Τα φρικώδη τα ξέρουμε, τα ζούμε: περικοπές, ανεργία, άγρια φορολογία, πρωτοφανής ύφεση.
Η συνέχεια ισοϋψής: περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις στο Δημόσιο, νέες αυξήσεις εμμέσων φόρων, περαιτέρω περικοπή δημοσίων επενδύσεων. *** Πού κατατείνουν, υποβολέα, οι εντολές των επικυρίαρχων και ο κυνισμός του ΣΕΒ; Πολύ απλά: στην εξομοίωση των μισθών με εκείνους της Ασίας και των χωρών του πρώην «υπαρκτού». Δήθεν για λόγους ανταγωνιστικότητος. Ομως το βασικό πρόβλημα, τουλάχιστον της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι η επιβάρυνση του κόστους των προϊόντων λόγω του -έτσι κι αλλιώς- γλίσχρου μεροκάματου, αλλά εξαιτίας άλλων παραγόντων (ποιότητα, διαφήμιση, αδυναμία εισόδου σε ξένες αγορές κτλ.). Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι ακριβά προϊόντα (π.χ. γερμανικά) είναι ευπώλητα στην παγκόσμια αγορά ***
Ας πάμε, όμως, λίγο πίσω. Η αντίστροφη μέτρηση για την ελληνική οικονομία δεν άρχισε την εποχή του Καραμανλή. Τότε, απλώς επιδεινώθηκε η κατάσταση. Αρχισε με τα ψεύτικα στοιχεία για να μπούμε στην ΟΝΕ. Και ακολούθησε το μέγα έγκλημα, όταν μπήκε το ευρώ στις καθημερινές συναλλαγές: η παντελής απουσία ελέγχου επέτρεψε απίστευτες θηριωδίες, με αποτέλεσμα να εκτοξευτεί η ακρίβεια και να ιδρύσει καθεστώς. Η Ελλάδα μέσα σε λίγες ημέρες έγινε μια από τις πιο ακριβές χώρες της Ενωσης! Λένε ότι «και άλλοι έκαναν δημιουργική λογιστική». Οντως. Αλλά με μια διαφορά: κανένα κράτος, που έδωσε κάποια ψεύτικα στοιχεία, δεν φιλοτέχνησε την εικόνα μιας εύρωστης οικονομίας, όπως εμείς επί Σημίτη. Κανένας δεν πούλησε στον κόσμο τόσα ψέματα και ψευδαισθήσεις. Τώρα, πληρώνουμε το τίμημα *** Η Ένωση; Ενα εύθρυπτο οικοδόμημα, που τρίζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου