Γράφει η Μαρία Σπυράκη
Η πολυαναμενόμενη πολιτική πρωτοβουλία του πρωθυπουργού εξαντλείται, τελικά, σε δύο πεδία με βασικό χαρακτηριστικό τον εκβιασμό:
-Ο Γιώργος Παπανδρέου εκβιάζει ανοιχτά τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που του ζητούν να προχωρήσει σε κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης ζητώντας τους να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του
-Ο Γιώργος Παπανδρέου εκβιάζει ταυτόχρονα τους πολίτες, μας εκβιάζει όλους , γιατί αν δεν εγκρίνουμε στο δημοψήφισμα τη δανειακή σύμβαση, η χώρα προφανώς δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.
Το ερώτημα πώς ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός, γιος και εγγονός πρωθυπουργού, καταλήγει να θέτει ως υπέρτατο στόχο την παραμονή του στην εξουσία και να το βαφτίζει«σωτηρία του τόπου» δεν είναι, πλέον, φιλοσοφικό.
Ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε να αγνοήσει τη λαϊκή οργή που απορρέει από τα μέτρα που εφαρμόζει εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνησή του, χωρίς κανένα ορατό αποτέλεσμα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε το ρόλο του μοναδικού κατόχου της αλήθειας ενώ υπέδειξε ως εχθρούς όλους όσοι τον επικρίνουν: την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, τους οικονομικούς παράγοντες , τους δημοσιογράφους.
Ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε να αγοράσει πολιτικό χρόνο για να μην συντριβεί, θέτοντας σε δημοψήφισμα την κεντρική επιλογή της χώρας μετά το 1974 να ανήκει στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ.
Αυτά είναι τα σχέδια του πρωθυπουργού. Μόνο που, ως γνωστόν, «ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν κάνεις άλλα σχέδια». Πολλώ δε μάλλον την περίοδο της μεγάλης κρίσης. Ο πολιτικός χρόνος δεν πωλείται και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να τον αγοράσει, ακόμη και αν παίξει τα ρέστα του. Ακόμη και στο καλό σενάριο για τον ίδιο , δηλαδή να πάρει 153 ψήφους μεθαύριο στη Βουλή , η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί.
Το εύρημα του δημοψηφίσματος υπονομεύει άμεσα την απόφαση της Συνόδου Κορυφής, με όλα τα προβλήματα που έχει. Δείξτε μου έναν επενδυτή που θα πάει να κουρέψει τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου κατά 50% τώρα, και δεν θα περιμένει να χρεοκοπήσει η χώρα. Ακόμη, δείξτε μου έναν πολίτη στη Σλοβακία, την Ολλανδία, τη Μάλτα, ακόμη και τη Γερμανία, που θα νιώθει άνετα όταν υπερασπίζεται τη δεύτερη προσπάθεια για τη διάσωση της Ελλάδος. Εν ολίγοις, δείξτε μου έναν άνθρωπο που να πιστεύει στα σοβαρά ότι το δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση θα δώσει έξοδο στο πολιτικό αδιέξοδο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου νομίζει πως μπορεί να ενεργεί ερήμην της κοινωνίας των πολιτών , ερήμην της ιστορικής του ευθύνης, ερήμην του συνταξιούχου που τον άκουσε άναυδος απόψε να θέτει σε δημοψήφισμα τους κόπους της ζωής του. Η απάντηση είναι ότι απλώς δεν δικαιούται να το κάνει. Και, τελικά, θα δείτε πως θα αναγκασθεί να μην το κάνει. Θα είναι σίγουρα αργά για τον ίδιο. Ο φόβος μου είναι να μην είναι πολύ αργά για τη χώρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου