Από τον Γιώργο Κ. Καββαδία, εκπαιδευτικό - ερευνητή
Συμπληρώνεται αυτές τις μέρες ένας χρόνος από την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και την επιβολή του Μνημονίου που οδήγησαν σε αλλεπάλληλα μέτρα, γκρεμίζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα. Παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι το Μνημόνιο δεν αγγίζει την Παιδεία, επιταχύνεται η αποδόμηση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου.Όλα άρχισαν από το καλοκαίρι. Μόλις 2.825 εκπαιδευτικοί διορίζονται στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έναντι 6.000 πέρυσι! Ελάχιστοι και λιγότεροι από ποτέ άλλοτε αναμένονται να είναι φέτος, αφού το περιβόητο "5 αποχωρήσεις προς 1 πρόσληψη" τείνει να γίνει 10 προς 1. Ο προϋπολογισμός για την Παιδεία είναι ο χαμηλότερος όλων των μεταπολιτευτικών χρόνων. Από το 3,14% του 2009 μειώθηκε στο 2,75%. Μακράν των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης που χρησιμοποιούν ως πρότυπο οι κυβερνώντες. Για την τρέχουσα χρονιά προβλέφθηκαν 1,9 δισ. ευρώ λιγότερα στην Παιδεία, μείωση που αγγίζει το 22%.Η κατάργηση του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το 2010 αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα των μέτρων που πλήττουν τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Με την ευλογία και την εποπτεία της τρόικας εφαρμόζεται ένα μαζικό σχέδιο 1.933 συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων, με οδυνηρές κοινωνικές και εκπαιδευτικές συνέπειες. Η εφαρμογή αυτού του σχεδίου, εκτός των άλλων, σημαίνει: Αύξηση του αριθμού μαθητών στα τμήματα. Δημιουργία σχολικών συγκροτημάτων-μαμούθ, ειδικότερα στα λύκεια.Η πολιτική αποδόμησης του δημόσιου σχολείου δεν έχει αρχή και τέλος: κατάργηση της Πρόσθετης και Ενισχυτικής Διδασκαλίας, κλείσιμο αθλητικών σχολείων, μέτρα εργασιακής και παιδαγωγικής ομηρείας των εκπαιδευτικών. Αν προσθέσουμε στο πογκρόμ των "καλλικρατικών" συγχωνεύσεων την εξοντωτική μείωση (μέχρι 66%) της κρατικής επιχορήγησης των σχολικών επιτροπών, τότε θα διαπιστώσουμε ότι η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καταργείται σταδιακά προς όφελος του σχολείου της αγοράς. Ολα αυτά τα μέτρα δεν εντάσσονται απλά σε μια λογική εξοικονόμησης πόρων. Αποτελούν την εξειδίκευση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ΕΕ και της κυβέρνησης για ένα σχολείο φτηνό και πλήρως υποταγμένο στην αγορά. Ενα σχολείο που η "γνώση" από κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα.Η πολιτική "αποσύρεται το κράτος - να αναλάβουν οι γονείς, οι τοπικές κοινωνίες (ιδιώτες, εταιρείες) και οι εκπαιδευτικοί" στο όνομα της "αποκέντρωσης" και του "Καλλικράτη" εφαρμόζεται από την κυβέρνηση. Με τη λογική του "λιγότερου κόστους" και στον βωμό της αγοράς μετατρέπεται όλο και πιο έντονα η εκπαίδευση σε εμπόρευμα και οι γονείς και μαθητές σε πελάτες ιδιωτών.Μέσα στο νέο ζοφερό τοπίο το "νέο σχολείο" είναι κτισμένο με παλιά υλικά. Είναι το σχολείο της αμάθειας, του διαφοροποιημένου προγράμματος, που θα αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες και με νέο σύστημα πειθάρχησης. Επιδιώκεται έτσι να διαμορφωθεί ένας τύπος ανθρώπου και, κυρίως, εργαζομένου, που πρέπει να είναι ευέλικτος και προσαρμόσιμος στις αλλαγές στην αγορά εργασίας και κυρίως παραγωγικός και πειθήνιος.
Όλα άρχισαν από το καλοκαίρι. Μόλις 2.825 εκπαιδευτικοί διορίζονται στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έναντι 6.000 πέρυσι! Ελάχιστοι και λιγότεροι από ποτέ άλλοτε αναμένονται να είναι φέτος, αφού το περιβόητο "5 αποχωρήσεις προς 1 πρόσληψη" τείνει να γίνει 10 προς 1. Ο προϋπολογισμός για την Παιδεία είναι ο χαμηλότερος όλων των μεταπολιτευτικών χρόνων. Από το 3,14% του 2009 μειώθηκε στο 2,75%. Μακράν των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης που χρησιμοποιούν ως πρότυπο οι κυβερνώντες. Για την τρέχουσα χρονιά προβλέφθηκαν 1,9 δισ. ευρώ λιγότερα στην Παιδεία, μείωση που αγγίζει το 22%.
Η κατάργηση του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το 2010 αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα των μέτρων που πλήττουν τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Με την ευλογία και την εποπτεία της τρόικας εφαρμόζεται ένα μαζικό σχέδιο 1.933 συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων, με οδυνηρές κοινωνικές και εκπαιδευτικές συνέπειες. Η εφαρμογή αυτού του σχεδίου, εκτός των άλλων, σημαίνει: Αύξηση του αριθμού μαθητών στα τμήματα. Δημιουργία σχολικών συγκροτημάτων-μαμούθ, ειδικότερα στα λύκεια.
Η πολιτική αποδόμησης του δημόσιου σχολείου δεν έχει αρχή και τέλος: κατάργηση της Πρόσθετης και Ενισχυτικής Διδασκαλίας, κλείσιμο αθλητικών σχολείων, μέτρα εργασιακής και παιδαγωγικής ομηρείας των εκπαιδευτικών. Αν προσθέσουμε στο πογκρόμ των "καλλικρατικών" συγχωνεύσεων την εξοντωτική μείωση (μέχρι 66%) της κρατικής επιχορήγησης των σχολικών επιτροπών, τότε θα διαπιστώσουμε ότι η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καταργείται σταδιακά προς όφελος του σχολείου της αγοράς. Ολα αυτά τα μέτρα δεν εντάσσονται απλά σε μια λογική εξοικονόμησης πόρων. Αποτελούν την εξειδίκευση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ΕΕ και της κυβέρνησης για ένα σχολείο φτηνό και πλήρως υποταγμένο στην αγορά. Ενα σχολείο που η "γνώση" από κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα.
Η πολιτική "αποσύρεται το κράτος - να αναλάβουν οι γονείς, οι τοπικές κοινωνίες (ιδιώτες, εταιρείες) και οι εκπαιδευτικοί" στο όνομα της "αποκέντρωσης" και του "Καλλικράτη" εφαρμόζεται από την κυβέρνηση. Με τη λογική του "λιγότερου κόστους" και στον βωμό της αγοράς μετατρέπεται όλο και πιο έντονα η εκπαίδευση σε εμπόρευμα και οι γονείς και μαθητές σε πελάτες ιδιωτών.
Μέσα στο νέο ζοφερό τοπίο το "νέο σχολείο" είναι κτισμένο με παλιά υλικά. Είναι το σχολείο της αμάθειας, του διαφοροποιημένου προγράμματος, που θα αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες και με νέο σύστημα πειθάρχησης. Επιδιώκεται έτσι να διαμορφωθεί ένας τύπος ανθρώπου και, κυρίως, εργαζομένου, που πρέπει να είναι ευέλικτος και προσαρμόσιμος στις αλλαγές στην αγορά εργασίας και κυρίως παραγωγικός και πειθήνιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου