Αναζητείται ΕΛΠΙΔΑ

Του Γιάννη Π. Μητρόπουλου

Στην Ελλάδα του 2010  η κρίση είναι πολυεπίπεδη και έχει κύρια κτυπήσει το σύστημα αξιών που είχε αυτή η χώρα. Ένα σύστημα αξιών και αρχών, που επιβράβευε την αγάπη και την θυσία για την πατρίδα και την οικογένεια, την αποκόμιση κέρδους με σκληρή δουλειά, την συνέπεια, την τιμιότητα αλλά και που η καλημέρα ακουγόταν στις γειτονιές καλοσυνάτα, που δεν υπήρχε φόβος.  Ένα σύστημα αξιών που ευτυχώς πήραμε από τους γονείς μας και την  κοινωνία της εποχής που μεγαλώσαμε και με μεγάλη αγωνία προσπαθούμε να μεταφέρουμε στα παιδιά μας. Ένα σύστημα αξιών που δεν επιβεβαίωνε τους νόμους της φυσικής για το ποιος επιπλέει.

Αυτή η κρίση αξιών είναι, νομίζω, που γέννησε και την οικονομική – τουλάχιστον την εγχώρια-.

Αυτό όμως το σύστημα αξιών δοκιμάζεται χρόνια τώρα από αυτούς που θα έπρεπε πρώτα και πάνω από όλα να το υπηρετούν.

Σε αυτήν ακριβώς την συγκυρία κυοφορείται το νεογέννητο της αυτοδιοίκησης. Ο Καλλικράτης.

Είναι απορίας άξιον οι στρατηγικές και οι τακτικές των κομμάτων εξουσίας στην χώρα μας στη Καλλικράτειο αυτοδιοικητική εποχή. Αρκετά βέβαια, και  μεγάλα, τα ερωτήματα που θα κυριαρχήσουν, το επόμενο διάστημα στην νέα ¨πολιτική αγορά¨ που ανοίγεται με την νέα αρχιτεκτονική στην Αυτοδιοίκηση. Και σίγουρα δεν θα έχουν να κάνουν μόνο με την Αυτοδιοίκηση αλλά και με τις στρατηγικές επιλογές κυρίως των δύο κομμάτων εξουσίας.

Ποιο είναι το Όραμα και η Αποστολή; των προτάσεων των κομμάτων στην κοινωνία, στην Καλλικράτειο εποχή της Αυτοδιοίκησης, είναι από τα κυρίαρχα ερωτήματα ιδιαίτερα τώρα που οι πολίτες έχουν απαξιώσει σε μεγάλο βαθμό και τους πολιτικούς και τα κόμματα.

Πώς και με ποιους; θα επιχειρήσουν τα κόμματα να πάρουν μερίδιο στην νέα αυτή ¨πολιτική αγορά¨ της Αυτοδιοίκησης αποτελεί ένα ακόμη κρίσιμο ζήτημα, ειδικά όταν ο πολίτης γνωρίζει ότι η πλειονότητα αυτών που διεκδικούν ρόλους ήταν μέρος της κρίσης και συντελεστές του προβλήματος.

Πόσο Κοινωνικά Υπεύθυνα; θα σταθούν και που θα προσδιορίσουν το κέρδος; Στην όποια  εκλογική επιτυχία ή στην κοινωνική προσφορά και το συμφέρον του τόπου;

Ο Καλλικράτης ως ένας από τους πιο σπουδαίους αρχιτέκτονες στην εποχή του 5^ου π.χ αιώνα άφησε αρχιτεκτονικές δημιουργίες που μέχρι και σήμερα η ανθρωπότητα υποκλίνεται.

Σήμερα ο Έλληνας πολίτης δεν περιμένει βέβαια Παρθενώνες από τους σύγχρονους νεοέλληνες σχεδιαστές της Αυτοδιοικητικής Ελλάδας αλλά σίγουρα δεν θα επιτρέψει και Αυτοδιοικητικά τερατουργήματα.

Και ως τέτοια μπορεί να αντιληφθεί κανείς την νέου τύπου κοπτοραπτική της Κυβέρνησης με τις συγχωνεύσεις Δήμων, που αμαυρώνουν την ιστορία από την αρχαία έως την πιο σύγχρονη, που συνθλίβουν τοπικές οικονομίες στο βωμό της εκλογικής επιτυχίας, που θέλουν τον πολίτη άβουλο ον στις  πονηρές επιλογές τους με την ανοχή, ευτυχώς λίγων, Δημαρχάκων που περιμένουν πάλι το χρίσμα της ντροπής.

Η προσδοκία από  την εκλογή Παπανδρέου στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ αλλά και η ανάδειξη στην κυβέρνηση, για μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, αποτελούσε  το δίχως άλλο την ανατροπή και την απεξάρτηση από το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Ασχέτως πολιτικής ένταξης κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πρόθεση Παπανδρέου για απεμπλοκή από το σύστημα που τόσα δεινά έχει φέρει στον τόπο με κυρίαρχο αυτό της πτώσης των αξιών και των αξίων.

Από την άλλη η κινηματική εκλογή του Προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, αποτελεί την μεγάλη και ξεκάθαρη εντολή 800.000 χιλιάδων πολιτών που και αυτοί ζητούν την απεμπλοκή από το αντίστοιχο σύστημα, των μηχανισμών και της διαφθοράς, της Νέας Δημοκρατίας.

Η ΕΛΠΙΔΑ που επικαλέσθηκε ο Σαμαράς στην πορεία του προς την 29 Νοεμβρίου 2009 έγινε ΕΛΠΙΔΑ όλων όσων είδαν στο βλέμμα του την επιλογή και την απόφαση να ανατρέψει όλο αυτό το φθαρμένο σύστημα, να σπάσει το ¨σπυρί¨ και να πρωτοστατήσει στην αναγέννηση της παράταξης βάζοντας τις αρχές και τις αξίες να τις υπηρετήσουν(ελπίζω) οι φυσικοί τους υποστηρικτές. Οι άξιοι!!

Οι διαδικασίες για την ανάδειξη των εκλεκτών των κομμάτων στις προσεχείς εκλογές της Αυτοδιοίκησης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για να δείξουν οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων ότι έχουν αντιληφθεί τα μηνύματα που καθημερινά στέλνουν οι πολίτες.

Άλλωστε οι πρόθεση ψήφου στις έρευνες κοινής γνώμης που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, οι ακραίες εκδηλώσεις και οι προπηλακισμοί των πολιτικών, οι συνεχώς μειούμενες συμμετοχές στα πολιτικά δρώμενα αλλά και πολλά άλλα είναι δείγματα για το τι θα ακολουθήσει αν οι πολίτες διαπιστώσουν ότι για άλλη μια φορά οι επιλογές θα είναι χωρίς την ικανοποίηση του δημόσιου αισθήματος  είτε στην γεωγραφία των νέων Δήμων είτε πολύ περισσότερο στις επιλογές προσώπων σε Περιφέρειες και Δήμους.

Προφανώς με τις σκέψεις αυτές δεν ρίχνω ΄Λάδι στη Φωτιά¨ αλλά βάζω προβληματισμούς και προτάσεις.

Η αρχιτεκτονική του νέου αυτοδιοικητικού χάρτη δεν μπορεί να είναι μόνο ως εξαγγελία και ως σχέδιο με χαρακτηριστικά ανάπτυξης. Θα πρέπει αυτά να τα βλέπει και ο πολίτης. Θα πρέπει να μην δημιουργεί ασφυξία και αποκλεισμούς στην εφαρμογή του ούτε να συνθλίβει τις τοπικές οικονομίες. Για να καταστεί ο Καλλικράτης μια s.m.a.r.t.(specific-measurable-achievable-realistic-time bound) λύση απαιτείται η συναίνεση με την Νέα Δημοκρατία ως προς την γεωγραφία, και όχι μόνο, με μοναδικό ενδιαφέρον το όφελος και την αειφόρο ανάπτυξη της υπαίθρου.

Η άλλη πλευρά του Καλλικράτη δηλαδή τα πρόσωπα που θα τον υλοποιήσουν θα είναι αυτή που θα δείξει τι τελικά μας λένε οι ηγεσίες στην πράξη.

Ελπίζω, και νομίζω ότι ερμηνεύω το δημόσιο αίσθημα, να μην δούμε τα κόμματα να επιλέγουν τον γνωστό ρόλο της ποδηγέτησης και της αφαίρεσης του ζωτικού χώρου επιλογής των πολιτών.

Θα μου πει κανείς ότι γίνονται μετρήσεις και διαφαίνεται η βούληση των πολιτών. Δεν θα διαφωνήσω, όταν αυτές οι μετρήσεις δεν εμπεριέχουν το στοιχείο της ¨μυωπίας¨. Αν δηλαδή οι ερωτώμενοι πολίτες δεν επιλέγουν ανάμεσα σε αυτούς που τα κόμματα ή άλλα κέντρα εξουσίας έχουν ήδη επιλέξει με αποτέλεσμα όποιος και να προκριθεί να είναι εξαρτημένος από τα συμφέροντα που τον επέλεξαν τα οποία σπανίως ταυτίζονται με αυτά του τόπου και των πολιτών.

Επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το πώς αντιλαμβάνονται το ζήτημα οι διεκδικούντες ρόλο στην Καλλικράτειο Αυτοδιοίκηση.  Έχει χαθεί πιστεύω κάθε μέτρο. Άνθρωποι που επί χρόνια έχουν πρωτοστατήσει και συντελέσει στο πρόβλημα με την Καποδιστριακή Αυτοδιοίκηση ¨ράβουν καινούργιο κουστούμι¨ για να  δούμε τα έργα τους και με τον Καλλικράτη. Είναι προφανές ότι αυτό δεν ισχύει για όλους.

Ήθελα να ήξερα δεν έχει κανείς ενδιαφερθεί, πέρα από τα σκάνδαλα σε κεντρικό επίπεδο, να δει σε βάθος και να ψάξει λίγο τι γίνεται πιο χαμηλά? Φοβάμαι ότι θα τρίβουμε τα μάτια μας και δεν θα πιστεύουμε στα αυτιά μας.

Και ακόμη η ευθύνη. Η ευθύνη των κομμάτων και η ευθύνη των πολιτών.

Που συναντιόνται οι λογικές για δημόσιο συμφέρον και κομματικό η άλλο κέρδος? Πως θα λειτουργήσουν κόμματα, μηχανισμοί, κέντρα εξουσίας και πως ο πολίτης θα εξωτερικεύσει τον θυμό που του έχουν συσσωρεύσει με την κοινωνικά ανεύθυνη στάση τους κάποιοι που αντί να είναι φυλακή γυρίζουν ξεδιάντροπα ανάμεσα μας?

• Ελπίζω να δούμε να ισχύσουν κάποια από τα αυτονόητα. Όπως το ότι ελπίδα δεν μπορείς να περιμένεις μέσα από φθαρμένα από τον χρόνο ή και από την εξουσία άτομα.
• Ελπίζω να δούμε το μήνυμα να φτάνει στους παραλήπτες.
• Ελπίζω να δούμε πρόσωπα που δεν θα προκαλούν αηδία με την παρουσία τους και μόνο.
• Ελπίζω να δούμε  να μην τα ¨ξανακαταφέρουν¨ κάποιοι ¨όψιμοι κολλητοί¨ με τους μηχανισμούς και τις ευλογίες ντροπής.
• Ελπίζω το αίτημα – εντολή για κάθαρση από την ¨κόπρο του Αυγείου¨ να γίνει σημαία των δύο κομμάτων εξουσίας.
• Ελπίζω να ισχύσει το Πόθεν έσχες σε όσους ζητήσουν την ψήφο των πολιτών. Ειδικά για αυτούς που έχουν  ¨πολυετή πείρα¨ στην αυτοδιοίκηση να ανοίξουν οι λογαριασμοί τους από τότε που ενεπλάκησαν μέχρι σήμερα, βασιζόμενοι απλά στην λαϊκή σοφία για την γυναίκα του Καίσαρα.
• Ελπίζω να δούμε την απεξάρτηση των κομμάτων από το στενό μικροκομματικό συμφέρον και τον προσδιορισμό του κέρδους στην όποια εκλογική επιτυχία με την μετάθεση του, με ιδιαίτερη έμφαση μάλιστα, στο κοινωνικό συμφέρον.
• Ελπίζω στην νέα πολιτική αγορά της Καλλικράτειου Αυτοδιοίκησης να σκεφθούν οι αρμόδιοι (βλέπε επιτροπές αυτοδιοίκησης κομμάτων και ηγεσίες) την εκπλήρωση των αναγκών και την ικανοποίησητων πολιτών και των τοπικών κοινωνιών.
• Ελπίζω να δούμε τις ηγεσίες να κοιτούν ¨έξω από το κουτί¨.

Θέλω όμως να δούμε τον πολίτη να είναι και να νοιώθει υπεύθυνος πρώτος αυτός για όσα στραβά ή σωστά γίνονται.

Ναι η ευθύνη όλων μας είναι τεράστια. Εμείς επιλέγουμε και αποδεχόμαστε ή όχι, όλα τα παραπάνω.

Είναι ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας και υποχρέωση στους πατεράδες που μας δίδαξαν αξίες και αρχές να μην χαρίζουμε την δυνατότητα επιλογής, για την δική μας ζωή, σε φελλούς της εξουσίας.

Μόνο η αφύπνιση, η συμμετοχή, η κριτική που δεν ισοπεδώνει και δεν ¨καίει τα ξερά μαζί με τα χλωρά¨, η κοινωνικά υπεύθυνη στάση θα δώσει το μήνυμα ότι η κακώς μέχρι σήμερα ανοχή δεν αποτελεί αδυναμία.

Και οι πολίτες και οι κοινωνίες έχουν αποδείξει ότι δεν υποτάσσουν την σκέψη τους, το πνεύμα τους και την ψυχή τους και επαναστατούν για να μπορούν να ζουν με την ΕΛΠΙΔΑ.