Εδώ και 2 περίπου χρόνια, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, βιώνουμε αυτό που κάποιοι ονομάζουν κρίση χρέους και κάποιοι άλλοι κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Όλοι όμως συμφωνούν πως πρόκειται για μία ακόμη κρίση του μετακαπιταλιστικού συστήματος.
Για να συνεχίσει το κέρδος των λίγων να είναι σε υψηλά επίπεδα απαιτείται δραστική μείωση του εργατικού δυναμικού, που σημαίνει ανεργία για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, και ταυτόχρονα μια σκληρή, άκαμπτη και επιθετική πολιτική, όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Απαιτείται μια πολιτική που θα κόβει την ανάσα της κοινωνίας, που θα παίρνει τον αέρα των πολιτών και του όποιου μαζικού κινήματος αντιστέκεται.
Με τις ευλογίες της τρόικας, η κυβέρνηση με την παρέα της, εξαφάνισαν τα δώρα στο δημόσιο τομέα, τα οποία δώρα δεν τόλμησε να αγγίξει κανένας εκτός από το «σοσιαλιστικό» ΠαΣοΚ.
Με βαριά την καρδιά των εργοδοτών και παρά τη «σθεναρή αντίσταση» της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας, η κυβέρνηση με την παρέα της, μείωσαν τους μισθούς, έβαλαν χέρι στα περισσότερα επιδόματα και, συνεχίζοντας τη «φιλολαϊκή» πολιτική τoυς, θέλουν να ξεριζώσουν κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα.
Επιδόματα ανεργίας, πολυτεκνικά επιδόματα και επιδόματα τριτέκνων αναδιαρθρώνονται στο όνομα της κρίσης ανοίγοντας, εμφανώς , το δρόμο για αναδιάρθρωση και των οικογενειακών επιδομάτων (γάμου και παιδιών) αλλά και όποιων άλλων επιδομάτων (παραμεθορίου κλπ) έρχονταν να ανακουφίσουν οικονομικά τους εργαζόμενους.
Ο άνεργος θα θεωρείται άνεργος, όχι αν έχει απολυθεί, αλλά αν δεν έχει άλλο εισόδημα ή περιουσιακό στοιχείο. Αν έχει, δεν θα παίρνει επίδομα.
Ο τρίτεκνος και ο πολύτεκνος θα θεωρούνται ως τέτοιοι όχι αν έχουν τρία ή περισσότερα παιδιά, αντίστοιχα, αλλά αν δεν διαθέτουν καμία οικονομική επιφάνεια. Σε διαφορετική περίπτωση θα αποκλείονται από τη χορήγηση του σχετικού επιδόματος. Μέχρι και τη σύνταξη των 100 ευρώ για την πολύτεκνη μητέρα θέλουν να καταργήσουν.
Βέβαια, όλοι ξέρουν πως στους ανθρώπους που η πολιτεία τους βάζει στο περιθώριο, πάντα εμφανίζονται ως «σωτήρες» κάποιοι επιτήδειοι που καραδοκούν να προσφέρουν βοήθεια με διάφορα ανταλλάγματα και οφέλη.
Ποιος νέος θα αποφάσιζε εύκολα με αυτές τις συνθήκες να κάνει οικογένεια και παιδιά; Και το δημογραφικό πρόβλημα πως θα αντιμετωπιστεί; Με τους μετανάστες; Μα και αυτούς δεν τους θέλουμε. Τους διώχνουμε και χτίζουμε τείχη στα σύνορά μας για να μην μπουν στη χώρα μας. Κάποιοι βέβαια, τους μπάζουν από την πίσω πόρτα θησαυρίζοντας με το εμπόριο ελπίδας.
Όντας ο ίδιος πολύτεκνος και χωρίς να εκπροσωπώ κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου, δεν θα είχα αντίρρηση να μειωθεί το φαγητό στο πιάτο των παιδιών μου αν είναι να χορτάσει την πείνα του κάποιο άλλο παιδί. Δεν δέχομαι όμως να στερηθούν τα παιδιά μου ούτε ένα ψίχουλο για να γεμίσει την χορτασμένη κοιλιά του ο οποιοσδήποτε τραπεζίτης.
Δεν θα είχα αντίρρηση να φορέσουν τα παιδιά μου πάλι το ίδιο ρούχο αν έτσι θα μπορέσει να φορέσει ρούχα και ένα παιδί που είναι γυμνό. Δεν δέχομαι όμως να στερηθούν τα παιδιά μου ούτε μία κλωστή για να αγοράσει άλλο ένα μεταξωτό φουλάρι η κοκέτα σύζυγος του οποιουδήποτε βιομήχανου.
Δεν θα είχα αντίρρηση ακόμη και να μειωθεί ο πενιχρός μισθός μου αν είναι να αυξηθεί ο μισθός κάποιου που παίρνει 300 ευρώ. Δεν δέχομαι όμως να μου μειώσουν ούτε κατά 1 ευρώ το μισθό μου επειδή οι εργοδότες αγχώνονται με το ενδεχόμενο να μειώσουν τα κέρδη τους και λιγοστεύουν ακόμα και αυτά τα 300 ευρώ που δίνουν για «μισθό» στους εργαζόμενους.
Στις Ελβετικές τράπεζες αναπαύονται 600 δις, στις εγχώριες 200 δις και σε τρίτες χώρες, άλλα 200 δις. Είχε δίκιο ο Γιώργος όταν έλεγε ότι υπάρχουν λεφτά.
Όντας ο ίδιος πολύτεκνος, όπως και πολλοί άλλοι, και ,σε τρεις μήνες, άνεργος, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, δεν αντέχω να ακούω το Λοβέρδο να μιλάει για κοινωνική ευαισθησία και να γεμίζει δάκρυα η οθόνη της τηλεόρασης.
Δεν αντέχω να ακούω τον Παπανδρέου να υπόσχεται προστασία της μητρότητας και ενίσχυση των νέων ζευγαριών ώστε να κάνουν όσα παιδιά επιθυμούν και όχι όσα μπορούν και να τον βλέπω να μεγαλώνει η μύτη του και να τρυπάει την οθόνη.
Δεν αντέχω να ακούω τον Παπακωνσταντίνου, μ’ εκείνη την, γεμάτη ειρωνεία και σνομπισμό, φωνή του να δηλώνει, χωρίς ίχνος ντροπής ο αθεόφοβος, πως πρέπει να γίνουν περικοπές στα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα την ώρα που συνεδριάζει με τους ευρωπαίους ομολόγους του για να δηλώσουν πίστη στο ιερό προνόμιο των αφεντικών να θέλουν συνεχίσουν να κερδίζουν με τους ίδιους ρυθμούς.
Δεν αντέχω να ακούω τη Διαμαντοπούλου να λέει «πρώτα ο μαθητής» και εκτός των όσων άλλων έχει κάνει, να καταργεί τις μετεγγραφές στα πανεπιστήμια στερώντας, με το έτσι θέλω, το δικαίωμα χιλιάδων παιδιών να σπουδάσουν αφού οικονομικά θα είναι αδύνατον στις οικογένειές τους να ανταπεξέλθουν αν σπουδάζουν και τα αδέλφια τους σε άλλη πόλη.
Έχουν χάσει το μέτρο. Αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν υπηκόους και τις πιο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες σαν ζητιάνους.
Ένα είναι βέβαιο.
Τα παιδιά μας, όσα μπόρεσε ή θέλησε να έχει ο καθένας, είτε δύσκολα είτε δυσκολότερα θα τα μεγαλώσουμε με αξιοπρέπεια ώστε να μπορούν να ξεχωρίζουν την αλληλεγγύη από την ελεημοσύνη και την διεκδίκηση από την επαιτεία.
Εμείς, την αξιοπρέπειά μας προσπαθούμε να τη διατηρήσουμε. Οι κυβερνώντες την έχουν χάσει, αν διέθεταν ποτέ αξιοπρέπεια, εδώ και καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου