Στείρι : Η λούτσα της Σκαριτσάς

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι 

Σ αυτήν εδώ τη λούτσα της Σκαριτάς για αιώνες, οι Στειριώτισσες και οι Στειριώτες κτηνοτρόφοι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 60 έπιναν νερό και πότιζαν τα κοπάδια τους .

Η λέξη λούτσα σημαίνει περιοχή που κρατάει νερό και πρόκειται για φυσική ή τεχνητή κοιλότητα στο έδαφος. Τα νερά της βροχής επειδή δεν βρίσκουν διέξοδο να φύγουν αλλά και επειδή δεν είναι εύκολο να απορροφηθούν, σχηματίζουν λίμνη στο χαμηλότερο σημείο της περιοχής (λάκκας). Συνήθως παρατηρείται σε ασβεστολιθικά πετρώματα (σε επίπεδες καρστικές περιοχές), όπου έχουμε επιφανειακή διάβρωση του ασβεστόλιθου. Ο πυθμένας των μικρών αυτών λιμνών αποτελείται από ιλύ (λάσπη), λεπτόκοκκο κόκκινο υλικό προϊόν της διάβρωσης, που εμποδίζει την κατείσδυση του νερού. Πρόκειται για μικρές περιοδικές λίμνες, που τροφοδοτούνται κυρίως από βρόχινα νερά. Οι λούτσες αυτές χρησιμοποιούνταν κυρίως για να πίνουν νερό τα ζώα μέχρι τα τέλη του Ιούνη. Τους καλοκαιρινούς μήνες τα νερά εξατμίζονταν και μερικές μπορεί να κρατούσαν νερό (βουρκόνερα) σε μερικά σημεία.

Η λέξη λούτσα πρέπει να είναι σλαβική (luža ή lucca) αν και συναντάται και στην αλβανική (lucce). Στην αρβανίτικη γλώσσα, γενικότερα, η ονομασία αυτή αντιπροσωπεύει ένα μέρος προικισμένο με υδάτινο πλούτο (π.χ. η πόλη Λούτσα στην Αττική, εγκαταστημένη σε παραθαλάσσια περιοχή).

«...εκ του λούτσα, ως καλείται ενιαχού και ιδία εν Ηπείρω ο πλήρης ύδατος λάκκος...» (Γ. Ι. Καρβελά. Αι εν Πελοποννήσω Σλαυϊκαί Εποικήσεις. Σελ. 73).