Συνάντηση για το Δημοτικό Σχολείο Στειρίου

Του Γιώργου Γκάρτζιου

Την επίσκεψη των κ.κ. Παπαϊωάννου Στέφανου αντιδημάρχου του Δήμου ΔΑΑ και του κ. Χήνα Γεώργιου πρόεδρου της τοπικής κοινότητας Στειρίου δέχθηκα σήμερα, Δευτέρα 4/4/2011, με σκοπό να μου εκφράσουν την αντίθεση των μελών της έκτακτης Γενικής Συνέλευσης- που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 30-3-2011 στο Δημοτικό Σχολείο – στην απόφαση για κατάργηση του Δημοτικού Σχολείου Στειρίου μέσω της συγχώνευσής του με το Δημοτικό Σχολείο Διστόμου.

Τα δύο στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης αφού εξέθεσαν τα επιχειρήματά τους ζήτησαν, εκ μέρους του Δήμου, αναλυτικά στοιχεία του μαθητικού δυναμικού των σχολικών μονάδων της Βοιωτίας ώστε να προβούν σε συγκρίσεις με άλλες περιπτώσεις συγχωνεύσεων και να αξιολογήσουν τον ορθολογισμό των προτάσεών μας τα οποία φυσικά τους δόθηκαν χωρίς αντιρρήσεις. 

Ειδικότερα εξέφρασαν την εκτίμηση ότι ενώ το χωρίο έχει την τάση για πληθυσμιακή αύξηση επειδή η εταιρία «Αλουμίνιο Α.Ε.», στην οποία απασχολούνται οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού , προχωρά σε προσλήψεις η κατάργηση του σχολείου δημιουργεί το κίνδυνο να μετακομίσουν οι εργαζόμενοι με τις οικογένειές του στα Άσπρα Σπίτια όπου υπάρχει εξαθέσιο σχολείο. Επίσης, η γενική συνέλευση των κατοίκων , εκτιμά ότι μπορεί να λειτουργήσει το σχολείο του Στειρίου ως 3/θέσιο κατ, εξαίρεση , ώστε να παραμείνει λειτουργικό το όμορφο σχολικό κτίριο δηλαδή να μην μετατραπεί σε σχολείο φάντασμα.

Ο κ. Γεώργιος Χήνας συνέδεσε την κατάργηση του σχολείου με μια σειρά γεγονότα που αδικούν το Στείρι όπως πχ. την ονομασία του Δήμου που περιλαμβάνει τα ονόματα των άλλων τριών Δημοτικών διαμερισμάτων και παραλείπει του τέταρτου, δηλαδή του Στειρίου… Επεσήμανε το ρίσκο και το ψυχολογικό κόστος της καθημερινής μεταφοράς των μαθητών και αντιπρότεινε την μεταφορά των εκπαιδευτικών αντί των μαθητών. Όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε « Ένα παιδί που δεν έχει σχολείο στο τόπο του, δεν νοιώθει αυτόν τον τόπο δικό του.»

Τα δύο στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης τόνισαν ότι ο στόχος του αγώνα της επιτροπής του δημιουργήθηκε είναι «να ακούγονται τα γέλια των παιδιών στο προαύλιο του σχολείου δίνοντας ζωή και ελπίδα για το μέλλον του χωριού …»

Από την πλευρά μας έγινε ανάπτυξη του παιδαγωγικού σκεπτικού της πρότασης για συγχώνευση των σχολικών μονάδων. Κατά τη γνώμη μας, εξασφαλίζει ότι οι μικροί μαθητές θα ενταχθούν σε μια άλλη κοντινή σχολική μονάδα, η οποία όμως είναι δομικά πιο εξελιγμένη και εσωτερικά πιο διαφοροποιημένη. Δηλαδή οι μαθητές εντάσσονται σε ένα εξαθέσιο σχολείο λαμβάνοντας ποιοτικά καλλίτερη εκπαίδευση. Έχουμε την άποψη ότι στο Στείρι αξίζει κάτι περισσότερο από ένα ολιγοθέσιο σχολείο, το οποίο μπορεί να θυμίζει εξωτερικά τον παλιό του εαυτό ωστόσο, στην πραγματικότητα θα παγιδεύει ένα τμήμα του μαθητικού δυναμικού του χωριού σε μια σχολική μονάδα δομικά υποδεέστερη από τις ανάγκες της εποχής. Ίσως πρέπει να γίνει αποδεκτό, παρόλο που αυτό συγκρούεται με το συναισθηματισμό των παλιών μαθητών του, ότι το Σχολείο ολοκλήρωσε τον ιστορικό του κύκλο με τη μορφή που το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Είναι καιρός να αναζητήσει ένα νέο μορφωτικό ρόλο και περιεχόμενο μέσω της μετεξέλιξής του, να υποδεχθεί δηλαδή μια άλλη εκπαιδευτική λειτουργία. Ένα Περιβαλλοντικό Κέντρο Στειρίου λ.χ. θα διατηρήσει το όνομα του χωριού και θα φέρει στο Στείρι μια εκπαιδευτική λειτουργία που δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα στην Βοιωτία , θα αξιοποιήσει θετικά το όμορφο και λειτουργικό κτήριο και θα φέρει το στο χωρίο ομάδες μαθητών από όλη την Ελλάδα που θα παραμένουν για μια ή δύο μέρες συμμετέχοντας στα σχετικά εκπαιδευτικά προγράμματα.

πηγή