται η πίστη των πολιτών στην ικανότητα των πολιτικών να διαχειριστουν την κατάσταση. Η εικόνα απαξίωσης των θεσμών παραπέμπει σε συνθήκες που επικρατούσαν το 1900 και το 1930, λίγο πριν από το ξέσπασμα των Παγκοσμίων Πολέμων, σύμφωνα πάντα με τον Τζένκινς.

πηγή