Οδοστρωτήρας στην ελληνική παιδεία.

Της ΑΝΝΑΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗ

Το Μνημόνιο, σύμφωνα με τις επίσημες διαβεβαιώσεις, δεν αγγίζει την Παιδεία. Τα περιοριστικά μέτρα, όμως, που έχουν ληφθεί σε όλο το φάσμα της και όλα όσα ακόμα σχεδιάζονται, είναι σαρωτικά. Οξύμωρο, αλλά πραγματικό.

Η υπουργός Παιδείας δεν σταματά να επισημαίνει πως η Παιδεία δεν έχει σχέση με τις επιταγές του Μνημονίου, αλλά η ίδια εντάσσεται στους πλέον αποτελεσματικούς εντολοδόχους της μνημονιακής πολιτικής: σαρωτικές συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων εσωτερικού και εξωτερικού, υποχρηματοδότηση σχολικών μονάδων, συγχωνεύσεις φορέων-οργανισμών, μείωση διορισμών σε όλες τις βαθμίδες, περικοπές στους τακτικούς προϋπολογισμούς των ΑΕΙ της χώρας κ.ά.

Ολα ξεκίνησαν από το περασμένο καλοκαίρι με τους μισούς -σε σχέση με τα συνήθη δεδομένα- διορισμούς εκπαιδευτικών στα σχολεία. 

Έγινε «νοικοκύρεμα», εξοικονομήθηκαν προσωπικό και πόροι. Χρειαζόταν.

 Έγινε, όμως, με τον οδοστρωτήρα, ο οποίος συνέχισε χωρίς φρένο στο δρόμο της μείωσης των δημόσιων δαπανών. Για την τρέχουσα χρονιά προβλέφθηκαν 1,9 δισ. ευρώ λιγότερα στην παιδεία σε σχέση με το 2010, μείωση που αγγίζει το 22%. Οι κρατικές δαπάνες πέφτουν πλέον στο 2,75% του ΑΕΠ, το χαμηλότερο ποσοστό εδώ και 35 χρόνια.

πηγή