Tου Παντελή Mπουκάλα
Από πρόθεση σαρκαστική και αυτοσαρκαστική μάλλον, παρά από πίστη πως είναι δυνατόν να υπάρξει καλή και «φιλική» αναδιάρθρωση», η συνήθης ευχή «Καλή Ανάσταση» σε πολλά χείλη έδωσε τη θέση της στην ευχή «Καλή αναδιάρθρωση».
Πες επειδή οι δύο λέξεις είναι ομοιοκάταρκτες, με την πρόθεση «ανά» στην αρχή τους, πες επειδή υπάρχει και η ατελέστατη έστω ομοιοκαταληξία τους με το «-ση», η υποκατάσταση προέκυψε εύκολα. Και ήρθε σαν μια αυτόματη αντίδραση στην ακατάσχετη περί αναδιαρθρώσεως συζήτηση που επισκίασε το τηλεοπτικό έθιμο της υπέρμετρης μεγαλοβδομαδιάτικης αναφοράς στην «επάρκεια των αμνοεριφίων» και στο μείζον θέμα της εθνικότητάς τους. Ορισμένοι, μάλιστα, γύρω από τον οβελία στοιχημάτιζαν για το ποιο νησί θα διαλέξει τούτη τη φορά ο πρωθυπουργός μετά το περυσινό Καστελλόριζο, για να αναγγείλει άλλη μία «εθνική επιτυχία».
Με αυτοεκπληρούμενη προφητεία έχει αρχίσει να μοιάζει και η αναδιάρθρωση. Και βλέπουμε να επαναλαμβάνεται ό, τι συνέβη με το Μνημόνιο και τις αλλεπάλληλες «επικαιροποιήσεις» του. Ούτε και στο ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους εταίρους μας, ως γνωστόν, υπήρχε λόγος και σκέψη να προσφύγουμε, έτσι επέμεναν οι κυβερνήτες μας. Και προσφύγαμε, πάνω ακριβώς που αρκετοί είχαν αρχίσει να δίνουν πίστη στις συνεχείς διαψεύσεις σύμπαντος του υπουργικού συμβουλίου. Προσφύγαμε βέβαια κρατώντας πιστόλι, μόνο που αποδείχθηκε πως υπάρχουν και αυτεπίστροφα πιστόλια, κοινώς μπούμερανγκ. Υστερα, το ξέρουμε, άρχισε η ατελεύτητη αλυσίδα των «νέων, επικαιροποιημένων μέτρων», όπου το ένα μετά το άλλο τα «όχι, δεν» ωρίμαζαν σε δειλά «ναι». Και κάθε φορά ακούγαμε τις συνήθεις διαβεβαιώσεις ότι όλα αυτά είναι για το καλό μας, ότι οι δανειστές δεν μας πιέζουν, αλλά εμείς οικειοθελώς «εκσυγχρονιζόμεθα» επιτέλους και λογικευόμαστε.
Στον ίδιο δρόμο και τώρα. Την αναδιάρθρωση τη μολογάμε πάνω από δύο μήνες, άλλοι παρουσιάζοντάς τη σαν ήδη κλειδωμένη και άλλοι, οι κυβερνητικοί, ξορκίζοντάς την και ορκιζόμενοι πως «όχι, δεν» θα συμβεί. Κι όταν η προφητεία θα εκπληρωθεί, όταν θα ανακοινωθεί η αναδιάρθρωση, τότε οι κυβερνητικοί ιθύνοντες και οι ιεραπόστολοί τους στα ΜΜΕ θα μας την παραστήσουν αφενός σαν μοιραία, αφετέρου σαν εθνική επιτυχία, μία ακόμα, σαν μια ευλογία και δωρεά που θα ήταν κρίμα κι άδικο να μην την αποδεχτούμε. Οχι βέβαια. Δεν θα πουν πως η αναδιάρθρωση σημαίνει ότι απέτυχαν οι συνταγές του ιαματικού ΔΝΤ (αποτυχία πάντως που την είχαν προαναγγείλει πολλές προφητείες) και ότι πήγαν στράφι οι τόσες (και τόσο μονόπλευρες) μέχρι στιγμής θυσίες, περικοπές, απολύσεις, ημιδιάλυση του κοινωνικού κράτους. Σαν θρίαμβο θα μας παρουσιάσουν και την αναδιάρθρωση, όταν θα τους την επιβάλουν. Και οι ιστορικοί του μέλλοντός μας θα έχουν να ξεδιαλύνουν το πώς από θρίαμβο σε θρίαμβο βρεθήκαμε χρεοκοπημένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου