όχι στην ιδιωτεία!...

Γράφει παπά-Ηλίας Υφαντής

Ποια νοσηρή φαντασία θα μπορούσε να συλλάβει το σημερινό μας κατάντημα!

Ότι η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία θα καταντούσε μια αξιοθρήνητη πολιτικοοικονομική ολιγαρχία!
Η οποία να έχει μια κυβέρνηση, που να μην αντιπροσωπεύει ούτε καν το 1/5 του εκλογικού σώματος, αφού ψηφίστηκε μόλις απ’ το 19,2%.

Και η οποία να μας θυμίζει με το πιο οδυνηρό τρόπο την αποκρουστική στριγγιά φωνή του δικτάτορα Παπαδόπουλου ο οποίος-εν ονόματι των τανκς- για μια 7ετία μας είχε βάλει στο «γύψο».
Όπως ακριβώς και η τωρινή πολιτικοοικονομική ολιγαρχία-εν ονόματι του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της ληστρικής νομιμότητας -μας έβαλε-τις οίδε για πόσες 10ετίες- στο «γύψο» του ΔΝΤ!

Και, κατά τραγική ειρωνεία, η αθλιότητα αυτή έμελλε να συμβεί, απ’ τη, λεγόμενη, γενιά του Πολυτεχνείου.

Τη γενιά, που-τέτοιες μέρες-άλλοτε φώναζε:«ψωμί, παιδεία ελευθερία»! Και τώρα η ίδια αυτή γενιά πετσόκοψε το ψωμί του λαού, ακρωτηρίασε την ελευθερία του και υπονομεύει συστηματικά την παιδεία του.

Άραγε δεν θα ντραπούν, όσοι απ’ αυτούς τολμήσουν να εμφανιστούν και να καταθέσουν στεφάνια στο Πολυτεχνείο!
Αλλά βέβαια για τόσα και τόσα, που έκαμαν, δεν ντράπηκαν και θα ντραπούν, που θα στάξει στο πηγάδι της αδιαντροπιάς η ουρά του γαϊδάρου της αναισθησία τους…

Αλλά μήπως παράταιρη δεν ακούστηκε και η φωνή του Προέδρου της Δημοκρατίας;
Που έσπευσε να κακίσει το 65% του εκλογικού σώματος, που δεν πήγε να εκλέξει δημάρχους και περιφερειάρχες…
Γιατί βέβαια οι αρχαίοι χαρακτήριζαν την μη συμμετοχή στα κοινά, ως ιδιωτεία (δηλαδή, βλακεία).
Και πράγματι έτσι είναι…

Αλλά αυτό δεν ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση!
Οπότε ιδιωτεία, είναι καταφανέστατα το να πηγαίνει κάποιος να εκλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη του ληστρικού καθεστώτος του μονοκομματικού δικομματισμού.
Και, ασφαλώς ιδιωτεία, του χειρίστου είδους, είναι να σκύβει κάποιος μοιρολατρικά κάτω απ’ το άθλιο αυτό καθεστώς.
Ιδιωτεία, για την οποία επιχαίρουν τα εξωνημένα ντόπια και διεθνή ΜΜΕ(=μέσα μαζικής εξαχρειώσεως).
Και συγχαίρουν οι τοκογλύφοι...

Μοναδικό φως στο αιθαλομιχλώδες αυτό περιβάλλον η φωνή του-καίτοι σωματικά υπέργηρου, όμως πνευματικά αειθαλούς- Μίκη Θεοδωράκη.
Ο οποίος μας θυμίζει την άγια ανυπακοή του Μαχάτμα Γκάντι.
Με την οποία o άγιος εκείνος άνθρωπος είπε το ΟΧΙ στο άθλιο καθεστώς της αγγλικής αποικιοκρατίας και της νιρβάνας του ινδικού λαού…
Στη μέγγενη της οποίας συνθλιβόμαστε τώρα εμείς και η χώρα μας.

Αλλά πέρα απ’ την άγια ανυπακοή μας χρειάζεται και αξιοπρεπής εθνική πολιτική.
Για την οποία, προφανώς, χρειάζεται κάποιος, που θα μιλήσει την εθνικά αξιοπρεπή γλώσσα του Ούγκο Τσάβες.
Που, όχι λεκτικά, αλλά έμπρακτα θα εφαρμόσει το: «η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες»!
Και θα μας λυτρώσει απ’ την τωρινή ιδιωτεία της ξενοδουλείας.

Υλικά και πνευματικά….…

πηγή