Το ελληνικό μνημόνιο ήταν μια ιδιότυπη διακρατική σύμβαση ενυπόθηκου δανεισμού: οι πιστωτές της χώρας εξασφάλισαν το δικαίωμα να κατασχέσουν δημόσια περιουσία, αν δεν έπαιρναν πίσω τα κεφάλαιά τους. Από την Παρασκευή και την (όχι τόσο) μυστική υπουργική σύσκεψη του Λουξεμβούργου η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια ακόμη πιο «προχωρημένη» πρόταση: το επόμενο δάνειο «διάσωσης» της χώρας θα έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ενυπόθηκου δανείου, με εγγύηση τα πιο «ζουμερά» φιλέτα της δημόσιας περιουσίας!
Στην υπουργική σύσκεψη, που έγινε με τη συμμετοχή των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης που μετέχουν στο G20 και των κορυφαίων εκπροσώπων της Κομισιόν και της ΕΚΤ δεν συζητήθηκε ασφαλώς ο τρόπος επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή, όπως έγραψε το “Spiegel”. Ένα δημοσίευμα υπόδειγμα καλοστημένος προπαγάνδας, που βασίσθηκε σε «διαρροές» από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, μόνος στόχος των οποίων ήταν να διατυπωθεί δημόσια ένα εφιαλτικό και για το μέσο Γερμανό σενάριο διάλυσης της ευρωζώνης, που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση του Βερολίνου να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα φόβου, ώστε να περάσει χωρίς βαρύ πολιτικό κόστος την απόφαση για νέα οικονομική ενίσχυση της Ελλάδας.
Στη σύσκεψη αυτή, η Ελλάδα προσήλθε με τις δικές της προτάσεις και η Γερμανία με το δικό της σενάριο αποδοχής του νέου αιτήματος για διάσωση της χώρας μας. Τελική συμφωνία δεν υπήρξε, αφού θα πρέπει πρώτα η ελληνική κυβέρνηση να αποδείξει ότι μπορεί να περάσει στο εσωτερικό της χώρας τους σκληρότατους όρους για τη νέα διάσωση από τη χρεοκοπία.
Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, ξεχνώντας όσα λέει δημόσια περί ομαλής εφαρμογής του μνημονίου, παραδέχθηκε ότι το πρόγραμμα «δεν βγαίνει» και ζήτησε τουλάχιστον δύο χρόνια παράταση για την επίτευξη του στόχου μείωσης του ελλείμματος κάτω από το 3%, αλλά και ένα νέο «πακέτο» δανείων από τοEFSF, που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να καλύψει τις δανειακές ανάγκες που μένουν ακάλυπτες από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, τόσο για το 2012, όσο και για το πρώτο εξάμηνο του 2013.
Σύμφωνα με πληροφορία που δεν έχει διασταυρωθεί, μάλιστα, ο κ. Παπακωνσταντίνου ζήτησε να ενεργοποιηθεί και φέτος το EFSF υπέρ της Ελλάδας, αν αποδειχθεί (όπως και αναμένεται...) ότι το έλλειμμα είναι πολύ υψηλότερο από τους στόχους, με συνέπεια να χρειάζεται η χώρα πρόσθετη χρηματοδότηση για να καλύψει τρέχουσες ανάγκες, πέραν από αυτής που εξασφαλίζει με τοκογλυφικά επιτόκια με εκδόσεις εντόκων γραμματίων.
Κατά την ίδια πληροφόρηση, ο κ. Παπακωνσταντίνου μετέφερε την ανησυχία του για την εξασθένιση του ενδιαφέροντος ξένων για αγορές εντόκων και τη μείωση των δυνατοτήτων των εγχώριων τραπεζών να απορροφήσουν έντοκα γραμμάτια μεγαλύτερης αξίας από τον αρχικό προγραμματισμό, αλλά και το φόβο του ότι η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να συγκεντρώσει έγκαιρα τα 2,5 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις, που περιλαμβάνονται στο φετινό χρηματοδοτικό πλάνο της χώρας. Και ζήτησε να εγκριθεί πολιτικά η παρέμβαση του EFSF, εάν υπάρξουν από φέτος σοβαρές εμπλοκές στη χρηματοδότηση του Δημοσίου.
Η απάντηση από γερμανικής πλευράς, παραδόξως εκ πρώτης όψεως, ήταν «ναι σε όλα» τα αιτήματα της Ελλάδας! Όπως δήλωσε, άλλωστε, ο εκπρόσωπος των Χριστιανοδημοκρατών σε θέματα οικονομικής πολιτικής, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη για το αναπόφευκτο, η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε καταστροφικές συνέπειες, γι’ αυτό και είναι αναγκαίο να χρηματοδοτηθεί εκ νέου η χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όμως, πίσω από αυτό το «ναι σε όλα» κρύβεται ένας αστερίσκος, πολύ σοβαρός για το μέλλον της χώρας: το νέο δάνειο, το ύψος του οποίου υπολογίζεται σε 30-50 δισ. ευρώ, θα δοθεί μόνο με εγγυήσεις περιουσιακών στοιχείων. Η επικρατέστερη άποψη για το πώς θα γίνει πρακτικά αυτό είναι ότι θα δημιουργηθούν μία ή περισσότερες εταιρείες (οχήματα ειδικού σκοπού) στις οποίες θα συγκεντρωθούν τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου και το EFSF θα εκδίδει νέα δάνεια προς την Ελλάδα δεσμεύοντας ως ενέχυρο τις μετοχές τους.
Με τον τρόπο αυτό, η Ελλάδα θα «περάσει τον κάβο» της σημερινής κρίσης, αλλά θα υποθηκευθεί το μέλλον της για τα επόμενα χρόνια, όταν η σημερινή κυβέρνηση θα αποτελεί παρελθόν. Όταν θα έλθει η ώρα εξόφλησης του νέου δανείου, που είναι πολύ αμφίβολο αν θα έχουν αλλάξει τόσο εντυπωσιακά τα οικονομικά δεδομένα, ώστε να μπορεί να εξυπηρετηθεί χωρίς προβλήματα, τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, που συγκεντρώνονται επί δύο αιώνες στο χαρτοφυλάκιό του, θα περιέλθουν στην κατοχή ενός διακρατικού χρηματοπιστωτικού οργανισμού.
Αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για μια ιστορική εξέλιξη μεγάλης σημασίας για την ίδια τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρκεί να θυμηθούμε ότι η τελευταία διεθνής σύμβαση στην Ευρώπη που προέβλεπε δυνατότητα κατάσχεσης κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση αθέτησης ήταν η ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης των Βερσαλιών, που επιβλήθηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην ηττημένη Γερμανία. Τώρα, σχεδόν ένα αιώνα αργότερα, μια αντίστοιχη συνθήκη επιβάλλεται στον πρώτο «ηττημένο» ενός ακήρυκτου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου..
Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση, προτάσσοντας την αναγκαιότητα να αποφύγει μια χρεοκοπία εντός της θητείας της, είναι έτοιμη να αποδεχθεί τη γερμανική πρόταση, παραβλέποντας ότι οδηγεί μακροπρόθεσμα με μαθηματική βεβαιότητα στην απώλεια και των τελευταίων ψηγμάτων εθνικής κυριαρχίας και οικονομικής αυτοτέλειας. Σε ορισμένες κορυφαίες ιστορικές στιγμές έχει αποδειχθεί ότι πρέπει να λέγονται και κορυφαία «όχι», ανεξαρτήτως των συνεπειών τους, αλλά φαίνεται ότι ο νέος γερμανικός εκβιασμός θα έχει τελικά την επιθυμητή από το Βερολίνο κατάληξη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου