Υπάρχουν δύο αδιαμφισβήτητα οικονομικά θεωρήματα. Με λιτότητα δεν αντιμετωπίζεται η ύφεση και με νέα δάνεια δεν αντιμετωπίζονται τα χρέη, όταν πολύ περισσότερο όλα τα ποσά των δυσβάσταχτων δανείων πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση των τοκοχρεολυσίων.
Δύο χρόνια εξουσίας για τον κ. Παπανδρέου και ο τελευταίος Έλληνας έμαθε, στην πλάτη του φυσικά, πως οι επιλογές αυτής της ομάδας που κυβερνάει, δεν υπηρετούν τη σωτηρία του τόπου. Ακόμα και αυτοί που διατηρούσαν επιφυλάξεις, επειδή πράγματι η Ελλάς χρειάζεται επανίδρυση και εκσυχρονισμό, μετά το διπλό τυχοδιωκτικό σάλτο του Γιώργου, έχουν μείνει άφωνοι.
ΞΕΡΕΙΣ τι είναι μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, να γυρνάει στις Βρυξέλλες η καγκελάριος για να απειλήσει τον Νταλάρα πως αν το τραπεζικό σύστημα δεν δεχτεί εθελοντικό κούρεμα 50% στα ελληνικά ομόλογα που κατέχει, θα κηρύξει (!) την Ελλάδα σε χρεωκοπία και θα χάσουν όλα τα χρήματά τους; Θριάμβευσε λοιπόν ο ΓΑΠ, ευχαρίστησε την κ. Μέρκελ, ζήτησε από όσους έχουν την ευγενή καλοσύνη να στείλουν και άλλους επιτηρητές για να μας βοηθήσουν και ανήγγειλε στον ελληνικό λαό την εθνική νίκη. Ήλπιζε πως αυτή η συμφωνία θα του δώσει πολιτικό αβάντζο κανένα τετράμηνο. Φευ, λίγες μόνο ώρες μετά, ο ελληνικός λαός πήγε στις παρελάσεις , ξεχύθηκε στους δρόμους εκδίωξε τους κυβερνητικούς αξιωματούχους και βροντοφώναξε ένα ηχηρό νέο ΟΧΙ. Κομμάτια και θρύψαλα το αβάντζο του κ. πρωθυπουργού.
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ της πλειοψηφίας, εγέρθηκαν και χειροκρότησαν θερμά την αναγγελία για το δημοψήφισμα. Καμιά συναίσθηση ευθύνης για τους κινδύνους των δικών τους επιλογών. Κανένας φόβος πως θα τιναχτεί στον αέρα η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, η 6η και η 7η δόση του Μνημονιακού δανείου. Το θέμα δεν είναι μόνο ή κυρίως αν η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου είναι καλή ή κακή, αν πρέπει ή αν δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Ο κίνδυνος να μείνει ξαφνικά η χώρα χωρίς ρευστότητα και η δημιουργία πανικού δεν είναι ασήμαντος. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε Franffurter Allgemaine αποδίδοντάς το σε τραπεζικούς κύκλους “Δεν έχει νόημα να προωθείται ένα πρόγραμμα βοηθείας για τη χώρα, ο λαός της οποίας τάσσεται κατά”. Μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να σε πετάξουν ξαφνικά και ασύνταχτα εκτός Ευρωζώνης, παντελώς ανέτοιμο, αδύναμο και χρεωκοπημένο;
ΜΗΠΩΣ αποφάσισε ο κ. Παπανδρέου να γίνει σκληρός διαπραγματευτής τώρα, που ουσιαστικά χρεωκόπησε τη χώρα; Έχει κάνει συνεννοήσεις και προπαρασκευή για την κίνησή του αυτή; Με ποιούς; Με την Μέρκελ και τον Σαρκοζί; Δεν νομίζω πως οι Γερμανοί θα δέχονταν να πάρουν μέρος σε τέτοια κόλπα. Μήπως έκανε συνεννοήσεις με τους Αμερικάνους; Μα αυτοί πίεζαν για κάποιες λύσεις που θα σταματούσαν τις επιθέσεις των αγορών ώστε να μην γενικευτεί η ύφεση στην Ευρώπη και μεταφερθεί στις ΗΠΑ.
ΣΚΕΦΤΗΚΕ κανείς από τους βουλευτές της πλειοψηφίας, ποια θα είναι η επόμενη μέρα, αν ο ελληνικός λαός καταψηφίσει τη δανειακή σύμβαση; Δεν το σκέφτηκε, διότι δεν τον αφορούν οι Έλληνες, ως πολίτες. Απέναντί τους έχουν συνηθίσει να έχουν μόνον πελάτες ψηφοφόρους. Είναι τόσο δειλοί και οπορτουνιστές, ώστε χειροκροτούν και στηρίζουν ως ηγεμόνα έναν πολιτικό που τους ρίχνει στην αρένα της λαϊκής χλεύης και οργής, αρκεί που τους προσφέρει αυτό το μικρό μερίδιο εξουσίας.
ΤΟ ΚΑΛΟ είναι πως αυτό το δημοψήφισμα δεν πρόκειται να γίνει, γιατί στις σημερινές συνθήκες είναι καταστροφική επινόηση. Οι εξελίξεις είναι πλέον γοργές. Οι ευρύτερες δυνάμεις στήριξης του Μνημονίου αναζητούν συναινέσεις και συνθέσεις με κυβερνήσεις εθνικής ενότητας χωρίς τον Παπανδρέου. Λύσεις με κοντά ποδάρια. Ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αποφασίσει πριν από όλους αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου