Ο προεκλογικός αγώνας για τις δημοτικές και τις περιφερειακές εκλογές βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Οι πολίτες οδηγούνται προς τις κάλπες με ανάμικτα συναισθήματα, συγκλονισμένοι με όλα όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας. H Ελλάδα, 35 χρόνια μετά την μεταπολίτευση, βρίσκεται σε πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό, περιβαλλοντικό και διεθνές αδιέξοδο. Ένα πελώριο ΓΙΑΤΙ φτάνει στα χείλη όλων με αγανάκτηση.
Σε όλους είναι πλέον κατανοητό ότι η οικονομική κρίση, όπως τη βιώνουμε σήμερα, είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών των κομμάτων που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας μας όλα αυτά τα χρόνια. Η κρίση αυτή, όπως και αυτό είναι σε όλους κατανοητό αλλά και βιωματικό, πλήττει πρώτα και κύρια τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα και τους ανέργους, αγγίζει όμως σε μεγάλο βαθμό και σταδιακά όλους τους πολίτες, επαγγελματίες, εργαζόμενους, συνταξιούχους, επιστήμονες, νέους.
Παράλληλα, γίνεται σε όλους μας (όλο και περισσότερο) φανερό, ότι ζούμε σε μια εποχή όπου εξαντλείται το μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας μας, μέσα από το γνωστό σύστημα του δικομματισμού. Με άλλα λόγια, το πολιτικό σύστημα, μάλλον, βρίσκεται σήμερα σε αδιέξοδο. Έτσι, βλέπουμε από τη μια την Κυβέρνηση να προσπαθεί να υλοποιήσει μια πολιτική για την οποία δεν εξουσιοδοτήθηκε στις πρόσφατες εκλογές, και από την άλλη, την αξιωματική αντιπολίτευση να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, ενώ την αριστερά να εξαντλείται στην καταγγελία του συστήματος.
Το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με όλα τα «αρμόδια» πολιτικά κόμματα και όχι μόνο, αναμένεται επιδείνωση της κατάστασης με την παραπέρα υλοποίηση του «προγράμματος σταθερότητας» και τον έλεγχο της οικονομίας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Παρ’ όλα αυτά, ο πολίτης δεν βλέπει καμιά ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση από κανένα οργανωμένο πολιτικό φορέα. Όλα αυτά είχαν και έχουν την επίδρασή τους και στο τοπικό επίπεδο, στην τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Σε μια αυτοδιοίκηση η οποία χαρακτηρίστηκε από τις αρμόδιες αρχές ως μια από τις πιο διεφθαρμένες κρατικές υπηρεσίες. Μια αυτοδιοίκηση που λειτουργεί μέσα σε ένα πολύ ασφυκτικό πλαίσιο, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο θεσμικό ρόλο της, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας.
Καλούμαστε σε μερικές βδομάδες να ψηφίσουμε για τις νέες αυτοδιοικητικές αρχές, οι οποίες πρόκειται να γίνουν με το νέο νόμο, τον Καλλικράτη. Γράφτηκαν τόσα πολλά για το νέο νόμο, που οποιαδήποτε αναφορά σε αυτόν περισσότερο αναδιατύπωση κάποιων προτάσεων ή σκέψεων θα ήταν, παρά θα πρόσθετε κάτι το καινούργιο. Εκτός του αγώνα που γίνεται να μετατραπούν οι εκλογές αυτές από αυτοδιοικητικές σε εθνικές, κατά κάποιο τρόπο με το περιβόητο μνημόνιο - ίσως το πιο εύκολο για τα κόμματα του προσκηνίου -, λίγες αυτοδιοικητικές κινήσεις προσπαθούν να αναδιατυπώσουν σε σωστή βάση την επίδραση του μνημονίου στα αυτοδιοικητικά δρώμενα. Με άλλα λόγια, σε ποιες δράσεις και σε ποιες κατευθύνσεις θα προχωρήσει ενεργά η νέα αυτοδιοικητική αρχή (δήμος ή περιφέρεια)ώστε να αντιμετωπίσει τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούνται. Ποια είναι τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν και τα οποία θα ανακουφίζουν τους άμεσα δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας, αλλά συγχρόνως να δημιουργούν και να ενισχύουν στο μικρόκοσμο του δήμου δομές αλληλεγγύης και συλλογικότητας, απαραίτητες για ένα ουσιαστικό κίνημα αντίστασης, ανατροπής και αλλαγών της καθημερινότητάς μας.
Για να μη γελιόμαστε και με το φόβο μη γίνουμε γραφικοί, για να γίνουν αυτά δεν αρκούν να τα διαβάσουμε στο πρόγραμμα κάποιου υποψήφιου ή να τα ακούσουμε σε μια προεκλογική ομιλία του. Απαιτούν ενεργό συμμετοχή των πολιτών, απαιτούν θέληση και ρήξη με συμφέροντα και μικροσυμφέροντα, απαιτούν ανιδιοτελή προσφορά, απαιτούν δημοκρατικές διαδικασίες, απαιτούν από όλους μας τη διαφύλαξη των δημόσιων αγαθών, του δημόσιου χώρου. Απαιτούν δραστηριοποίηση για ανθρώπινες πόλεις και χωριά, για καλύτερη ποιότητα ζωής, για κοινωνικά δικαιώματα. Απαιτούν ρήξη με το ψευτοβόλεμά μας.
Και τι κάνουμε αφού όλοι ίδιοι είναι; Κι όμως δεν είναι όλοι ίδιοι. Αν το πιστεύουμε αυτό, τότε και εμείς, ο εαυτός μας δηλαδή, ένα με αυτούς είναι. Αν αναγνωρίζουμε κάτι το διαφορετικό έστω στον εαυτό μας, σίγουρα υπάρχουν και άλλοι που έχουν κάτι το διαφορετικό. Αν έχουμε σκοπό, έστω σαν σκέψη, να αλλάξουμε κάτι, σίγουρα θα βρούμε και άλλους γύρω μας. Αν φρεσκάρουμε τη μνήμη μας, σίγουρα θα θυμηθούμε «κάποιες» κινητοποιήσεις, «κάποια» κινήματα, «κάποιες» συλλογικότητες που δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή μας, ενάντια σε όλες αυτές τις πολιτικές που δημιούργησαν την κρίση. Σίγουρα γνωρίζουμε «κάποιους» στο χώρο εργασίας μας, στο σύλλογο της γειτονιάς, στα πολιτιστικά δρώμενα, που παλεύει, προσπαθεί, δημιουργεί. Ας τους βρούμε λοιπόν.
Σ’ αυτή τη βάση κάποιες σύντομες σκέψεις για το τι είδους αυτοδιοίκηση θέλουμε:
· Λέμε όχι σε μια αυτοδιοίκηση που αδιαφορεί για τα οξυμένα προβλήματα των δημοτών, της νεολαίας, των ηλικιωμένων, των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων και όσων βρίσκονται στο περιθώριο.
· Λέμε ναι σε μια αυτοδιοίκηση που προωθεί την κοινωνική συνοχή της, έχοντας σε πρώτη θέση τον άνθρωπο, δεν υποκύπτει σε κάθε λογής μικρά και μεγάλα συμφέροντα, αγωνίζεται να ικανοποιήσει τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανάγκες των πολιτών της.
· Λέμε όχι σε μια αυτοδιοίκηση που ασχολείται περιστασιακά, επιφανειακά και επιπόλαια με τα ζητήματα του πολιτισμού, του αθλητισμού, της παιδείας.
· Λέμε ναι σε μια αυτοδιοίκηση που διεκδικεί ουσιαστικό ρόλο σε θέματα εκπαίδευσης, που ενδιαφέρεται για την τοπική παραγωγή πολιτισμού, για την οργάνωση και ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού.
· Λέμε όχι σε μια αυτοδιοίκηση που θεωρεί ότι το μόνο ζητούμενο είναι η απλή διαχείριση των καθημερινών και αυτονόητων προβλημάτων.
· Λέμε ναι σε μια αυτοδιοίκηση που σκοπό έχει τη μέριμνα όλων των δημοτών της, με ευαισθησία και κοινωνική αλληλεγγύη.
· Λέμε όχι στα έργα «βιτρίνας», προχειρότητας και αμφιβόλου ποιότητας, στην «τσιμεντοποίηση» κάθε ελεύθερου δημόσιου χώρου , στην αδιαφάνεια και τη σπατάλη των πόρων.
· Λέμε ναι στα έργα βελτίωσης της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής των πολιτών με τη συμμετοχή του δημότη, με ορθολογική, αποδοτική και διαφανή διαχείριση των οικονομικών.
· Λέμε όχι στο άθλιο θέαμα των συνεδριάσεων ενός συμβουλίου, όπου πρωταγωνιστούν οι λογομαχίες, τα φραστικά πυροτεχνήματα χάριν εντυπωσιασμού, οι ύβρεις και οι «καταγγελίες», ενώ απουσιάζει τελείως ο ουσιαστικός και εποικοδομητικός διάλογος.
· Λέμε ναι σε ένα πολυφωνικό συμβούλιο, με τη συμμετοχή του πολίτη, του νεολαίου, με διάθεση για αποκέντρωση συνεδριάσεων και θεσμοθέτηση της συμμετοχής των πολιτών και των φορέων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου