Η αντίθεση είναι σαφής και διά γυμνού οφθαλμού: οι απλοί άνθρωποι, μεταξύ λουκέτων και ανεργίας, έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτοί και τα δικαιώματά τους ήταν ευθύς εξαρχής ο στόχος των Μνημονίων και των Μεσοπρόθεσμων, αλλά δεν έχουν βρει τον τρόπο τα μυριάδες «αχ» να τα ενώσουν στο τεράστιο «όχι» που μετράει.
ΚΑΙ ΟΙ συστημικοί πυλώνες, ζορισμένοι από τους από κάτω που πιέζουν αλλά όχι ακόμη συνολικά, εφευρίσκουν διαρκώς τρόπους να ενώνουν το δικό τους «ναι» και να παρουσιάζουν αυτο-νομιμοποιούμενες κυβερνητικές εκδοχές, για να συνεχίσουν την ίδια πολιτική και να διαπράξουν τα ίδια λάθη.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ είναι πάντοτε ποιος πληρώνει. Και ακόμη, χρησιμοποιώντας τους διάττοντες διαφωνούντες της κυβέρνησης Παπανδρέου και την προσχηματική κριτική στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αυτοί που πληρώνουν εξακολουθούν να είναι οι απλοί άνθρωποι. Και αυτό, για τους συστημικούς μας, σημαίνει ότι παραμένουν στους θώκους τους και μπορούν να ελπίζουν, ένας έκαστος, σε ακόμη καλύτερες ημέρες, την ώρα που επιφυλάσσουν για τους «άλλους» ένα μέλλον αθλιότητας, στο οποίο το οδυνηρό σήμερα θα είναι καλύτερο από το κάθε αύριο.
ΘΕΑΤΡΟ σκιών οι διαφωνίες τους, εσωτερική υπόθεση ομογάλακτων πρόθυμων στην υλοποίηση όσων ζητούν οι αγορές στις οποίες ομνύουν. Και πομφόλυγες τα όποια σχέδια υποτίθεται ότι έχουν για το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της.
ΓΙΑΤΙ ο καθένας μας κρίνεται στα «όχι» που λέει όταν τον πιέζουν οι κατ' ευφημισμόν «παράγοντες της αγοράς». Και όλοι αυτοί που σήμερα αυτοπαρουσιάζονται ως ηγέτες και θέλουν να είναι οι πρωταγωνιστές και της επόμενης ημέρας εμετρήθησαν ήδη διά των Μνημονίων και της ανεπάρκειας της, εζυγίσθησαν με το αλάθητο κριτήριο της καθημερινότητος και ευρέθησαν λειψοί.
ΝΑΙ, ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου απέτυχε. Αλλά αυτό το έχουμε καταλάβει καιρό τώρα, μόνοι μας. Δεν χρειαζόμαστε αυτούς και τις σημερινές, εν κενώ, τοποθετήσεις τους για να το αντιληφθούμε. Πού ήταν όλοι τους χθες; Τι υπέγραφαν; Τι υλοποιούσαν;
ΒΕΝΙΖΕΛΟΙ και Χρυσοχοΐδηδες, Λοβέρδοι και Ραγκούσηδες μπορεί ως πρόσωπα να ήταν στο γυάλινο πύργο που ακόμη ζουν, αλλά ως πολιτικοί ήταν εδώ, δέσμευαν τη χώρα διά της υπογραφής τους και διαγκωνίζονταν ποιος θα πάρει τα περισσότερα εύσημα από τους τροϊκανούς για την εφαρμογή της «συνταγής» που εξοντώνει τη χώρα.
ΤΟ ΨΕΜΑ είχε πάντοτε κοντά ποδάρια. Γι' αυτό και ουδείς πείθεται όταν όλοι αυτοί μιλούν για ανάπτυξη και καλύτερες μέρες. Γι' αυτό και ουδείς παθιάζεται με τις σκιαμαχίες τους. Η πολιτική τους έχει εκμετρήσει το ζην και ετοιμάζεται για την εφεδρεία. Απλώς αυτοί, κράτα με να σε κρατώ και χτύπα με να σε χτυπώ, έχουν ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς. Και θέλουν, άλλη μια φορά, να τους κλείσουν σε βάρος μας.
ΚΑΘΕ ημέρα όμως γίνονται περισσότεροι αυτοί που βλέπουν ότι το παραμύθι τους δεν έχει δράκο. 'Η, για να το πούμε πιο σωστά, ο μόνος δράκος, με τον οποίο πρέπει μια και καλή να τελειώνουμε, είναι τα παραμύθια τους.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου