Την Πέμπτη θα διαδηλώσουμε για ακόμη μία φορά με αφορμή την 38η επέτειο του Πολυτεχνείου. Αυτή όμως η διαδήλωση δεν θα είναι όπως τις άλλες και δεν πρέπει να είναι σαν τις άλλες.
Η δημοκρατία βρίσκεται εδώ και καιρό υπό την «αίρεση» των συμφερόντων του κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των αγορών και η ακροδεξιά συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση, ζήτημα που δεν πρέπει να μας προβληματίσει, μόνο όσον αφορά την συμβολική του διάσταση. Η ρατσιστική ατζέντα του ΛΑΟΣ δεν θα αργήσει να μπει σε εφαρμογή μετά και τις χθεσινές δηλώσεις του υπουργού ΠΡΟΠΟ για «προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης», «επίσπευση της δημιουργίας του φράχτη στον Έβρο» κ.α..
Η νέα κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» με πρωθυπουργό, ένα από τα think tank των τραπεζών και υποστηρικτή της «δημιουργικής λογιστικής» θα προσπαθεί να μας πείσει ότι «για το καλό μας» θα πρέπει να ζούμε με 500 ευρώ, να ξεπουλήσουμε τον δημόσιο πλούτο, να θυσιάσουμε τις κοινωνικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα και ταυτόχρονα να νοιώθουμε και ένοχοι που δεν κατανοήσαμε μέχρι σήμερα σωστά το «εθνικό μας συμφέρον». Θα προσπαθήσει να μας πείσει ότι η επιχείρηση “εξαθλίωση fast track” είναι μονόδρομος και όσοι αντιδρούσαν τόσο καιρό σε αυτόν είναι «μειοψηφίες», «συντεχνίες» και «εθνοπροδότες».
Βέβαια, η πλειοψηφία της κοινωνίας που βιώνει όλα αυτά τα «ευεργετικά για το έθνος μέτρα» αντιστέκεται εδώ και καιρό, αποδεικνύοντας ότι η προφασιζόμενη από τους κυβερνώντες συναίνεση έχει σπάσει αλλά και ότι οι συνειδήσεις ριζοσπαστικοποιούνται πλέον πολύ γρήγορα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι λέξεις "εκλογές","δημοψήφισμα", παρουσιάσθηκαν και παρουσιάζονται ως η μεγαλύτερη καταστροφή που θα μπορούσε να μας συμβεί.
Έτσι, προτεραιότητά των συλλογικοτήτων που θα συμμετέχουν στην αυριανή κινητοποίηση θα πρέπει να είναι το πώς μετά 38 χρόνια οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές οι άνεργοι οι συνταξιούχοι, και όλος αυτός ο κόσμος που δεν έχει κανένα πλέον μέλλον, θα κατέβει στο δρόμο ενάντια στην ολιγαρχία τεχνοκρατών που μας έχει επιβληθεί, ζητώντας μια άλλη κοινωνία με οικονομική δημοκρατία, κοινωνική αλληλεγγύη και ισότητα. Γιατί αν θεωρούμε ότι το σύνθημα «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία» είναι ένα αίτημα σε εκκρεμότητα, αυτό που συμβολίζει την αντίσταση μας σε μια απονομιμοποιημένη κυβέρνηση και στο σύνολο του πακέτου εξόντωσης που εφαρμόζει, τότε αυτό θα πρέπει να ακούγεται δυνατότερα από ποτέ και από το σύνολο του κόσμου που θα κατέβει στο δρόμο.
Εφόσον δηλαδή παραδεχόμαστε ότι το αστικό μπλοκ ανασυντάσσεται προκειμένου να επιταχύνει την εξόντωσή των πολλών και φτωχών, όλοι αυτοί που πλήττονται θα πρέπει να ασχοληθούν με το πώς αυτό θα τσακιστεί γρηγορότερα και όχι με το πως θα τσακιστούν μεταξύ τους αντιμαχόμενοι για το ποιος εκφράζει καθαρότερα το μήνυμα του Πολυτεχνείου. Σίγουρα δηλαδή η αυριανή μέρα δεν ενδείκνυται για την προσπάθεια επιβεβαίωσης μιας μοναδικής «επαναστατικής» αλήθειας ή μιας συγκρουσιακής πρακτικής που αδιαφορεί για τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη αύριο ας μην γίνουμε στο ίδιο, αυτό της 20ης Οκτώβρη, έργο θεατές. Ένα έργο στο οποίο είτε η μία είτε η άλλη πλευρά στο τέλος θα προσπαθήσει να δικαιώσει τη στάση της χωρίς καν να έχει σκεφθεί μήπως θα μπορούσε να το αποφύγει …
Σ.Π.
Φωτό-αφίσα: Δημήτρης Αρβανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου